23 ธันวาคม 2554 11:18 น.
din
เมื่อความจริงบางอย่างต่างรับรู้
ตาได้ดู...หูได้ฟัง...คำพร่ำขาน
เพราะหลงเชื่อคำไข...ใจจึงราน
วันผันผ่านนานเนิ่นเกินคอยรอ
ความคิดถึงส่งไปด้วยใจห่วง
ไม่ทักท้วงติงเสริมเพื่อเติมต่อ
ยอมหักรักสิ้นค่าดีกว่างอ
เรื่องงอนง้อขอคืนดีไม่มีทาง
เป็นความจริงย้ำตอกบอกให้รู้
ปิดประตูหัวใจเหมือนไกลห่าง
ปล่อยทุกสิ่งให้เหมือนภาพเลือนราง
รักอำพรางร้างฤดีฉะนี้เอง
9 ธันวาคม 2554 18:45 น.
din
ในทุ่งกว้างคว้างไกลไร้ขอบเขต
มีอาเพทมากมายหลายสถาน
มีสุขทุกข์ โศกเศร้า แลร้าวราน
มีล้มลุกคลุกคลานมีซานซม
ท่ามแดดจ้าฟ้าใสแต่ใจหม่น
คิดถึงคนเคยชิดจิตขื่นขม
มันเวิ้งว้างคว้างเปล่าร้าวระบม
อยู่อย่างคนทนทุกข์สุขเร้นไกล
แต่กับความลึกซึ้งครั้งหนึ่งนั้น
ยังประหวั่นพรั่นจิตคิดไฉน
ความหวานปานน้ำผึ้งยังตรึงใจ
คล้ายมันไหลรินหลั่งทั่วทั้งฟ้า
ตราบจนวันจันทราเลือนลาลับ
ดาวจะดับลับดวงสิ้นห่วงหา
นิยายแห่งทุ่งกว้างก็ร้างรา
เหมือนศรัทธาจากใจใครบางคน
2 ธันวาคม 2554 13:32 น.
din
เก็บมาลัยน้ำใจใส่ตะกร้า
เก็บมาลาร้อยเรียงไว้เคียงขวัญ
กับน้ำจิตมีเหลือเพื่อให้ปัน
ถ้อยจำนรรจ์จารไว้เพื่อให้เธอ
เป็นบทกลอนจากใจที่ไม่หวาน
เป็นบทกานท์ขานถ้อยด้อยเสนอ
ยังหวังปลูกผูกจิตชิดแนบเธอ
คอยปรนเปรอรักแอบชิดแนบใจ
แทนถ้อยคำจากจินต์ที่รินหยด
แทนถ้อยรสบทกวีมีมาให้
ด้วยความหวงห่วงมากจากห้วงใจ
รอยอาลัยดังบ่วงจากห้วงจินต์
เก็บมาลัยน้ำใจใส่ตะกร้า
เก็บมาลาร้อยเรียงเพียงถวิล
ฝากคำคิดถึงซึ่งระรวยริน
แทนเพลงพิณพุ่งพวยระรวยใจ
Calendar
Lovers
28 คน เลิฟdin
หน้าส่วนตัว
2173
