22 พฤศจิกายน 2544 21:50 น.
dokkoon
กลับมาเพื่อแก้ตัว
ฉันอาจเคยขลาดกลัวกับการสูญเสีย
ระหว่างเราแค่คิดก็อ่อนเพลีย
ก่อนจะสูญเสียจึงต้องหลีกลี้หนีไกล
มิใช่เมินเฉยห่างหาย
ความรู้สึกยิ่งกว่าตายหลายเท่าเข้าใจไหม
กายห่างเธอแต่ใจไม่เคยทำได้
น้ำตาหลั่งไหลทุกวันที่ไกลไปจากเธอ
วันนี้กล้ามากขึ้น
ไม่อยากฝืนความรู้สึกที่พร่ำเพ้อ
กลับมาเพื่อสารภาพต่อเธอ
ขาดเธอ . ฉันก็เหมือน ขาดใจ
22 พฤศจิกายน 2544 21:36 น.
dokkoon
เมื่อมาถึงทางสองแพร่ง
ทางแห่งหนึ่งดูกว้างขวาง
อีกทางหนึ่งลำบากรกร้าง
คนส่วนใหญ่เดินไปในที่กว้างสบาย
ตรึกตรองดูให้แน่
ที่แท้ทางรกร้างอาจมีความหมาย
แม้ลำบากอาจมีสิ่งท้าทาย
ที่บั้นปลายคงแตกต่าง ไม่เหมือนทางทั่วๆไป
เดินทางที่กว้างขวาง
ไม่รกร้างและเห็นปลายทางได้
คนที่ผ่านเห็นแล้วก็หลายราย
ชีวิตก็คล้ายๆ ไม่ได้แตกต่างไปจากใครๆ
ชีวิตหากไม่เสี่ยง
ก็คงเดินหลีกเลี่ยงทางที่ร้างไร้
เดินตามไปกับผู้คนส่วนใหญ่
ชีวิตก็ได้แค่คนทั่วๆไป
หากกล้าไม่กลัวเสี่ยง
ก็คงเลียบเคียงทางร้างไร้
แม้จะลำบากแต่ท้าทายข้างใน
ไม่ต้องการจะเหมือนใคร ต้องการท่องไปในโลกของตนเอง
17 พฤศจิกายน 2544 21:08 น.
dokkoon
คงอยากได้ก็แค่ใจที่พันผูก
คงจะปลุกให้ตื่นได้จากใจท้อ
หากมีเธอยืนข้างฉันนั่นเพียงพอ
ลุกสู้ต่อคงไม่ท้อ... ได้สักที
อาจดูเหมือนมีแรงที่แข็งกล้า
แต่ที่ใจก็อ่อนล้าจนเต็มที่
หากสู้เพียงลำพังไม่เข้าที
ต้องการมีกำลังใจ ... ได้จากเธอ
คนแข้มแข็งที่ใจล้า
เป็นคนกล้าในสายตาใครได้เสมอ
แต่อ่อนแอในใจ .. รู้ไหมเธอ
อยากเคียงใกล้ อยากให้เธอ คอยดูแล
17 พฤศจิกายน 2544 19:44 น.
dokkoon
แดดร้อน เสียแทบตาย อยู่ที่ใดก็ร้อนรน
สักพักฟ้ามืดมน ลมพัดวน เมฆลอยต่ำ
ฝุ่นฟุ้ง เป็นวงวน พายุฝน ฟ้าลั่นซ้ำ
น้ำฝนพรมพร่างพรำลอยลงต่ำกระทบดิน
ฝนตกชะฝุ่นหาย ใบหญ้า-ไม้ ได้สดใส
ดินแตกน้ำซึมผ่านได้ผสานไม่ขาดวิ่น
ดินซับรับน้ำไว้โอบอุ้มในเนื้อดิน
พืชพันธุ์อาศัยกินน้ำใต้ดินได้รอดตาย
รุ่มร้อนเสียแทบตายภายในใจแทบวายวอด
เสียใจเจียนไม่รอดกับความหลังที่พังสลาย
รักเขามากกว่าเรารักเราสุดท้ายเขากลับทำร้าย
ความรักที่สูญหาย . . . ใจละลาย .. . น้ำตาไหล อยู่หลายวัน
หลั่งน้ำตามามากมาย เพื่อระบาย ความเศร้าหมอง
น้ำตาที่นองล้น เหมือนน้ำฝน ชะดินนั่น
ล้างแล้วความเสียใจ จากนี้ไป ใจเชื่อมั่น
ฉันอยู่ได้ด้วยตัวฉันจะไม่มีวันต้องพึ่งใคร
14 พฤศจิกายน 2544 12:37 น.
dokkoon
คั่งค้างอยู่ในใจไม่บอกไปอึดอัดจริง
ก็อยากบอกถึงบางสิ่งที่เก็บนิ่งอยู่ในใจ
หลายปีแม้วันผ่านอยู่อย่างนั้นไม่สั่นไหว
โปรดฟัง โปรดรู้ไว้ ว่าอะไรที่คิดกัน
รู้ไหม ฉันรักเธอ รักเสมอ แม้กาลเปลี่ยน
ความรักยังวนเวียนไม่เคยเปลี่ยนจากใจฉัน
ไม่เคย ไม่เคยบอก จนช้ำชอก เธอกันฉัน
ต่างคน ต่างคิดกัน แล้ววันนั้น ... ต้องจากลา
อาจสายที่มาบอกแต่ไม่บอกคงสายกว่า
ชีวิตที่มีมาไม่นานช้าก็จากลา
ขอบอกในวันนี้ดีกว่าไม่รู้ว่า
เวลาที่ผ่านมา แม้นานช้า ยังรักเธอ
หน้าส่วนตัว
657
