23 เมษายน 2545 09:21 น.
dokkoon
ฉัน..ชื่อ..ความรัก
Jeminine
ฉันอยู่ในกลางคืน...และกลางวัน..
แอบอยู่ในแสงจันทร์..ยามหลับไหล
อยู่ในเรียวรุ้งโค้ง..ตรงฟ้าไกล
ในเกลียวคลื่น..ในผืนทราย..ระยับตา
ฉันอยู่ใน..เสียงกระซิบ..แห่งสายลม
ในสายฝน ที่พร่างพรม บนยอดหญ้า
บางครั้ง..ฉัน..อยู่ใกล้..เพียงในตา
บางหน..ฉันอยู่กับเมฆบนฟ้า..ที่แสนไกล
ปิดเปลือกตาลง..ช้าช้า
แล้วเปิดหัวใจเธอออกมา..จะรู้ว่าฉันอยู่ที่ไหน
เรียกชื่อของฉัน..ด้วยเสียงของหัวใจ
สัมผัสฉันได้..ฉันอยู่ไม่ไกลเกินผูกพัน
ตามหาฉัน ให้เจอสิ..ที่รัก
ฉันพิงพักอยู่ข้างใน ความใฝ่ฝัน
ตรงที่ที่..ใจต่อใจ ได้สื่อกัน
จะพบฉัน..อยู่ร่ำไป..ในใจเธอ
เธออยู่ใกล้แค่ใจคิด
dokkoon
เมื่อฉันอยู่ในกลางคืน
ยามฝันช่างสดชื่นแม้หลับไหล
ถึงกลางวันตื่นขึ้นมาในคราใด
สายลมไหวพัดผ่านชื่นซ่านฤทัย
แหงนมองฟ้ายังเห็นกันนั่นเมฆขาว
เกาะกันเป็นรูปเป็นเรื่องราวที่อ่อนไหว
ทางโน้นเป็นตะวันส่องแสงแรงไกล
ผ่านเสียงกระซิบผ่านไปเรารักกัน
เมื่อสายฝนพรำกระหน่ำซ่า
เสียงสายฟ้าเปรี้ยงปร้างช่างดังลั่น
ฟังสิเป็นเหมือนเสียงรักเราบอกกัน
ไม่มีวันที่รักเราจะจืดจาง
หลังฝนยังมีสีสายรุ้ง
ที่พุ่งพาดฟ้าขาวครามยามฟ้าสาง
ระบายสีอ่อนหวานของรักที่บอบบาง
แม้อยู่ห่างแต่ยังเห็นเช่นรักเรา
ที่ทะเลครามยามฟ้าค่ำคืน
เห็นดาวดาษดื่นทั้งคืนไม่เคยเหงา
ลมทะเลเฮพัดคลื่นกระทบฝั่งเบาเบา
ฟังสิเหมือนเสียงเรากระซิบรักกัน
แม้อยู่ห่างกันเพียงไหน
ระยะทางใกล้ไกลไม่อาจกั้น
เมื่อใจเราอยู่ใกล้ทุกคืนวัน
ธรรมชาติยังเป็นพยานไม่มีวันที่เราจะห่างกันเลย
22 เมษายน 2545 11:02 น.
dokkoon
เพราะรักฉันนั้นเป็นเช่นมดปลวก
ที่รวมกันเป็นพวกแล้วยิ่งใหญ่
ตัวเล็กเล็กแยกกันไม่พ้นตาย
รวมใจแล้วยิ่งใหญ่เกินคำนึง
ตัวฉันนั้นเป็นเช่นมดปลวก
กำลังผนวกกับใจใครคนหนึ่ง
เพื่อสรรสร้างทางฝันคนละครึ่ง
สร้างฝันให้เป็นหนึ่งซึ่งเฝ้าคอย
วานเธอเป็นราชินีปลวกได้ไหม
จะทุ่มใจทุ่มกายให้เกินร้อย
แม้อุปสรรคหนักหนามารอคอย
ไม่มีวันท้อถอยจะสู้ตาย
หากขาดเธอมาเป็นคู่
คงต้องอยู่เดียวดายใจสลาย
ชาตินี้ถึงอย่างไรคงไม่วาย
ไม่อาจปีนป่ายในในฝันที่ฉันปอง
21 เมษายน 2545 23:02 น.
dokkoon
คำพูดใครก็ไม่สำคัญ
ละอองน้ำ
ฉันไม่เคยอยากฟัง
แม้ใครหลายคนมานั่ง บอกว่าเธอดีแค่ไหน
และฉันก็ไม่เคยอยากใส่ใจ
ถึงแม้ใครใครจะบอกว่าเธอจริงจัง
มันไม่มีความหมายหากเป็นคำพูดคนอื่น
แม้คำพูดไม่เคยยั่งยืน แต่อยากให้เธอพูดออกมามั่ง
มีเพียงคำพูดเธอ ที่ฉันจะฟัง
และรับมันมาทบทวนจริงจัง ในใจ
ในทางกลับกัน...
แม้จะมีใครบอกฉันว่าเธอเลวร้ายแค่ไหน
ฉันจะฟังเธอก่อน ก่อนเรื่องราวร้อนร้อนจะเกิดกับใจ
แค่อยากย้ำให้เธอรู้เอาไว้ ว่าแท้จริงน่ะใคร...ที่สำคัญ
ขอให้เชื่อมั่น
dokkoon
ขอบคุณที่เธอเชื่อมั่น
เรื่องต่างต่างนั้นต้องพูดกันเธอกับฉัน
คนอื่นเขาจะรู้เท่าเราได้อย่างไรกัน
หากเราเชื่อมั่นไม่มีวันจะหม่นใจ
ในเรื่องราวร้ายร้ายหากได้ฟัง
ขอบคุณคนเล่าบ้างฟังเขาไว้
หากเขาเข้าใจผิดคิดพลาดไป
จะช่วยกันแก้ไขจะได้เข้าใจดี
หากฟังในเรื่องดีดีของฉัน
เรื่องนั้นมันอาจผิดได้นะยาหยี
อย่าเชื่อเขาไปทั้งหมดนะคนดี
ฉันคนนี้ไม่ดีไปกว่าที่เธอมอง
ฟังกันให้มากเข้าใจกันให้มาก
ทั้งสุขและทุกข์ยากเราไม่หมอง
รักกันเชื่อมั่นกันให้คนมอง
เราทั้งสองจะทำให้ใครใครอิจฉากัน
21 เมษายน 2545 10:04 น.
dokkoon
ว่างเปล่า!
ทะเลขวัญ
ในโลกฝัน ไม่นานจะว่างเปล่า
ความเป็นเรากลายกลับลบเลือนหาย
ไม่มีฉันคนช่างฝันใจเดียวดาย
ที่ร้องไห้วิงวอนออดอ้อนใจ..
ในโลกฝันจะเปล่าร้างทางสายโศก
เหลือเพียงโลกว่างเปล่าสะเทือนไหว
ไม่มีรักไม่มีรอไม่ขอใจ
ไม่มีใครไม่มีวันฝันเป็นจริง..
บทเพลงลา ใกล้เข้ามารู้บ้างไหม..
หนึ่งดวงใจสิ้นศรัทธาในทุกสิ่ง
โลกโหดร้ายทั้งโลกฝันและโลกจริง
หันหลังทิ้ง..เดินจากไป..ไม่หวนคืน!
ไม่ใช่มีโลกเดียว
dokkoon
ในโลกที่เคยฝันมาวันนี้อาจว่างเปล่า
อาจเต็มไปด้วยความปวดร้าวไม่สดชื่น
อาจหมดใจไร้ฝันไร้วันคืน
อาจไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากปิดใจอยู่คนเดียว
อยากบอกเธอนะที่รักจ๋า
ในมิติแห่งกาลเวลาที่ไหลเชี่ยว
ความฝันไม่ใช่มีเพียงโลกเดียว
อยากจะเกี่ยวเธอไปในโลกใหม่ให้เธอดู
หากบทเพลงลาต้องมาถึง
มองทางนี้สักครั้งหนึ่งนะจะได้รู้
โลกใหม่ของฝัน..เธอ..กับ..ฉัน...ิลองมองดู
ฉันรออยู่พร้อมร่วมกันสร้างฝันสร้างความเชื่อมันให้ศรัทธารักยั่งยืน
21 เมษายน 2545 09:50 น.
dokkoon
จะมีใคร..มาให้รัก
Jeminine
ฉันไม่ใช่คนเลิศเลอ...
อาจไม่มีสิ่งใดให้เธอค้นหา
เป็นเพียงคนเหงา..ที่ก้าวผ่านวันเวลา
เคยเจ็บช้ำ จนหมดน้ำตา...จะร้องไห้
ฉันมีเพียงหัวใจที่บอบช้ำ
ซ่อนอยู่หลังถ้อยคำบางคำ ที่อยากมอบให้
อยากมีใครสักคนเคียงข้างอย่างเข้าใจ
คนแล้วคนเล่า...ผ่านมาและจากไป..เหมือนเหมือนกัน
จะมีใครบ้างใหม...สักคน..
เปิดแขนรับคนหัวใจสับสนอย่างฉัน
อยากเป็นใครสักคนที่สำคัญ
สำหรับใครบางคน คนนั้น..ในหัวใจ
จะมีใครบ้างใหม..ให้ความรัก
ให้ที่พิงพัก..แก่คนหัวใจอ่อนไหว
ให้ความอบอุ่น..กับคนที่ไม่เคยมีใคร
ฉันขอเพียงที่ว่างเล็กเล็กในหัวใจ..ก็พอ
มาช่วยซ่อมกระท่อมรัก
dokkoon
ฉันก็เป็นคนธรรมดาเหมือนกัน
เพียงแค่สามัญเท่านั้นหนอ
อาจไม่มีอะไรสำคัญเพียงพอ
ได้แค่รอใครคนหนึ่งคนสำคัญ
ฉันอาจเคยหัวใจสลาย
แต่เรื่องร้ายร้ายก็ได้ผ่านผัน
รังเกียจไหมหากเราเริ่มต้นใหม่ด้วยกัน
เธอกับฉันเราคล้ายกันเคยเสียใจ
มีฉันคนนี้คนหนึ่ง
มีอ้อมแขนซึ่งอบอุ่นอ่อนไหว
รอใครสักคนมาเป็นมิ่งขวัญของใจ
ให้เกียรติได้ไหมมารับอุ่นไอหัวใจฉัน
ที่พิงพักที่หัวใจนี้
อาจไม่มีหัวใจใหม่ใหม่อย่างที่ฝัน
เคยแหลกยับมาบ้างเหมือนกัน
มาซ่อมกระท่อมรักกับฉันและเราจะรักกันตลอดไป
หน้าส่วนตัว
947
