23 มิถุนายน 2555 16:28 น.
din
เมื่อพี่ห่างร้างไกลไปทำศึก
น้องนั่งนึกไหวหวั่นขวัญผวา
การต่อสู้ฮึกโหมโถมบีฑา
อยุธยา...ไม่สิ้น...ถิ่นคนดี
พี่เสมาทหารกล้าคราทำศึก
คงจะฮึกโรมรันมิพรั่นหนี
การต่อสู้นานยาวราวราวปี
เรไรนี้แสนเศร้าปวดร้าวใจ
อธิษฐานกับหมอนขอพรพระ
พี่เสมาจะชนะอย่าหวั่นไหว
หากดวงใจมอบแด่แม่เรไร
จะเตรียมใจรับขวัญวันกลับมา
6 มิถุนายน 2555 13:58 น.
din
เป็นเพียงเสียงไถ่ถามความรู้สึก
เป็นส่วนลึกในกมลของคนเขลา
เป็นอะไร...คิดถึงได้...ไม่บรรเทา
เป็นเพราะเราโง่งมจึงตรมใจ
เพราะรู้ตัวว่าเป็นเช่นปลายก้อย
จึงค่อยค่อยถามเขาว่าเหงาไหม
แต่สิ่งที่พบเห็นเป็นนัยนัย
เขามิมีเยื่อใยอาลัยเลย
จึงจำต้องกล้ำกลืนฝืนความเจ็บ
ที่หนาวเหน็บเก็บไว้ไม่กล้าเผย
ฟังถ้อยคำเขาพร่ำร่ำภิเปรย
เราแค่เคยคุ้นกันเท่านั้นเอง
24 พฤษภาคม 2555 18:19 น.
din
ลูกเห็นว่าหนทางนั้นไกลอยู่
แต่แม่ดูไม่ไกลเกินไปหา
น้ำพริกอ่อง ผักผัด แม่จัดมา
รอเวลาลูกรักจักกลับเรือน
โอ้แม่จ๋าลูกเหนื่อยเมื่อยและล้า
วันหยุดมา...ทำโอที...มีผองเพื่อน
งานมันมากยากนักจักแชเชือน
ใช่ลืมเลือนทิ้งแม่แต่อย่างใด
อยู่กรุงเทพฯรถราพาติดหนับ
ลูกจะขับกลับนั้นมันไม่ไหว
จะโอนเงินส่งผ่านบัญชีไป
เพื่อแม่ใช้...แม่จ่าย...สบายอุรา
น้ำตาแม่รินไหลใจแม่สั่น
มองรอบบ้านด้วยขวัญหวั่นผวา
กับเงินที่มีผ่านบัญชีมา
คงไร้ค่า...หากลูกลับ...ไม่กลับเรือน
14 พฤษภาคม 2555 16:19 น.
din
เพียงหนึ่งห้วงเวลาได้มาพบ
ก่อนฉากจบลบเลือนสะเทือนไหว
ต้องหนาวเหน็บเจ็บช้ำระกำใจ
สิ้นเยื่อใยไมตรีเคยมีมา
แต่เมื่อสายลมหวนพัดทวนกลับ
โอบประทับรับขวัญอันโหยหา
ในวูบหนึ่งซาบซึ้งตรึงวิญญา
แต่เวลามาพรากเราจากกัน
จึงจำปล่อยอารมณ์เหมือนจมปลัก
ให้ความรักหัวเราะอย่างเยาะหยัน
ยืนอยู่อย่างโดดเดี่ยวเปลี่ยวชีวัน
สายสัมพันธ์จึงหยุดสะดุดลง
เพียงสายลมพัดหวนทวนมาใหม่
พร้อมเยื่อใยด่ำดื่มมิลืมหลง
มันตอกย้ำซ้ำซากไม่อาจปลง
เขายังคงอยู่ในหัวใจเรา
6 พฤษภาคม 2555 16:28 น.
din
ทุกครั้งที่ใจเจ็บและเหน็บหนาว
มีเรื่องราวหลายหลากมากปัญหา
อยากให้ลืมความเจ็บจนเหน็บชา
คงต้องการเวลารักษาใจ
อยากให้เป็นเหมือนวันจันทร์กระจ่าง
ฟ้าสว่างด้วยดาวพราวไสว
วันที่รักโอบเอื้อด้วยเยื่อใย
วันที่ความห่างไกล...ใช่ต้นตอ
เมื่อไม่อาจทำได้ดังใจคิด
ฉันใช้สิทธิ์นิดหนึ่งพึงร้องขอ
ถ้าความเข้าใจกันมันไม่พอ
จะให้รออย่างนี้อีกกี่วาร
จะไม่กล่าวคำว่าขอลาก่อน
แม้บทกลอนจากใจก็ไม่หวาน
ระยะทางห่างไกลใจจึงราน
คิดถึงบ้าน...มวลมิตร...คิดถึงเธอ
คำอำลาวันนี้ไม่มีให้
แม้ว่าใจยังหวงห่วงเสมอ
หากคราใดได้พบประสบเจอ
จะไม่เผลอวอนว่าอย่าจากไป
จะไม่ลืมใจเจ็บที่เหน็บหนาว
ทุกเรื่องราวร้าวรานเกินทานไหว
จนอยากมีคำถามว่าทำไม
คนปราชัยเป็นฉันอยู่นั่นเอง
Calendar
Lovers
28 คน เลิฟdin
หน้าส่วนตัว
3289
