19 เมษายน 2545 23:31 น.
dokkoon
ไม่อยากเริ่มความผิดหวังครั้งใหม่..อีกครั้ง
อามามิยะ
เพราะฉันเคยเจ็บปวดมาแล้วมากมาย
เพราะความไว้ใจ เชื่อใจ เขาคนนั้น
คน..คนสุดท้ายที่เคยคิดว่า..จะทำร้ายกัน
แค่คำ..คำเดียวว่าผูกพันกับฉันเพราะเผลอใจ
จนวันนี้ฉันยังหวาดกลัว และปวดร้าว
ความผิดหวังครั้งเก่ายังรุมเร้าไม่เคยจางหาย
ไม่อยากให้เธอรอ เพราะฉันก็ยังท้ออยู่เต็มหัวใจ
ไม่อยากเริ่มต้นความผิดหวังครั้งใหม่ เพราะไว้ใจใครอีกคน
รอได้จนวันที่เธอพร้อม
dokkoon
ฉันรอได้เพราะเข้าใจความปวดร้าว
เข้าใจได้ถึงใจเหน็บหนาวร้าวหม่น
เคยมีหัวใจที่แหลกยับอับจน
เคยเป็นคนที่ขลาดกลัวกับสิ่งที่ตัวเคยเสียใจ
กับเธอสำหรับฉันในวันนี้
มีความรู้สึกดีดีจนใจหม่นหายหวั่นไหว
เชื่อมั่นที่ใจฉันว่ารักเธอจนหมดใจ
จึงรอได้ถึงวันที่ใจเธอพร้อมจะยอมเริ่มต้นใหม่กับคนที่มอบให้เธอหมดใจ
19 เมษายน 2545 23:16 น.
dokkoon
จะมีไหม..
mono
เธอหยิบยื่นให้แต่...ความเหงา
หรือไม่ก็..ความรักว่างเปล่า..ที่หัวใจไม่เคยเรียกร้อง
ฉันหม่นไหม้...ร้าวหัวใจ...แต่เธอก็ไม่เคยมอง
หยดน้ำ..จากแววตาที่ฟ้อง...ออกจากหัวใจที่เจ้าของไม่เคยดูแล
ไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหน..ที่ต้องอดทน
หวั่นไหวอยู่บนความสับสน...ที่ไม่มีหนทางให้แก้
ฉันเจ็บช้ำรู้บ้างไหม...แต่ทำอะไรไม่ได้..ต้องร้าวหัวใจ โดยที่เธอไม่แคร์
ฉันไม่เคยมีข้อแม้...จะขอก็แค่..สักนิดให้เธอหันมาเหลียวแล..ใส่ใจ
จะมีไหม...สักครั้งที่จะรับรู้ได้ถึง..คำว่ารัก
เพียงสักครั้ง..ให้หัวใจฉันได้รู้จัก..หยุดพักกับความรักที่โหดร้าย
ฉันเหนื่อยกับการที่ต้องคอยอดทน..อยู่บนความร้าวรน..เดียวดาย
สักครั้งจะมีไหม..ให้ฉันเป็นคนข้างกายที่จะรู้สึกได้...ว่ามีแค่สักความหมายในใจเธอ
จะมีไหมสักครึ่งนาที
dokkoon
ขณะที่เธอมีแต่ความเหงา
ฉันก็มีแต่ความเศร้าที่เฝ้ารักเธอเสมอ
สายตาเธอไม่เคยมองฉันสักนิด ทำให้ฉันแค่ได้คิดเพ้อเจ้อ
รอคอยเธออยู่เสมอทั้งฝันทั้งเพ้อว่าเธอจะมองทางฉันสักวัน
ขณะที่คนอื่นทำให้เธอทั้งเหงาทั้งร้าวไหว
คนที่เธอมอบหัวใจให้เขาเป็นเจ้าของนั้น
ไม่ได้ใส่ใจดูแลทำให้เธอสับสนน้ำตาไหลใจไหวหวั่น
ก็เช่นเดียวกับที่ฉันใจร้าวไหวหวั่นก็เพราะเธอ
จะมีไหมสักครั้งหนึ่ง
ที่เธอคนซึ่งเข้าใจถึงความร้าวไหวได้เสมอ
จะมองมาทางฉันแล้วแบ่งความสำคัญให้ฉันได้พบเจอ
ไม่ต้องรักมากมายจนพร่ำเพ้อเพียงให้ฉันได้รู้สึกว่าเธอก็เห็นว่าฉันเป็นคนสำคัญสักครึ่งนาที
18 เมษายน 2545 08:38 น.
dokkoon
ได้ยินอะไรไหม...ในอ้อมกอดฉัน
mono
ที่ผ่านมา...อาจจะดูว่าเหินห่าง
หลายสิ่งหลายอย่าง...อาจทำให้เธอที่อยู่เคียงข้างเหว่ว้า
เธอเหงาใช่ไหม...แต่ก็ไม่เคยพูดอะไรออกมา
ที่ซ่อนรอยน้ำตา..ฉันรู้..เป็นเพราะเธอต้องคอยบอกตัวเองว่า..เข้าใจ
จะกอดเธอเอาไว้นะ..คนดี
ไออุ่นอย่างนี้...ที่เธอรู้สึกว่าหายไปใช่ไหม
หยดน้ำตาอุ่น ๆ ฉันจะซับด้วยความเคยคุ้นทั้งหมดของใจ
ในอ้อมแขนที่ไม่กว้างใหญ่...แต่เธอจะสัมผัสได้..ถึงไอรักจากใจดวงเดิม
ในอ้อมกอดนี้..คนดี...ได้ยินหรือเปล่า
ฉันกำลังใช้หัวใจเล่าเรื่องราวของเรา...นับจากวันแรกเริ่ม
จากวันคืนเก่า..จนถึงวันนี้..ฉันอาจไม่มีความรู้สึกที่ดีไปกว่านี้มาเพิ่มเติม
นอกจากความรู้สึกทั้งหมด..ที่จะกระซิบบอกเธอเบา ๆ ด้วยคำ ๆ เดิม...
...ว่ารักเธอมากเหลือเกิน...คนดี
dokkoon
ที่ผ่านมากฉันปวดปร่าเกือบทนไม่ไหว
ทั้งที่ยกหัวใจให้แล้วเธอรู้นี่
ไม่เคยหวั่นกับอะไรที่เห็นว่าไม่ดี
เพราะเชื่อในความรักที่ให้ไม่จำเป็นต้องได้อะไรตอบแทน
ที่ผ่านมาเมื่อมองตาเธอที่เมินเฉย
รู้สึกได้เลยมันเสียวแปลบแลบแล่น
ยอมรับว่าเหงาใจหม่นไหม้แต่ไม่แค้น
เพราะหนักแน่นท่องไว้จนแม่น ฉันรักเธอ ไม่เปลี่ยนไป
มาวันนี้เธอมาปลอบ
มองที่ตาแบบนี้รู้ไหมฉันชอบอยากเก็บไว้
ไออุ่นที่ได้แม้ไม่มีคำพูดใดใดออกมาแต่ก็เข้าใจความรู้สึกข้างใน
ขอบคุณที่รับรักไว้ในอ้อมกอดของเธอฉันมั่นใจสัญญาจากหัวใจให้รักเธอตลอดไป ไม่เอาคืน
18 เมษายน 2545 01:55 น.
dokkoon
ความอ่อนแอ - - ในความเข้มแข็ง
ข้าวปล้อง
แค่ได้ยินเสียงเธอก็อยากจะร้องไห้
ในหัวใจหวาดหวั่นแค่ไหนเธอรู้ไหม
ฉันเป็นคนขลาดกลัวตั้งแต่เธอจากไป
ฉันไม่เหลือความมั่นใจตั้งแต่วันสูญเสียเธอ
เคยคิดว่าเมื่อถึงวันที่เธอต้องลาจาก
ความรู้สึกดี ดีมากมายจะคงเดิมอยู่เสมอ
แม้ต่อไปวันข้างหน้าฉันไม่อาจจะพบเจอ
รักของฉันและเธอจะมั่นคงไม่เปลี่ยนแปลง
แต่เมื่อถึงวันที่เธอจากฉันไปจริง จริง
เหมือนหัวใจหยุดนิ่งจนไม่อาจจะแอบแฝง
ความรู้สึกคงมั่นเริ่มหวั่นไหวหวาดระแวง
หัวใจถูกเคลือบแคลงเพราะความอ่อนแอของหัวใจ
ไม่ใช่ ไม่เชื่อในความรักของเธอ
แต่ทุกครั้งที่เผลอหัวใจก็มักแสดงความอ่อนไหว
คำพูดหนึ่งคำที่เอื้อนเอ่ยบอกกับเธอว่าฉันไม่เป็นไร
นั่นไม่ใช่ว่าฉันจะไม่อ่อนไหว - - ในวันที่หัวใจนั้นกำลังอ่อนแอ
ความเข้มแข็งในความอ่อนแอ
dokkoon
เดินจากเธอไปแค่ก้าว
หัวใจก็ร้าวเจ็บเหมือนเป็นแผล
ฉันเป็นคนขลาดกลัวจนงอแง
ไม่เหลือแม้ความมั่นใจให้ตัวตน
เคยคิดว่าไม่มีวันจะลาจาก
ความประทับใจมากมายยังสับสน
เหตุผลอะไรทำไมต้องทำร้ายหัวใจตน
ใจหมองหม่นเพราะเหตุผลมันไม่พอ
แต่เมื่อมาคิดให้รอบคอบ
จึงต้องมีคำตอบให้เธอพ้อ
ฉันไม่มีอะไรเหมาะจนเพียงพอ
จึงต้องขอจากไปเพื่อให้โอกาสเธอ
ไม่ใช่ไม่เชื่อในความรัก
แต่ต้องหักใจที่หวั่นไหวในรักเสมอ
คำพูดฉันที่บอกจะจากไปก็เพื่อเธอ
นั่นไม่ใช่คำพูดเพ้อเจ้อ..แต่เพื่อเธอ...ต้องแข้มแข็งทั้งที่อ่อนแอ
18 เมษายน 2545 01:26 น.
dokkoon
...เหมือนมีหวัง...
cool-hearted
เหมือนว่าจะมีความหวัง
เหมือนว่าความฝันจะใกล้เข้ามา
เหมือนเธอจะรับรู้ได้ว่า
จากวันนั้นตลอดเวลา ฉันคิดถึงเธอ ตลอดมาและตลอดไป
เหมือนกับฉันกำลังมีความสุข
เหมือนกับไม่มีทุกข์ และฉันไม่ต้องร้องไห้
เหมือนว่าต่อจากนี้ความเหงาจะหมดไป
เหมือนความเศร้าสลาย และ เหมือนฉันได้ใจเธอคืนมา
แต่มันคงไม่ใช่ - - ใช่มั้ย
มันคงไม่มีอะไรง่ายดายอย่างนั้น
สิ่งที่ฉันคิดว่าเหมือนจะได้มา มันแค่ฝัน
ยังอีกนานเกินนับวัน ที่ฉันจะหวังมีเธอเหมือนเดิม
dokkoon
ไม่เหมือนที่เธอหวังไว้
ความฝันของเธอมันไม่ใช่แค่จุดเริ่ม
ไม่เคยรู้สึกรู้สากับฝันที่เธอต่อเติม
ใจยังไม่เพิ่มความรู้สึกเดิมเดิมยังคงเป็น
ไม่รู้หรอกเธอมีความสุขไหม
ไม่เข้าใจทำไมต้องร้องไห้ให้เห็น
ไม่รู้จักความเหงาที่เธอซ่อนเร้น
หัวใจฉันก็ยังเต้นยังไม่เห็นต้องคืนใคร
แน่นอนคงเป็นไปไม่ได้
และใครว่าฉันห่างหายไปไหน
ตลอดเวลาก็อยู่กับเธอเคียงข้างไป
โธ่..แค่ฝัน..แล้วไง มางอนกัน
หน้าส่วนตัว
900
