29 เมษายน 2557 01:51 น.

ดอกไม้ช้ำ

ความคิดถึงห่วงใยจากใครเล่า
ที่คอยเฝ้าทวงถามถึงความหลัง
กลัวเหลือเกิน...ใจจริง...เธอชิงชัง
จึงไม่เคยกล้าหวังสักครั้งครา

และแม้เธออยู่ห่างอย่างห่วงห่วง
ส่งใจท้วงทวงถามเพื่อตามหา
เพียงเธอฝันถึงบ้างบางเวลา
แค่ลืมตา...ตื่นฝัน...ฉันชื่นใจ

แต่โลกแห่งความจริงสิ่งที่เห็น
มันเน้นให้ประจักษ์รักหม่นไหม้
มิมีสาสน์แจ้งรักตระหนักใจ
ว่าบางใครไม่เป็นเหมือนเช่นเดิม

จึงเป็นความช้ำชอกของดอกไม้
หรือมีใครแต่งแต้มเพื่อแกล้งเสริม
พบแต่ถ้อยเหน็บย้ำคอยซ้ำเติม
ดุจพูนเพิ่มความทุกข์ให้รุกราน

พุทธพจน์อาทรทรงสอนไว้
แต่หม่นไหม้ตามติดประชิดผลาญ
อยากลืมความหลังครั้งเมื่อวันวาน
ใครจะจารปันเศษความเมตตา

เหงาจัง