27 กันยายน 2555 15:57 น.
din
เพียงฟังถ้อยร้อยร่ำคำพร่ำบอก
เกรงเธอหลอกลวงให้ใจหมองศรี
เกรงต้องทุกข์หม่นเศร้าเหงาฤดี
เกรงไม่มี...ความจริงใจ...มอบให้กัน
เธอมองดาวพราวฟ้าว่าสูงศักดิ์
จนเกินจักคว้าไว้ใช่ไหมขวัญ
เมื่อดาวหลุดมือหายสลายพลัน
เธอจึงหันมองดินถวิลครอง
คงไม่ง่ายเช่นนั้นดอกขวัญจิต
ดินใคร่คิดทบทวนควรจองหอง
อย่าเสแสร้งแกล้งกันเป็นทำนอง
ว่าใฝ่ปองใฝ่ฝันให้สัญญา
ดินต่ำต้อยด้อยค่าทว่าจิต
มิเคยคิดหมายปองของสูงค่า
ดินจนยากเรียนน้อยด้อยวิชา
จึงเกรงว่าคว้าลมจะตรมทรวง
มิอาจรับฝากใจเธอไว้ได้
ประตูใจนั้นแสนจะแหนหวง
มันปิดล๊อคเอาไว้มิได้ลวง
คงเป็นดวงเราไซร์ใช่คู่กัน
20 กันยายน 2555 15:53 น.
din
ก็ห่างหายหลายวันนะขวัญเจ้า
ฝนตั้งเค้าปวดแปลบแสบไฉน
มันมืดมนหม่นมิดทุกทิศไป
จะหาใครปลอบขวัญนั้นยากเย็น
ที่ห่างห่ายนั้นไซร์ใช่ไปเที่ยว
แต่โดดเดี่ยวอ้างว้างอย่างที่เห็น
ไหนล่ะคนเคยฝันฝากประเด็น
เธอหลบเร้นอยู่ไหนไยไม่มา?
อยากปัดกวาดเช็ดถูห้องใจให้
ทั้งทรวงในเฝ้าแลชะแง้หา
เกรงเธอมีไม้อื่นไว้ชื่นตา
ทิ้งแก้วให้โรยราลงคาดิน