6 ธันวาคม 2546 02:25 น.
doctorchira
@แบกความทุกข์ที่ขื่นขมระทมรัก
ไว้ให้หนักอยู่ทำไมแล่าเพื่อนเอ๋ย
ทำไมจึงไม่ปล่อยวางเหมือนอย่างเคย
แล้วเฉยเมยต่อทุกข์นั้นไม่นำพา
นี่ไม่ใช่เป็นครั้งแรกนะเพื่อนยาก
ทุกข์ลำบากเคยฝ่าฟันมาหนักหนา
นับหลายครั้งนับหลายหนสุดคณา
แล้วจะมาอาลัยทำไมกัน
@เป็นมนุษย์สุดประเสริฐเลิศกว่าสัตว์
เพราะกำหนัดก่อกำเนิดไม่เลือกสรร
จะเช้าสายบ่ายค่ำดึกเกิดทุกวัน
สุดอนันต์เกิดได้ทั่วทุกตัวตน
ใจบอกอยากปากบอกรักมีมากล้น
ไม่ได้ตนก็ว่าทุกข์สุดฉงน
รักหรือใคร่รู้แก่ใจอยู่ทุกคน
แล้วจะทนแบกหรือวางก็ตามใจ
5 ธันวาคม 2546 00:52 น.
doctorchira
ละครชีวิต
@ยืนเป่าขลุ่ยใต้เงาจันทร์กลางไพรพฤกษ์
หวลระลึกความรู้สึกเมื่อปางหลัง
ความสุขสมความทุกข์ถมรุมประดัง
เป็นฉากดั่งดุจละครเมื่อย้อนดู
ครั้งเมื่อมีความรักนั้นมันสุขจิต
ฉากชีวิตพลันบรรเจิดเลิศงามหรู
ครั้งเมื่อทุกข์รุมประดังมาพรั่งพรู
ฉากเลิศหรูก็กลับกลายเป็นมืดมัว
@เปรียบชีวิตเหมือนละครที่ฟ้าสร้าง
ลิขิตทางกำหนดให้ไม่สับสน
โรงละครแห่งชีวิตแต่ละคน
อยู่วังวนพรหมลิขิตที่ขีดมา
ไม่มีเสียงปรบมือให้เมื่อหรรษา
ไร้น้ำตาเมื่อบทเศร้าเข้ามาหา
ไร้รางวัลปลอบขวัญเมื่อเลิกรา
ช่างไร้ค่าสำหรับคนที่ยลยิน
@ตัวละครในชีวิตกลับติดบท
ที่กำหนดบทบาทให้ไว้ทั้งสิ้น
กลับทุ่มเทจิตวิญญานและชีวิน
ไปทั้งสิ้นกับบทบาทที่วาดมา
ขอให้เจ้าจงได้คิดดวงจิตข้า
โลกมายาเป็นอย่างนี้อย่าถือสา
เสียงขลุ่ยหยุดสุดสำเนียงเสียงคีตา
ดวงใจข้า.เจียนจะหยุด.เมื่อสุดเพลง
3 ธันวาคม 2546 00:13 น.
doctorchira
@นี่คงเป็นชะตาฟ้าลิขิต
มาเจอมิตรที่สนิทเมื่อติดสาย
โลกของโลกาภิวัฒน์ไม่วุ่นวาย
ตามสบายปล่อยตัวไม่กลัวกัน
นั่งหน้าจอรอคุณน้องมาพบพี่
อรรถวจีพิมพ์ถึงกันนั้นสุขสันต์
มีตัดพ้อต่อว่าหยอกล้อกัน
พูดเอามันก็สนุกสุขมโน
@ตั้งกระทู้ถามไถ่ได้ทั้งสิ้น
พูดเล่นลิ้นกวนกันเล่นให้โมโห
เอาเรื่องเล็กมาปั้นเล่นให้ใหญ่โต
เรื่องโง่โง่หลอกกันเล่นไม่เป็นไร
เรื่องวิชาสารพัดมีจัดสรร
เพียงขยันก็จะแจ้งแถลงไข
เรื่องทุกเรื่องพูดเล่นได้สบายใจ
ไม่มีใครถือเป็นความตามคดี
@วัฎจักร์ชีวิตนี้มันยุ่งนัก
งานก็หนักเหลือเวลาน้อยเต็มที่
โอกาศเจอผู้ที่เข้าใจเราดี
แทบไม่มีให้ได้เห็นเป็นบุญตา
ตื่นขึ้นมาสารพัดงานรัดถม
เร่งระดมให้รีบไปไขปัญหา
จนค่ำคืนจึงได้หยุดงานนานา
ผ่อนกายาโดยท่องในโลกไอที
1 ธันวาคม 2546 02:47 น.
doctorchira
@สูงสุดสอยไกลเกินเอื้อมจะไขว่คว้า
เหมือนดอกฟ้ากับหมาวัดดูขัดสน
เธอสุงศักดิ์ดั่งนางฟ้าจากเบื้องบน
พี่คนจนเป็นยาจกต่ำติดดิน
ค่อยค่อยสร้างค่อยค่อยสานความฝันพี่
กรองวจีประคองรักไม่ให้สิ้น
ค่อยค่อยเพียรค่อยค่อยผูกร้อยชีวิน
ให้ฟ้าดินเป็นพยานความรักเรา
@อยากกู่ร้องตะโกนรักให้ก้องหล้า
ฝากดินฟ้ามหาสมุทรและไพรสนฑ์
มนุษย์ภูติเทวดาเชิญมายล
ดวงกมลผู้ครองใจชายชาตรี
เปรียบเธอเหมือนดอกฟ้าค่าสูงศักดิ์
แต่มอบรักให้หมาวัดอย่างตัวพี่
ให้คิดเขียมเจียมตัวเจียมฤดี
เพราะตัวพี่นั้นยากไร้ไม่คู่ควร
@มิเสียแรงที่มุ่งรักสมัครจิต
แม่มิ่งมิตรใจประเสริฐเลิศหนักหนา
ช่างเป็นบุญของยาจกผู้ชรา
ให้น้องมาช่วยตัวพี่ทุกทีไป
เมื่อชาติก่อนน้องทำบุญด้วยแก้วเก้า
จึงเพริดพราวใจพิสุทธิ์ดุจเพชรใส
ส่วนตัวพี่โชคดีนักได้ดวงใจ
ที่สวยใสของกัลยามาครอบครอง
อกหักมา 1000 ครั้ง หลังได้รับคำแนะนำจากคุณน้อง ทำให้ความรักครั้งที่ 1001 เริ่มสว่างไสวปานแสงหิ่งห้อย มีหวังสมหวังแน่คราวนี้
หน้าส่วนตัว
725
