17 มีนาคม 2545 17:02 น.
dokkoon
หากจะจำทุกสิ่งที่ผ่านเข้ามา
คงจะหนักนักหนาชีวิตนี้
เพราะทุกสิ่งที่ผ่านมาทุกนาที
มีทั้งที่ สุข เศร้า คลุกเคล้ากัน
หากเลือกจำแต่สิ่งแสนเศร้า
ทั้งชีวิตคงเหงาเศร้าไหวหวั่น
ต้องทุกข์ตรมซมซานทุกคืนวัน
ไร้สุขสันต์ต้องไหวหวั่นตลอดไป
หากจดจำแต่เรื่องสุข
จำเพียงแต่เรื่องสนุกเอาไว้
ชีวิตที่หมุนเวียนคงเปลี่ยนไป
คงจะไร้รสชาดขาดชีวา
จงเลือกจำและทำใจได้ทั้งนั้น
ทั้งเรื่องที่สุขสันต์และหวาดผวา
เวลาสุขก็นึกบ้างถึงบางเวลา
ที่ผิดพลาดและนำมาความเสียใจ
นีกถึงเวลาที่สุขบ้าง
หากบางเวลาชีวิตหวั่นไหว
เคยมีสุขแล้วทุกข์ปะปนไป
สักวันก็เวียนว่ายได้สุขคืน
16 มีนาคม 2545 20:52 น.
dokkoon
อึดอัดสับสนชอบกลนัก
อยากเห็นอยากทักคนรักหนักหนา
อยากใกล้อยากได้สบสายตา
แสนจะห่วงหาทุกเวลาที่ไกลกัน
สุดเหงาเศร้าซึมเหม่อหมอง
มองจ้องท้องฟ้าไม่สุขสันต์
หัวใจปล่อยไปหากัน
เฝ้ารอวันได้ชิดใกล้ชิดเธอ
ใช่ไหมกับความรู้สึกคิดถึง
จากใจหนึ่งถึงใจหนึ่งเสมอเสมอ
ห่างไกลได้ไม่นานนั้นพร่ำเพ้อ
อยากกลับไปใกล้ชิดกับเธอให้เร็วพลัน
16 มีนาคม 2545 19:40 น.
dokkoon
เพราะมีฝันมีความหวัง
ใจจึงสั่งให้สู้ไม่ถอย
เพราะยังอยู่ในเส้นทางที่เรียงร้อย
อีกสักหน่อยฝันนั้นต้องเป็นจริง
ใจจึงสั่งให้ก้าวไปข้างหน้า
อุปสรรค์หนักหนาไม่เกรงกริ่ง
มีเป้าหมายมีศรัทธาอย่างยิ่ง
ทุกทุกสิ่งเป็นความจริงได้แน่นอน
ไม่มองอุปสรรค์เป็นขวากหนาม
ไม่มากความคร้ามเกรงมัวแออ่อน
มองไปข้างหน้าเห็นเป้าหมายได้แน่นอน
มีหรือจะไม่มีตอนสำเร็จกัน
16 มีนาคม 2545 00:43 น.
dokkoon
หัวใจก็แค่กำปั้น
แต่มันซับซ้อนขนาดไหน
สุดกำปั้นมันไม่ใช่สุดหัวใจ
ลึกเท่าใดวัดไม่ได้นะใจคน
ห้วงเวลาคิดถึง
ห่วงหาซาบซึ้งหลายหน
โลกใบใหญ่กลายเป็นเล็กเสียจน
ความคิดถึงวิ่งวนหลายรอบเลย
ห้วงเวลาแสนเศร้า
โลกใบเก่าเศร้าหม่นนะโลกเอ๋ย
มหาสมุทรดูจะเล็กไปเลย
หากเปรียบเปรยกับน้ำตาใจที่ไหลนอง
ห้วงเวลาโหยหา
เสียงหัวใจปวดปร่าดังกว่าฟ้าร้อง
จากปลายฟ้าถึงทะเลสุดตามอง
ยังเล็กกว่าห้องของหัวใจที่ร้าวราน
ห้วงเวลาแห่งรัก
คงประจักษ์รู้ว่ารักมหาศาล
แม้ทั้งโลกมีดอกไม้เป็นล้านที่เบ่งบาน
ยังไม่ซาบซ่านเท่าดอกรักบานในดวงใจ
นี่และหนอหัวใจ
เปรียบปานกับอะไรคงไม่ไหว
ซับซ้อนซ่อนกลจนยากเข้าใจ
สลับไปสลับมาเกินกว่าอธิบาย
15 มีนาคม 2545 07:26 น.
dokkoon
เส้นขนาน
แว่นหนา
ถึงเธอจะเกลียดฉัน
ก็ขอให้เราเป็นเส้นขนานกันจะได้ไหม
ไม่มีวันพบบรรจบกันก็ไม่เป็นไร
ระยะห่างเท่าเดิมตลอดไปก็ตามที
คำพูดของฉันอาจทำเธอสงสัย
ว่าแล้วมันดียังไงล่ะทีนี้
มันก็เพียงเหตุผลเดียวที่มี
คือยังดีที่มันไปทางเดียวกัน
เส้นขนาน - ตลอดไป
dokkoon
ที่เธอคิดว่าฉันจะเกลียดนั้น
ก็คงเป็นเส้นขนานของเธอฉัน
ในใจก็สับสนเหมือนกัน
สิ่งที่ฉันฝันตลอดนั้นคือมีเธอเคียงข้างไป
หากจะเป็นเส้นขนาน
ขอแล้วกันให้ระยะห่างแค่เอื้อมถึงได้
ยื่นมือมาแล้วจับมือกันไว้
เป็นเส้นขนานตลอดไปไม่ว่ากัน
หน้าส่วนตัว
1127
