30 พฤศจิกายน 2544 18:00 น.
dokkoon
ยังจำได้ที่หาดทรายชายทะเลสวย
ลมระรวยยามเย็นย่ำค่ำคืนเพ็ญ
เสียงคลื่นซัดเบาๆเราล้อเล่น
ชวนกันเร้นหลีกไปไกลผู้คน
อยู่กันลำพังเพียงเราสอง
กอดตระกองเฝ้าหยอกเย้าเราสุขล้น
ฟองคลื่นขาวเคล้าแสงจันทร์คั่นสายชล
ทั่วเวหน ประดับดาว พราวพรรณ
เรามีเราเคล้าคลอพะนอสุข
กลิ้ง-ล้ม-ลุก กลางสายชลช่างสุขสันต์
จุมพิตแรกสำหรับเราอัศจรรย์
จิตผูกพันจากนั้นไม่มีลืม
วันนี้ยังรักเธออยู่
เธอห่างไกลอาจไม่รู้ฉันยังปลื้ม
รอรักอยู่ห่างไกลยังไม่ลืม
ความดูดดื่มสำหรับฉัน . . . นั่นคือเธอ
30 พฤศจิกายน 2544 09:50 น.
dokkoon
คือตัวห่างแต่ใจไม่ยอมห่าง
คืออ้างว้างเมื่อกายไกลใจโหยหา
คือมีรักปักอยู่ในอุรา
คือเวลาอยู่ใกล้ได้อบอุ่น
คือสายใยแห่งความห่วงหา
คือแววตาซึ้งหนักหนาที่เคยคุ้น
คือผูกพันและใส่ใจฉันให้คุณ
คือคิดครุ่นใจวุ่นวายอยากใกล้กัน
คืออึดอัดหากไม่ได้ข่าวคราว
คือความร้าวหากรู้เธอไม่รักฉัน
คือความคิดอยากให้ได้แบ่งปัน
คือสุขสันต์หากฉันรู้เธอมีใจ
คือความสุขเมื่อใจได้คิดถึง
คือลึกซึ้งเกินกว่าอธิบายได้
คือเรื่องระหว่างเราที่เข้าใจ
คือร้อยใจเราไว้เป็นใจเดียว
นี่แหละคือความคิดถึง
เสมือนหนึ่งสายน้ำเชี่ยว
หากฝืนไปยากจริงเชียว
ต้องลัดเลี้ยวกลับไปอยู่ใกล้เธอ
29 พฤศจิกายน 2544 06:57 น.
dokkoon
สองมือสองเท้าเท่ากันหมด
บางคนอดบางคนรวยเห็นด้วยไหม
คนเหมือนกันทำไมแตกต่างกันห่างไกล
ปัจจัยอะไรทำให้ไม่เหมือนกัน
หากบอกว่าขาดบุญวาสนา
จึงเกิดมาต่ำต้อยน้อยความฝัน
พ่อแม่ไม่ได้รวยจึงไม่มีวัน
สำเร็จเหมือนกันกับใครใคร
หรือหากจะบอกว่า
รวยล้นฟ้าเพราะเกิดมาพ่อแม่มีให้
ยังไม่ต้องจะคิดทำอะไร
ความร่ำรวยมีให้ไม่กลัวจน
ความเป็นจริงเป็นสิ่งที่เห็นอยู่
หากอ่านดูประวัติคนรวยล้น
มากมายทั่วโลกมีตัวตน
เริ่มต้นจากไม่มีอะไร
แหละมากมายที่เห็นเห็น
แม้จะเป็นคนร่ำรวยมากหลาย
ชั่วชีวิตปู่ย่าทำมายังมลาย
ภายในเวลาไม่กี่ปี
สิ่งที่แตกต่าง
ระหว่างคน จน-รวย ที่มี
ลองนึกดูใช่ไหมความคิดและวิถี
ทำให้มีความแตกต่างระหว่างคน
ใครคิดจะร่ำรวย
แม้เริ่มต้นไม่มีใครช่วยจะรวยล้น
หากคิดว่าตัวเราคงต้องจน
แน่ใจได้ไม่พ้นจนจริงๆ
แค่คิดให้แตกต่าง
ก็จะวางวิถีทางไม่อยู่นิ่ง
มาเถอะมาเปลี่ยนความคิดให้จังจริง
ทุกสิ่งก็อยู่ที่ความคิดจะนำพา
เปลี่ยนความคิดชีวิตก็เปลี่ยนผัน
แค่เปลี่ยนใหม่ให้มันยิ่งใหญ่คับฟ้า
ความคิดไม่มีต้นทุนราคา
แต่มันมีค่าและนำหน้าชีวิตเรา
28 พฤศจิกายน 2544 01:40 น.
dokkoon
ความรักงอกออกจากเมล็ดรัก
แทงรากปักลงไปในดินชุ่ม
แทงใบพ้นแล้วชูก้านเขียวชอุ่ม
ต้องฟูมฟัก ต้นรัก ไว้ให้เติบโต
ใส่ปุ๋ยด้วยความ ห่วงหา
โปรยยา ความเชื่อใจ ใส่ไว้
รดน้ำ คงมั่น ทั้งรากใบ
ตากแดดและ ใส่ใจ ดูแลมัน
ต้นรักค่อยเติบใหญ่
ดูแลให้แข็งแกร่งขึ้นอีกชั้น
สังเคราะห์แสง อบอุ่น ทุกวัน
หากรักมั่น เปลือกรัก นั้นคงแข็งแรง
วันหนึ่ง รัก ออกดอกผล
เมล็ดพันธ์ ความรักต้องเข้มแข็ง
เพาะจากเมล็ดพันธ์ราคาแพง
จากต้นรักที่ไม่แล้ง ความจริงใจ
27 พฤศจิกายน 2544 23:45 น.
dokkoon
มองเห็นน้ำตานองหน้าฉัน
อย่าภูมิใจว่ามันเป็นเพราะเธอนั่น
ไม่ใช่หรอก ไม่ใช่ เพราะเธอสำคัญ
แค่ฉันอยากปล่อยให้น้ำตาไหลเองจะทำไม
ไม่ใช่เพราะผิดหวัง
ไม่ใช่ยังคิดถึงใครทนไม่ไหว
สาเหตุที่น้ำตามันไหล
เพราะฉันอยากให้น้ำตาทำหน้าที่ของมัน
แค่ล้างให้ดวงตาสดใส
ต่อไปจะได้คงมั่น
อยู่ได้แม้ไม่มีใคร.ช่างมัน
ทำไมต้องไหวหวั่นกับการจะรักตัวเอง
หน้าส่วนตัว
908
