16 กุมภาพันธ์ 2555 15:53 น.
din
เธอเป็นซากซากหนึ่งซึ่งเดินได้
มีหัวใจจมปลักกับรักขม
ยอมให้ความหม่นหมองครองอารมณ์
อยู่กับปมชีวิตที่บิดเบือน
จะรักเก่ารักใหม่เธอไม่รู้
เพราะจมอยู่กับฝันอันลอยเลื่อน
คืนวันผันผ่านคล้อยเป็นร้อยเดือน
ยังขาดเพื่อนขาดมิตรคู่ชิดใจ
หากทะเลน้ำตามันว้าเหว่
จะร่อนเร่ชีวิตทิศทางไหน
ยอมให้รักร้าวรานประจานใจ
ซมอยู่ในช่องว่างที่กว้างเกิน
เห็นเธอหม่นก่นเศร้าฉันเฝ้าคิด
ดวงชีวิต...เวียนวก...ระหกระเหิน
ฉันอยากฉุดเธอลากกระชากเดิน
เธอกลับเมินเหินห่างก่อนร้างไป
เพราะช่องว่างกว้างไกลไร้ขอบเขต
คือมูลเหตุทุกข์ตรมระทมไหม้
ช่องที่ว่าง...กั้นกลาง...หว่างสองใจ
แยกเราให้เหินห่างอย่างที่เป็น
เมื่อทะเลน้ำตามากางกั้น
หวิวหวาดหวั่นร้างราอย่างที่เห็น
ทั้งหนาวเหน็บเจ็บแปลบแสบลำเค็ญ
ไร้ประเด็นเว้นว่างเหมือนอย่างเคย
หากรักกันไม่ได้ไม่ต้องรัก
จำต้องหักใจเดินเหมือนเมินเฉย
เสียเวลาปลอบร่ำพร่ำภิเปรย
แล้วก็เลยจากกันนิรันดร์กาล
7 กุมภาพันธ์ 2555 16:08 น.
din
ความเหินห่างทางใจฉันได้รับ
ทวีทับดวงกมลจนเจียนคลั่ง
เมื่อความรักภักดีไม่จีรัง
ก็เกินจะฉุดรั้งเพื่อยั้งใคร
เธอวางใจเอาไว้ในทึ่ว่าง
แต่หัวใจ....เธอไม่ว่าง...งั้นใช่ไหม?
เธอเจ็บปวดโทรมทรุดสุดบึ้งใจ
จะเยียวยาอย่างไรให้ผ่อนคลาย
เธอมัวแต่มุ่งหวังรักครั้งเก่า
ทั้งที่เขาเมินมองมิปองหมาย
ชีวิตเธอชุลมุนดูวุ่นวาย
อยู่หรือตาย...สุขหรือเศร้า...จึงเท่ากัน
เธอเคยไหม...ที่จะลอง...ตรองดูบ้าง
ใครที่หวังเคียงร่างอยู่ข้างขวัญ
เที่ยวมองหาคนใจดีทุกวี่วัน
แต่มองข้ามฉันไปเหมือนไม่แคร์
เธอพาใจพักร้อนผ่อนใจพัก
ไม่ตระหนักรักนั้นมันมีแผล
จึงร้าวรวดปวดแปลบแสบดวงแด
มีก็แต่ความเหงาเศร้าอุรา
อาการเธอเยียวยารักษาได้
ถ้าหากใจพรักพร้อมยอมรักษา
แต่กลับปล่อยน้ำใสไหลจากตา
แล้วพ้อว่า...ขอชอกช้ำ...เพียงลำพัง
คนที่เจ็บกว่าเจ็บก็ใครเล่า
คนหม่นเศร้าร้าวรอนทอนความหลัง
คนถูกทุกข์รุกโหมโถมประดัง
คนเจียนคลั่ง...คนนั้น...ฉันนั่นไง
เมื่อช่องว่างมองเห็นเป็นช่องว่าง
หากมองผ่านเสียบ้างจะได้ไหม?
ถ้าคำตอบ...คือ"ไม่ได้"...ไม่เป็นไร
พร้อมแล้วจะตัดใจไปจากกัน
2 กุมภาพันธ์ 2555 18:37 น.
din
เมื่อเธอกินน้ำตาต่างอาหาร
จึงร้าวรานซานซมถึงขมขื่น
ความเจ็บปวดตอกย้ำเหลือกล้ำกลืน
น้ำใสรื้นจึงมีสีเลือดปน
เธอเป็นนกปีกหักเพราะรักห่าง
ถึงเคว้งคว้างอย่างไรเธอไม่สน
ถูกหยามเหยียดสิ้นค่าราคาคน
จึงอับจนซมเซากับเงารัก
เพราะดวงตาเธอหลับไม่รับรู้
อีกสองหูระบมตรมทุกข์หนัก
ไม่ยอมแม้หลับนอนเพื่อผ่อนพัก
ติดกับดักปลักหลุมที่สุมใจ
ที่เคยเกี่ยวเหนี่ยวไว้ด้วยใจห่วง
ที่เคยท้วงเธอนั้นฟังหน่อยไหม
รักอาจมีค่ายิ่งกว่าสิ่งใด
แต่มิใช่ใครที่มีรักลวง
ดูดวงดาวพราวฟ้าคราลาลับ
ยังหวนมาประดับกับแดนสรวง
แต่นี่เธอถูกเหน็บถึงเจ็บทรวง
ยังถามทวงถึงเขาฉันเศร้าใจ
เธอมัวแต่รอคอยรักลอยเลื่อน
วันคล้อยเคลื่อนเดือนผ่านกาลสมัย
จวบจบดินสิ้นฟ้าสุราลัย
จะรู้ไหมใครที่มีรักจริง?
Calendar
Lovers
28 คน เลิฟdin
หน้าส่วนตัว
2696
