21 เมษายน 2555 17:08 น.

ฟังถ้อย

din

ฟังฟังถ้อยร้อยรักสลักมั่น
หวิวหวิวหวั่นพรั่นจิตด้วยคิดถึง
รินรินถ้อยร้อยรจพจน์รำพึง
ซ่านซ่านซึ้งถึงอยู่มิรู้เลือน

ร่ำร่ำร้องโหยหาอาลัยนัก
เกรงเกรงจักร้าวใจใครจะเหมือน
คิดคิดถึงแก้วขวัญจนฟั่นเฟือน
จารจารเตือนจ่อจดจนหมดใจ

หวั่นหวั่นเกรงรักลาน้ำตาตก
ฟูมฟูมฟกอกพรั่นถึงหวั่นไหว
พร่ำพร่ำเพ้อแม้ห่างหนทางไกล
เรียงเรียงร้อยหัวใจไว้ใกล้กัน

1952

love

comment

15 เมษายน 2555 12:30 น.

ปิ่มว่าหัวใจสลาย

din

ได้รับข่าวร้ายของเพื่อนรุ่นน้องคนหนึ่ง
ซึ่งกลับไปเยี่ยมบ้านเมื่อสงกรานต์
แต่ขณะเดินทาง มีรถมอเตอร์ไซด็แซงขึ้นมา
แล้วปาดหน้าเพื่อจะเข้าเส้นทางอย่างกระทันหัน
รถที่สามีเพื่อนขับจึงหักหลบ
รถตกไหล่ทาง และพลิกคว่ำ
สามีเพื่อนได้รับบาดเจ็บสาหัส
ขณะนี้ยังอยู่ในเอ.ซี.ยู
เพื่อนกระดูกไหปลาร้า และขาหัก
แต่ลูกสาวเสียชีวิตทันทีในที่เกิดเหตุ
ส่วนรถไม่ต้องพูดถึง พังยับไม่เหลือชิ้นดี

ขณะที่เขียนอยู่นี้ยังไม่ได้พบเพื่อน
เพราะยังอยู่โรงพยาบาลที่ต่างจังหวัด
ทราบเพียงว่าสามีของเพื่อนอาการยังไม่ดี
และจนป่านนี้ก็ยังไม่ทราบว่า
ลูกสาวคนเดียวเสียชีวิตไปแล้ว

เพื่อนเป็นคนที่เลี้ยงลูกผูกพันใกล้ชิด
นัวเนียอยู่กับตัวเองตลอด
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเพื่อนนั้น
ทำให้คิดถึงคำว่า "ปิ่มว่าหัวใจสลาย"

เมื่อสงกรานต์เวียนมาอีกคราหนึ่ง
แม่ยังหวนทวนคะนึงถึงความหลัง
เจ้าถือปืนฉีดน้ำฉ่ำชื่นจัง
วิ่งตึงตัง...เสียงลูก...ที่ผูกพัน

รับส่งเจ้าเข้าโรงเรียนขีดเขียนอ่าน
เล่านิทานให้หลับไปกับฝัน
เคยอาบน้ำป้อนข้าวเจ้าชีวัน
ยามโศกศัลย์...โลมลูบ...จูบเจ้าจอม

เคยฟังเจ้าฉอเลาะออเซาะแม่
หลอกตุ๊กแกยื่นหน้ามาให้หอม
เมื่อเนื้อเย็นเล่นซนจนแมมมอม
แม่ยังเอารักห้อมเจ้าจอมใจ

มาสงกรานต์ปีนี้ผิดปีก่อน
แม่อยากย้อนเยือนเรือนเคยอาศัย
พ่อเห็นด้วยช่วยขับรถกลับไป
สู่ปักษ์ใต้บ้านเราเก่าก่อนมา

ลูกยิ้มย่องร้องหาตายายลั่น
เคยผูกพันวันเก่าเจ้าโหยหา
อยากขี่ม้ากั๊บกั๊บกับหลังตา
กินต้มปลารสดีฝีมือยาย

แต่แล้วโอ้อนิจจาฟ้ากำหนด
โศกสลดรถคว่ำคะมำหงาย
แม่บอบช้ำร้าวรวดปวดทั้งกาย
เมื่อความตายมาพรากลูกจากไป

วันนี้พ่อ...ยังไม่รู้...อยู่หรือรอด
แม่ต้องทอดถอนข่มอารมณ์ไหว
กับแข้งขาที่หักไม่หนักใจ
เท่ากับความอาลัยในแก้วตา

แม่จะฝืนอยู่ไปทำไมเล่า
เมื่อไร้เจ้าซอกซอนเล่นซ่อนหา
สงกรานต์นี้แม่หนาวร้าวอุรา
ปิ่มปิ่มว่าดวงใจได้ขาดรอน