2 กุมภาพันธ์ 2555 18:37 น.
din
เมื่อเธอกินน้ำตาต่างอาหาร
จึงร้าวรานซานซมถึงขมขื่น
ความเจ็บปวดตอกย้ำเหลือกล้ำกลืน
น้ำใสรื้นจึงมีสีเลือดปน
เธอเป็นนกปีกหักเพราะรักห่าง
ถึงเคว้งคว้างอย่างไรเธอไม่สน
ถูกหยามเหยียดสิ้นค่าราคาคน
จึงอับจนซมเซากับเงารัก
เพราะดวงตาเธอหลับไม่รับรู้
อีกสองหูระบมตรมทุกข์หนัก
ไม่ยอมแม้หลับนอนเพื่อผ่อนพัก
ติดกับดักปลักหลุมที่สุมใจ
ที่เคยเกี่ยวเหนี่ยวไว้ด้วยใจห่วง
ที่เคยท้วงเธอนั้นฟังหน่อยไหม
รักอาจมีค่ายิ่งกว่าสิ่งใด
แต่มิใช่ใครที่มีรักลวง
ดูดวงดาวพราวฟ้าคราลาลับ
ยังหวนมาประดับกับแดนสรวง
แต่นี่เธอถูกเหน็บถึงเจ็บทรวง
ยังถามทวงถึงเขาฉันเศร้าใจ
เธอมัวแต่รอคอยรักลอยเลื่อน
วันคล้อยเคลื่อนเดือนผ่านกาลสมัย
จวบจบดินสิ้นฟ้าสุราลัย
จะรู้ไหมใครที่มีรักจริง?
22 มกราคม 2555 18:05 น.
din
หากเธอรอคอยใครจนใจแปลบ
จะเจ็บแสบทุกอนูความรู้สึก
พิษแห่งความชอกช้ำมันล้ำลึก
ตกผลึกอวลกรุ่นฝุ่นตะกอน
คำปลอบไม่ทุเลาบรรเทาดอก
เพราะรักอันย้อนยอกมันหลอกหลอน
เธอจึงเจ็บทุกทีที่อาวรณ์
จนร้าวรอนซานซมจมน้ำตา
อย่าไปรอคอยใครจนใจปวด
อย่าร้าวรวดลุ่มหลงพะวงหา
ลองตรองไตร่ใคร่คิดพิจารณา
เขาควรค่าแค่ไหนกับใจรอ
เปรียบเธอเป็นเช่นนกที่ผกผิน
จะโบยบินผินไปที่ใดหนอ
เมื่อปีกหักรักลาน้ำตาคลอ
ยังวอนขอไปในที่ยังมีรัก
ไยเธอไม่เปิดใจให้รับรู้
ฉันคือผู้หม่นหมองครองทุกข์หนัก
อยากโอบกอดเธอไว้ในอ้อมภักดิ์
ให้หนุนตักแล้วหลับชั่วกัปกัลป์
12 มกราคม 2555 11:38 น.
din
เมื่อความรัก จุดสาย ที่ปลายหนาว
ย้ำเรื่องราว รักบอก หลอกให้หลง
เมื่อเย็นย่ำ สายัณห์ ตะวันตรง
รักก็คง เหือดหาย กับสายลม
23 ธันวาคม 2554 11:18 น.
din
เมื่อความจริงบางอย่างต่างรับรู้
ตาได้ดู...หูได้ฟัง...คำพร่ำขาน
เพราะหลงเชื่อคำไข...ใจจึงราน
วันผันผ่านนานเนิ่นเกินคอยรอ
ความคิดถึงส่งไปด้วยใจห่วง
ไม่ทักท้วงติงเสริมเพื่อเติมต่อ
ยอมหักรักสิ้นค่าดีกว่างอ
เรื่องงอนง้อขอคืนดีไม่มีทาง
เป็นความจริงย้ำตอกบอกให้รู้
ปิดประตูหัวใจเหมือนไกลห่าง
ปล่อยทุกสิ่งให้เหมือนภาพเลือนราง
รักอำพรางร้างฤดีฉะนี้เอง
9 ธันวาคม 2554 18:45 น.
din
ในทุ่งกว้างคว้างไกลไร้ขอบเขต
มีอาเพทมากมายหลายสถาน
มีสุขทุกข์ โศกเศร้า แลร้าวราน
มีล้มลุกคลุกคลานมีซานซม
ท่ามแดดจ้าฟ้าใสแต่ใจหม่น
คิดถึงคนเคยชิดจิตขื่นขม
มันเวิ้งว้างคว้างเปล่าร้าวระบม
อยู่อย่างคนทนทุกข์สุขเร้นไกล
แต่กับความลึกซึ้งครั้งหนึ่งนั้น
ยังประหวั่นพรั่นจิตคิดไฉน
ความหวานปานน้ำผึ้งยังตรึงใจ
คล้ายมันไหลรินหลั่งทั่วทั้งฟ้า
ตราบจนวันจันทราเลือนลาลับ
ดาวจะดับลับดวงสิ้นห่วงหา
นิยายแห่งทุ่งกว้างก็ร้างรา
เหมือนศรัทธาจากใจใครบางคน
Calendar
Lovers
28 คน เลิฟdin
หน้าส่วนตัว
1598
