21 พฤษภาคม 2546 10:13 น.
disukae
เย็นฝนฉ่ำน้ำตาเมฆ ใครหนอเสกเป่ามนต์พ่นฟ้า
หยดหนึ่งเม็ดฝนบนเรียวตา สายลมพัดพาลิ่วลอยไป
ท่ามสายน้ำ ดื่มด่ำกับความเคลื่อนไหว
ชีวิตเอยเลยล่วงไป คว้างไหลในกระแสน้ำวน
...นานไหมกว่าจะไกล้ฝั่งฝัน กี่เสี้ยวคืนวันกี่ฟ้าฝน
จะมีคนผ่านไปได้กี่คน ใครบ้างคว้างหล่นลงก้นธาร
...เจ็บปวดบ้างไหมนะสายน้ำ เมื่อร่างคนบอบช้ำลิ่วลอยผ่าน
ดิ่งลึกสู่หินดินดาล ถึงตำนานฝันร้าวถึงดาวเดือน
เคยหลั่งน้ำตาบ้างไหม ยามซึ่งไร้ฝนคอยเป็นเพื่อน
เดียวดายในม่านหมอกแลเลือน เลื่อนไหลไปเพียงลำพัง
.....................เย็นฝนฉ่ำ ดื่มด่ำ..สายน้ำความหลัง
ชีวิตลอยไปในภวังค์ คล้ายดั่งกระแสธาร
23 เมษายน 2546 18:16 น.
disukae
ชีวิต...ที่ขีดเส้น
ชีวิตที่ซ่อนเร้น.. เป็นจุดอับ
ชีวิต... อาจไร้ค่าแต่คนานับ
ชีวิต.. กีดกั้นรับความอาทร
......จะมีใครสักคนที่ได้รู้ ว่าทุกวันนั้นจมอยู่กับความหลัง
ถึงแม้ว่าเวลาไม่จีรัง.... แต่ถ้ารู้ว่าความหวังยังอยู่ทน
แต่ก้อขึ้นอยู่ว่ามีค่ามั้ย... อันหัวจิตหัวใจที่ใสซื่อ
ทุก ทุกวันเวลาไม่อาจซื้อ... ความอดทน. ความหวังที่เฝ้ารอ
อยากรู้มั้ยว่าใจเป้นอย่างนี้... ควรแก่ค่าความปราณีที่จะมอบ
อยากรู้มั้ยทำไม... ใจไม่ตอบ.. เอาความบอบเจ็บช้ำ อันของจริง
ฮะอะฮะ ชีวิตที่เลวร้าย..ความหลังตัวทำลาย....ชีวิตสิ้น
........อย่าอยู่เลยถ้ามัว...จมกับมัน.....เป็นอาจิณ
สู้ไปตายเอาแต่... คำว่า ... ค่าของเรา
23 เมษายน 2546 13:48 น.
disukae
สายน้ำหลั่งไหล .. จากเบื้องสูง
สายฝนหลั่งโปรย.. มาตุภุมิที่สดใส
สายน้ำ..สายธารที่กว้างใหญ่
ก่อเกิดสิ่งล้ำค่าใน .... ผืนปฐพี
....กว่าจะเกิดขึ้นได้แสนยากเข็น
...กว่าจะเป็นสายน้ำที่ สวยใส
กว่าจะเป็นสายธารที่ยิ่งใหญ่
กว่าจะเป็นสายเลือดให้.. กับผองมวล
หน้าส่วนตัว
868
