20 ธันวาคม 2544 22:33 น.
dokkoon
เธอบอกว่าน่าจะดีใจที่ห่างบ้าง
เวลาอ้างว้างได้คิดถึง
อยู่ใกล้กันอาจชินชาวันหนึ่ง
ถ้าห่างกันบ้างคงได้ซึ้ง คิดถึง ห่วงหา กัน
ห่างกันไกลแสนนานคงไม่ไหว
ตรงที่ใจห่วงหาจนไหวหวั่น
ตรงที่คิดถึงมากมายทุกวัน
ห่างไกลกันเนิ่นนานวันตัวฉันอาจเฉาตาย
เธอบอกว่าเท่าที่เคยเห็น
ดูเหมือนจะเป็นฝันร้าย
เวลาอยู่ใกล้กันก็กลับกลาย
เบื่อเหลือหลายอยากหายไปไกลกัน
อยากบอกเธอว่า
ฉันคงไม่กล้าทำอย่างนั้น
หัวใจของฉันมันผูกพัน
รักมั่นจนวันสุดท้ายที่หายใจ
20 ธันวาคม 2544 07:12 น.
dokkoon
เฮนรี่ ฟอร์ด ประดิษรถยนต์ได้
ขับวิ่งไปในเมืองเสียงดังลั่น
วิ่งไปได้ช้าช้าคนมาหัวเราะกัน
ไอ้สิ่งนั้นมันอะไรทำไมน่าเกลียดจัง
นี่นะหรือคือสิ่งที่จะแทนทด
รถม้ารถไฟได้...อย่าหวัง
แค่ดูมันแล่นอีกไม่นานก็จะพัง
อย่าไปหวังกับอะไรที่ไม่มีทางเป็นไป
คนขี่ม้ามาเห็นก็บอกว่า
อย่างนี้คงจะบ้าไม่ไหว
ไม่มีถนนให้รถวิ่งไป
ถึงวิ่งได้ใครจะบ้าทำถนนให้มัน
เวลาผ่าน กาลเปลี่ยน
เฮนรี่ ก็ยังเพียรไม่หยุดฝัน
คนรุ่นต่อมาพัฒนามัน
ถึงวันนี้มีไหมเห็นใครขี่ม้ามาในเมือง
หากวันนี้ฉันจะฝัน..............
อย่างที่ใครกีดกั้นว่าไม่ได้เรื่อง
อาจเป็นได้ว่าวันหนึ่งเมืองทั้งเมือง
สิ่งที่ฉันฝันเฟื่อง ก็เป็นเรื่อง ที่คนแย่งหากัน
20 ธันวาคม 2544 07:12 น.
dokkoon
เธอเคยรู้บ้างไหม
คนไกลห่วงใยเธอคนนี้
เธออาจคิดว่าฉันคงสุขดี
อยู่ทางนี้คิดถึงเธอแทบตาย
เธอคงคิดว่าฉันลืมแล้ว
รู้ไหมแววความผูกพันผูกมั่นไว้
ไม่มีสักนาทีที่ลืมใจ
ซึ่งฝากไว้กับเธอ....ห่วงใยเสมอ ตลอดมา
เธอคงสงสัยทำไมห่างหาย
แค่ความห่างไกลก็น่าติดต่อมาหา
เธออาจไม่รู้ความจริงว่า
ฉันติดอยู่ในป่ากลางเกาะร้างมาตั้งนาน
18 ธันวาคม 2544 18:43 น.
dokkoon
เหงา....กับการห่างไกล...ไร้ข่าว
เหงา ...กับเรื่องราวว้าวุ่น
เหงา ....อาจเพราะขาดไออุ่น
เหงา ....อาจเพราะคิดถึงคุณ คนไกล
รอ ...... อย่างไม่มีจุดหมาย
รอ ...... อย่างไกลไร้ความเคลื่อนไหว
รอ ...... ยังไม่เข้าใจว่ารออะไร
รอ ...... อาจเป็นได้รอวันคุณจากไปจริงจริง
เคย ..... รักกันหวานชื่น
เคย ..... วันคืนซาบซึ้ง สุขยิ่ง
เคย .... ได้รับ ทุกสิ่ง
เคย ..... นั่งผิงไออุ่นกัน
ทำ ..... ใจตัวเองแข้มแข็ง
ทำ ..... ตัวเองแกร่งไว้ไม่หวั่น
ทำ ..... ทุกอย่างด้วยตัวเองแล้วกัน
ทำ ..... ความฝันใหม่ทดแทน
สร้าง ... ตัวเองให้มีค่า
สร้าง... ใจแกร่งกล้าเหนียวแน่น
สร้าง... ทุกอย่างได้ด้วยสองแขน
สร้าง.... ฝันใหม่ทดแทนฝันที่หักงอ
ไม่ ... เสียใจอะไรอีกแล้ว
ไม่ .... รอใครใครให้ท้อ
ไม่ .... เหงาใจเฝ้ารอ
ไม่ ... ร้องขออะไรใคร
จากนี้ ... จะมีสุข
จากนี้ ... ทุกอย่างกระจ่างใส
จากนี้ .... รักตัวและหัวใจ
จากนี้..... ต่อไป ตั้งต้นได้ด้วยตนเอง
18 ธันวาคม 2544 09:07 น.
dokkoon
เคยลิ้มรสมะนาวเปรี้ยวๆไหม
ยังจำได้กับความเปรี้ยวสุดสุดน้ำลายสอ
แค่หยดเดียวก็เปรี้ยวจนเกินพอ
ลองดูหนอมาดื่มน้ำมะนาวเปรี้ยวๆกัน
เอามะนาวเขียวเขียวกำลังเปรี้ยวสุดขีด
เอามีดกรีดเป็นซีกแล้วหั่น
บีบน้ำเปรี้ยวเปรี้ยวเห็นแล้วก็เสียวฟัน
บีบแล้วคั้นใส่แก้วเสร็จแล้วมาลิ้มลอง
รู้นะว่าน้ำลายจะไหลแล้ว
ยกแก้วซิแล้วจิบดูขอร้อง
เปรี้ยวจี๊ดเชียวนะเนี่ยแค่ลอง
จิบทีละนิดสองสามจิบเปรี้ยวสุดใจ
ฉันชิมแล้วเธอลองดูบ้าง
ดมกลิ่นจางๆแล้วเปรี้ยวไหม
ลองดูเถอะจิบสักทีอย่ากลัวไป
อุ๊ย เปรี้ยวใช่ไหม น้ำลายไหล กันไหมเออ
หน้าส่วนตัว
846
