4 กุมภาพันธ์ 2545 18:57 น.
dokkoon
ฟ้ากว้างอาจแสนไกลเกินเอื้อมถึง
ก็ยังไม่อาจฉุดดึงดวงใจฉัน
ทะเลลึกไฟป่าไม่อาจกีดกัน
ความคิดถึงเธอนั้นส่งถึงกันทุกเวลา
มิติของเวลาและระยะ
ยังไม่อาจจะยับยั้งได้หรอกหนา
กระแสใจส่งไปไกลเกินนภา
กี่สิบฟ้าไม่อาจกั้นดวงใจเรา
4 กุมภาพันธ์ 2545 13:26 น.
dokkoon
อกหักเพราะมอบใจให้เขาหัก
ช้ำรักเพราะมอบรักให้กับเขา
จะช้ำตรมขมขื่นสดชื่นขึ้นกับเรา
เสกสรรเอาตามใจเราเท่านั้นเอง
4 กุมภาพันธ์ 2545 08:38 น.
dokkoon
ไม่ผิดหรอกที่จะรัก
ที่จะปักใจกับใครเขา
ที่จะเก็บเป็นกำลังใจของเรา
ที่จะซึ้งเวลาเหงาอยู่คนเดียว
แม้จะรู้อยู่กับใจ
ว่าไม่ใช่คนที่เขาเหลียว
แค่รักเขาอยู่ข้างเดียว
ยังดีกว่าโดดเดี่ยวไม่มีใคร
แค่ได้เคียงใกล้บ้าง
แค่เวลาอ้างว้างอ่อนไหว
นึกถึงเธอเป็นกำลังใจ
ถึงอย่างไรก็สุขใจจัง
3 กุมภาพันธ์ 2545 18:43 น.
dokkoon
น้ำตาไหลเพราะอ่อนไหวใช่แออ่อน
หัวใจรอนเพราะอ่อนใจใช่ผิดหวัง
ดูเศร้าซึมแค่ขรึมไปใช่ใจพัง
ฉันคงยัง...อยู่ได้ดี..แม้ไม่มีเธอ
3 กุมภาพันธ์ 2545 16:48 น.
dokkoon
ยังยืนอยู่คู่ฟ้ายังกล้าฝัน
ถึงบางวันยังท้อยังหวั่นไหว
สูดหายใจแล้วจินตนาการไกลไกล
เพราะยังต้องก้าวต่อไปจะหวั่นไหวอะไรกัน
ข้างหน้าคงไม่ใช่หนทางสงบ
ยังต้องพบอุปสรรคหลากหลายนั่น
แต่ไม่เบื่อและยังเชื่อว่าสักวัน
สิ่งที่ฉันเฝ้าไฝ่ฝันนั้นเป็นจริง
หน้าส่วนตัว
697
