15 เมษายน 2545 20:38 น.
dokkoon
หากวันใดที่เธอเจ็บปวดมา
โปรดรู้ว่าฉันจะคอยปลอบโยน
และหากว่าเขาทำร้ายเธอที่ไม่อ่อนโอน
ขอให้เธอกระโจนออกมาละทิ้งเขาไป
แต่หากว่าเขาทำดีกับเธอ
และได้พบเจอเสมอกับความสุขใจ
ก็ขอให้เธอมีเขาตลอดไป
และโปรดรับรู้ว่าใจฉันไม่ได้โทษเธอ
เขาเองก็ไม่ใช่คนผิด
แม้สักนิดเธอไม่เคยผิดกับฉันเสมอ
มันเป็นเพราะฉันเองที่ไม่เข้าใจเธอ
และไม่ได้เอาใจใส่เสมอขณะมีโอกาส
รอเพียงวันที่เธอผิดหวัง
เวลาที่ชีวิตเธอพลั้งพลาด
ฉันยังอยากจะขอโอกาส
ฟังดูอาจรู้สึกประหลาด....แต่สำหรับฉันที่เคยพลาด.....จะรอโอกาสนั้นตลอดไป
15 เมษายน 2545 17:16 น.
dokkoon
อย่าทำดีมากไปกว่านี้
หยุดเสียทีก่อนที่ฉันทนไม่ไหว
น่ารักเสียจริงคนอะไร
เดี๋ยวทนไม่ไหวจะต้องตกหลุมรักเธอ
หยุดก่อนได้ไหม
กับการให้ความจริงใจเสมอ
ฉันกลัวอดใจไม่ได้นะเออ
จะต้องรักเธอตลอดไป
อย่าทำให้เห็นว่าห่วงฉัน
แค่อีกวันเท่านั้นทนไม่ได้
อย่ามองด้วยสายตาที่แทนใจ
เดี๋ยวจะต้องมอบใจให้เธอตลอดไป
หยุดเดี๋ยวนี้นะก่อนที่จะสาย
หัวใจเดียวดายของฉันมันเริ่มอ่อนไหว
แค่อีกวินาทีจากนี้ต่อไป
ทั้งหัวใจจะยกให้เธอเอาไปครอง
15 เมษายน 2545 11:02 น.
dokkoon
เป็นแค่คนธรรมดาเท่านั้น
ที่บางวันก็สดชื่นแจ่มใส
ในบางวันรุ่มร้อนหม่นไหม้
คงที่แค่หัวใจเปี่ยมรักเธอ
ไม่ใช่คนที่มีแต่ความฝันเท่านั้น
แต่เปี่ยมด้วยความเชื่อมั่นเสมอ
จะไต่ไปสู่ชีวิตที่อยากพบเจอ
เคียงข้างกับเธอตลอดไป
เป็นคนมีความหวังอยู่ไม่น้อย
ตราบเท่าที่มีเธอคอยชิดใกล้
เพราะเธอเป็นเพียงหนึ่งของหัวใจ
หากเธอห่างหายไป..ความหวังคงไม่ชัดเจน
14 เมษายน 2545 17:02 น.
dokkoon
พิษความรักร้ายแรงกว่าไวรัส
ที่ติดเพราะสัมผัสเบาเบาเพียงปุยนุ่น
ติดเชื้อรักเพียงสบตาหวานละมุน
จิตคิดครุ่นอยู่เพียงเธอตลอดเวลา
เชื้อความรักแผ่ขยายเต็มใจฉัน
ภูมิคุ้มกันหมดสิ้นไม่ต้องหา
ไวรัสรักแบ่งเซลล์ตลอดเวลา
ใจอ่อนล้าอยากใกล้เธอเจอะเจอกัน
อยากถามหาวัคซีนรักมีบ้างไหม
กลัวหัวใจแหลกราญเพราะไหวหวั่น
ไวรัสรักแพร่ขยายไปทุกวัน
จนสุดกลั้นจะต้องบอกว่า ฉันรักเธอ
14 เมษายน 2545 16:19 น.
dokkoon
ฟากฟ้ากว้างใหญ่อยู่ไกลโพ้น
เข้าใจว่าฟ้าสุขล้นด้วยแจ่มใส
ทั่วท้องฟ้ามากมายความเป็นไป
ช่างมากมาย ทั้งดวงจันทร์ ตะวัน และ ดวงดาว
ดูเหมือนว่าท้องฟ้าคงสุขสันต์
เมื่อทั้งวันฟ้าแจ่มแซมเมฆขาว
ลมพัดเอื่อยเรื่อยมาฟ้าใสพราว
อากาศหนาวตั้งแต่เช้าจนย่ำเย็น
ฟ้ายามฝนที่หล่นจนเปียกชื้น
ล้อเกลียวคลื่นที่ซัดสาดหาดทรายเล่น
ในราวป่าฝนมาป่าเยียบเย็น
ละอองฝนยังจับเป็นรุ้งที่เล่นกับตะวัน
ฟ้ายามค่ำพร่ำด้วยดาวที่พราวพร่าง
เดือนสว่างกระจ่างฟ้าน่าสุขสันต์
หิ่งห้อยน้อยกระพริบแสงแข่งกับจันทร์
ดุจสวรรค์ปั้นแต่งไว้ให้น่าดู
อยากให้ฟ้าไกลสุดตาได้แจ่มใส
ความเป็นไปใต้ฟ้าให้งามหรู
สุขสดใสหลั่งไหลให้พร่างพรู
ให้สุขคู่กับฟ้าใสตลอดไป
หน้าส่วนตัว
686
