8 ธันวาคม 2544 22:19 น.
dokkoon
สิ่งที่ไม่เคยเชื่อมากที่สุด
ก็คือจะหยุดความไฝ่ฝัน
ไม่เชื่อว่าไม่มีวัน
ที่ความฝันจะไม่ได้เป็นไป
ทำไมต้องเชื่อ
สิ่งที่ทำให้เบื่อจะฝันไฝ่
สิ่งที่ไม่มีประโยชน์อะไร
สิ่งที่ใครใครบอกว่าไม่เป็นไป
ควรเชื่อว่าทุกสิ่งเป็นจริงได้
ควรเชื่อว่าความฝันจะไม่สลาย
ควรเชื่อคนทำได้ไม่ใช่ใคร
ตัวเรานั่นไง ทำอะไร .. ได้จริงจริง
8 ธันวาคม 2544 21:50 น.
dokkoon
ติดตามไปไหนไหนไม่ไกลห่าง
ยามอ้างว้างอยู่เป็นเพื่อนไม่เลือนหาย
ยามมีสุขก็ร่วมสุขไม่เสื่อมคลาย
ทุกคืนวันไม่กลับกลายห่างไกลเลย
แม้ลำบากเพียงไหนไม่ระย่อ
ก็เพียงขออยู่ข้างกายไม่เอื้อนเอ่ย
จะบ่นว่าแม้สักคำยังไม่เคย
รู้ไหมไม่เคยท้อแท้....ฉันแน่ใจไม่เคยเป็น
ก็คงอยู่ดูแลเธอเสมอ
จะไม่เผลอท้อใจให้ใครเห็น
สุขหรือทุกข์สบายหรือลำเค็ญ
เงา จะเร้น อยู่กับเธอ เสมอไป
8 ธันวาคม 2544 20:38 น.
dokkoon
แม้รู้ว่ามีรักก็จักมีทุกข์
แต่ก็มี สุข - สนุก - เคล้าคลอ - ล้อ - วาบหวาม
มีคุณค่า มีใส่ใจ มีใสงาม
มีครั่นคร้าม มีคิดถึง คนึงกัน
รักไม่ใช่มีเพียงทุกข์หรือสุขเท่านั้น
ปะปนกันทั้งสุขและทุกข์นั่น
ถึงอย่างไรใครๆไม่อาจหลบพ้นมัน
ต้องมีรักเข้าสักวัน .. ก็อย่าหวั่นกับรักเลย
7 ธันวาคม 2544 07:55 น.
dokkoon
ตะวันขึ้นแล้วตะวันตก
ดาวเดือนดกดื่นหมดคืนก็หาย
ชีวิต มีเกิดแก่ แน่นอนต้องตาย
สุดท้ายไม่มีอะไรจีรัง
ความรัก..แรกรักก็หวานสุขสม
นานไปความหวานจืดจางลง
เปลี่ยนเป็นขมเป็นขื่นไม่ทนคง
ก็คงเป็นเพราะไม่อาจฝืน .. ทุกสิ่งต้องคืน..สู่ความจริง ..ไม่จีรัง
7 ธันวาคม 2544 02:52 น.
dokkoon
รกรุงรังอย่างกับรังหนู
อุดอู้เพราะคับแคบแบบที่เห็น
อยู่กันหลายคนมันจนคนลำเค็ญ
แต่ซ่อนเร้นด้วยอบอุ่นในไมตรี
เปรียบกับคนอยู่ตึกสูงสูง
วางตัวอย่างนกยูงสูงศักดิ์ศรี
ลาภยศ เงินทอง ฟูฟ่องมี
แล้งน้ำใจไมตรีต่อผู้คน
หากกล่าวหาว่าเป็นคนจน
คนอย่างเราจะต้องเถียงสักหน
มาตรฐานเอามาวัดค่าว่า รวย-จน
แค่เงินที่มากล้นเท่านั้นฤา
ไม่ลองวัดที่ใจบ้าง
คนใจกว้างจะรวยบ้างไม่ได้หรือ
ลองวัดที่มีสุขในใจไม่ได้ฤา
คนรวยอาจคือคนมีสุขได้ทุกวัน
หน้าส่วนตัว
728
