31 ตุลาคม 2544 05:16 น.
dokkoon
อยากให้เวลาเปลี่ยนมาเดินถอยหลัง
กลับไปยังความหลังครั้งเก่าเก่า
ย้อนไปสู่วันที่มีสองเรา
กลับไปเผารอยร้าวรานที่ผลาญใจ
แต่วันนี้เวลาเดินหน้าอยู่
อยากให้รู้ยังรักเธอหาเปลี่ยนไม่
ขอสักครั้ง ให้อภัย จะได้ไหม
แก้อดีตไม่ได้ ... ขอเริ่มใหม่ในวันนี้ อีกสักครา
30 ตุลาคม 2544 13:17 น.
dokkoon
ไม่ใช่ฉันเย็นชาจนไร้ล้าความรู้สึก
มองฉันลึกลึกคงจะเห็นรอยบาดแผล
วันนี้ทุกข์ร้อนขนาดไหนไม่เคยแคร์
ความพ่ายแพ้ที่ผ่านมาทำให้ฉันกล้าจะชาเย็น
คุมกำเนิดแล้ว ความเสียใจ ความพ่ายแพ้
ไม่มีน้ำตาให้แก่ความแพ้พ่าย
ความรู้สึกของฉันไม่มีวันทำอันตราย
แก่หัวใจ ที่เคยพ่าย ให้ตายตรม
รับแต่ความสุข สดชื่น
วัน-คืน ต่อไปไม่ขื่นขม
ขอลาแล้วทุกทุกอย่างความตรอมตรม
ขอผสม สูตรหัวใจ ให้ชื่นบาน
30 ตุลาคม 2544 12:18 น.
dokkoon
เฒ่าชราตั้งคำถามว่า...ไอ้หนุ่มเอ๋ย...
รู้บ้างไหม อะไรเลย สำคัญกว่า
ชีวิต การงาน และเงินตรา
สามอย่างนี้ล้วนมีค่า อยากรู้ว่า อะไรมีค่ามากกว่ากัน
ไอ้หนุ่มคิด ชีวิต ที่เกิดมานี้
หากไม่มีงานทำ คงไม่มี ที่ให้ฝัน
คนกับงาน นั้นต้องรู้ อยู่คู่กัน
จะบันดาล งาน กับ เงิน เพลินด้วยกัน
แล้วทำงานเพื่ออะไรเล่า
ก็เพื่อเอา เงินมีค่า มาสร้างสรร
เลี้ยงชีวิต ให้มีแรง ทำงานกัน
วกวกอยู่นั่น งาน เพื่อเงิน เงินเพื่อชีวิต คิดได้เอง
ดั่งนั้นชีวิตฉันสำคัญยิ่ง
คือความจริง ไม่ใช่ทรัพย์ หรือกับงานรีบเร่ง
มีชีวิต เพื่อชีวิต ทั้งคนอื่นและตัวเอง
คนคิดเก่ง จะต้องรู้ ควรดูแล
30 ตุลาคม 2544 11:48 น.
dokkoon
ยังไม่ได้ปฏิเสธความหวังดีสักทีนะ
ยังไม่ได้บอก จะละเลย เลยสักครั้ง
ยังไม่ได้ติดสินใจอะไรอย่างจริงจัง
เธอรอฟังคำตอบ...ก็ขอบคุณ
ที่ยังไม่ได้บอกอะไรไว้
ไม่ใช่ตัดเยื่อใย หรือทำไป ให้หัวหมุน
โปรดใจเย็น ..เป็นวันหยุดของหัวใจ รู้ไหมคุณ
รุ่งอรุณ ค่อยมาลุ้น วันที่ใจอุ่นๆ เปิดทำการ
30 ตุลาคม 2544 11:24 น.
dokkoon
ในวันที่ฟ้ามืดมัวทั่วทั้งฟ้า
ท้องฟ้าหลั่งน้ำตาเป็นห่าฝนพายุร้าย
โลกทั้งโลก ก็สับสน มืดมน และวุ่นวาย
วันร้ายร้าย ช่างมืดมัว ทั่วสกล
อาจมีวันร้ายร้ายหลายวันที่ผ่านผัน
แต่แล้วพลันพายุร้ายก็ผ่านพ้น
แสงแดดแผดส่องท้องฟ้าใสทั้งสกล
ดอกไม้บานล้น ทุกแห่งหน ช่างชื่นบาน
ในชีวิตความเป็นจริง
หลายหลายสิ่งที่ผ่านช่างร้าวฉาน
อดทน เฝ้ารอ ขออย่าจมกับวันวาน
เมื่อทุกข์ผ่าน สุขแทนที่......นี่ความจริง....
หน้าส่วนตัว
1118
