24 สิงหาคม 2554 15:46 น.

อย่า!ได้ไหม

            
เธอหมองหม่น........
ที่เป็นคนเฝ้ารางข้างทางฝัน
เหนื่อยจะเป็นคนที่ไม่สำคัญ
เป็นคนที่ใจฉัน....มันไม่มี

ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเธอเจ็บ
เธอหนาวเหน็บมีทุกข์ไร้สุขศรี
เมื่อเธอแย้มแจ่มใสในท่าที
ใครจะรู้...เธอมี...ที่ขื่นใจ

หากฉันรู้เธอมีที่เจ็บปวด
เธอร้าวรวดขื่นขมตรมไฉน?
ต่อให้ฉันหม่นหมองครองฤทัย
ก็จะไม่ปริปากฝากถ้อยคำ

วันนี้เธอสบายดีอยู่หรือเปล่า
ฉันหงอยเหงาหมองหม่นจนเพ้อพร่ำ
อยากบอกคนดีไว้ให้ใจจำ
โปรดอย่าทำอย่างที่แล้วแล้วมา

หากรักใครจริงใจก็ให้บอก
ความช้ำชอกจะได้ไม่เยือนหา
หากเก็บไว้ขื่นขมตรมอุรา
คนช้ำกว่าเป็นฉันมิใช่เธอ

ฉันรักเขา...เมื่อเขาเมิน...จึงเกินเจ็บ
เมื่อเธอเก็บดารามาเสนอ
คิดว่าเพื่อนปลอบใจใฝ่ละเมอ
ใช่ลวงใครให้เพ้อ...เก้ออยู่เดียว

............................
.....................................

2100

love

comment

10 สิงหาคม 2554 13:00 น.

...เหมือนชีพดับ...

din



 
เห็นแซมเขียนกลบทแล้วอยากเขียนบ้าง
แต่เลือกกลบทที่แตกต่างกัน 
กลบทครอบจักรวาล เป็นการเขียนอีกแนวหนึ่งที่ชอบ
ลองมาดูฉันทลักษณ์กันนะ

.............................

กลบทครอบจักรวาล กำหนดให้คำแรก และ คำสุดท้ายในแต่ละวรรค
เป็นเสียงเดียวกัน (ซ้ำเสียงกัน)  

โดยแต่ละวรรคขึ้นต้นด้วยคำใด 
ก็ต้องลงท้ายด้วยคำที่มีเสียงซ้ำกัน (หรือคำเดียวกัน)    

............................

หยาดน้ำตาจากจินต์ที่รินหยาด    
เหมือนทุกข์สาดดวงใจหาใดเหมือน
เลือนลางรักหมองหมางอย่างลางเลือน
คำย้ำเตือนเบือนบิดผิดถ้อยคำ

ฟ้าอาจโน้มกิ่งลงคงเป็นฟ้า
ต่ำพียงกาค่าน้อยพลอยต้อยต่ำ
จำจดจารเจ็บไว้ให้ใจจำ
รอยระกำช้ำชอกบอกร่องรอย

ฝนซัดซ่าสาดมาเป็นห่าฝน
ถอยถดจนหวังหมดจิตถดถอย
คอยอย่างไร้ความหวังตั้งตาคอย
จนดาวลอยคล้อยดับให้อับจน

อยู่อย่างคนที่ยังมีสิทธิ์อยู่
หนทางดูแล้งแห้งทุกแห่งหน
ทนเก็บความหมองเศร้าเฝ้าทุกข์ทน
ดินอยากดลชีพดับลงกับดิน

..............................
............................................