วันกลียุค

din

เกิดอะไรขั้นไม่รู้กับชีวิตในวันอาทิตย์ที่ผ่านมา
จะไปงานขึ้นบ้านใหม่เพื่อนที่ทำงานเก่า
คนที่ไปด้วยเป็นเพื่อนผู้หญิง เพิ่งหัดขับรถ จึงกลัวการขับรถขึ้นเนินมาก
จากถนนนวมินทร์ มุ่งตรงไปยังถนนรามอินทรา เพื่อนก็ขับรถไปช้าๆ
คงเป็นเพราะวันอาทิตย์ รถไม่ติด เราก็เลยไม่รีบร้อน

จนกระทั่งรถติดไฟแดง เพื่อนจึงจอดรถตรงเชิงสะพาน
ไม่กล้าขับขึ้นไป เกรงว่ารถจะไหลลงมาชนรถคันหลัง 
ด้วยรู้ตัวดีว่าเลี้ยงครัชไม่เก่ง
ระหว่างนั้นเรายังหันมาคุยกันว่า ถ้าเป็นเกียร์ออโต้ น่าจะดีกว่านี้

พอดีสัญญาณเปลี่ยนเป็นไฟเขียว เพื่อนก็เข้าเกียร์หนึ่ง
ทีนี้คนเพิ่งหัดขับ มันก็เลยช้า 
และคงเป็นเพราะกลัวการขับรถขึ้นเนิน ก็เลยประหม่า

ไอ้เราก็บอกเพื่อนว่า ช้าๆ ก็ได้ ให้คันหน้าขับเลยไปไกลๆหน่อย
จะได้เหยียบคันเร่งขึ้นไป อย่างไม่ต้องกังวล
อ้อ...ที่ท้ายรถเพื่อน มีสติ๊กเกอร์ติดเอาไว้ตัวเบ้อเริ่มว่า มือใหม่หัดขับ

ทีนี้คันหลังคงรำคาญ ก็บีบแตรเร่ง เพื่อนก็เลยสั่น แต่ก็ประคองรถออกไปได้
เรื่องน่าจะจบลงแค่นี้...แต่ไม่จบ
เพราะรถคันหลัง คนขับเป็นบุรุษที่ไม่น่าจะมีคำว่าสุภาพ
เขาขับแซงรถเพื่อนขึ้นไป ทั้งที่อยู่บนสะพาน
และในจังหวะที่กำลังจะลงสะพานนั่นเอง เขาก็ชะลอรถโดยไม่มีสาเหตุ
เพื่อนก็เบรก  เขาก็เหยียบคันเร่งพุ่งออกไป

พอลงมาอยู่บนพื้นราบ เขาก็ขับป่ายซ้าย ป่ายขวา 
แล้วชะลอให้ต้องเบรกอยู่ตลอดเวลา
ไอ้เราก็ลุ้น กลัวเพื่อนจะไม่รอด

จนมาถึงทางแยก เขาก็เลี้ยวไปในเส้นทางของเขา แต่เราตรงไป
เพื่อนถอนหายใจ เหงื่อแตกซิก ทั้งที่เปิดเครื่องปรับอากาศ
ดูเถอะ คนไม่รู้จักกันแท้ๆ ไหงทำกันได้ขนาดนี้



กลับออกจากบ้านเพื่อน เราก็ชวนกันแวะห้างสรรพสินค้า
เลือกห้างที่มันมีลานจอดรถอยู่ข้างล่าง
เมื่อเข้าไปในห้างฯ ก็คว้ารถเข็นคนละคัน

ฉันเข็นรถไปในมุมที่ขายขนม ตั้งใจจะซื้อไปฝากพ่อ
แต่บริเวณนั้นคนเยอะ และฉันคงตีวงกว้างไปหน่อย
ด้านหน้าของรถ จึงไปสะกิดเอาผู้ชายวัยกลางคนที่ยืนอยู่
(สะกิดนิดเดียวจริงๆ สาบานได้ว่าไม่น่าจะเจ็บด้วยซ้ำ)

ฉันรีบเอ่ยปากขอโทษ โดยอัตโนมัติ 
แต่เขากลับด่าฉันด้วยถ้อยคำสารพัดสัตว์เลื้อยคลาน
ฉันนิ่งอึ้ง เพราะไม่คิดว่าจะเจออย่างนี้ แต่ก็ทำไม่รู้ไม่ชี้หันไปเลือกขนม

แต่เขาก็ยังเมามันกับการด่าไม่เลิก และทำในสิ่งที่ฉันไม่คาดคิด
คือเขาตรงมาที่รถเข็นของฉัน แล้วไสมันออกไปด้วยอำนาจโมโห
รถเข็นก็แล่นลิ่วๆไป โชคดีที่บริเวณนั้นไม่มีเด็ก คนแก่ หรือผู้หญิงยืนอยู่
มิฉะนั้นคงถูกรถเข็นชนเข้าให้อย่างจัง

ฉันมองตามรถเข็น แล้วหันไปมองหน้าเขา
คราวนี้สารพัดสัตว์เลื้อยคลานก็หลุดออกมาจากปากเขาอีก
ฉันก็เลยถามว่า แล้วจะให้ทำยังไง ในเมื่อก็ขอโทษแล้ว
เขาก็ว่า เข็นรถไม่ระวัง แล้วสารพัดสัตว์ก็ออกมาเลื้อยเพ่นพ่านเต็มห้างอีก

ฉันเหลืออดจริงๆ ก็เลยพูดขึ้นมาลอยๆ โดยไม่มองหน้าว่า
แล้วนี่ไม่อายเขาหรือ เป็นผู้ชายแท้ๆ มายืนด่าผู้หญิงปาวๆอยู่ได้

คราวนี้เขาชะงัก ประกอบกับผู้คนก็พากันหันไปมองเขา
ฉันเห็นเขายืนถือตะกร้าเก้ๆ กังๆ อยู่ แล้วในที่สุดก็หันหลังเดินจากไปดื้อๆ

เพื่อนที่มาเห็นเหตุการณ์เอาตอนท้ายๆ ก็ซักถาม
ฉันเล่าให้ฟังคร่าวๆ  เพื่อนถึงกับอุทานว่า "เฮ้อ...วันกลียุค"

เหตุการณ์ 2 เหตุการณ์ ที่ประสบพร้อมกันในวันเดียวนั้น
ทำให้อดฉงนใจไม่ได้ว่า เรื่องซึ่งไม่น่าจะเป็นเรื่องอย่างนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร
สยามเมืองยิ้ม คงไม่มีแล้ว มีแต่สยามเมืองร้อน เพราะร้อนกันจริงๆ

ทั้งสองเหตุการณ์ ถ้าอีกฝ่ายตอบโต้ด้วยวิธีการอันรุงแรงเช่นเดียวกัน
อะไรจะเกิดขึ้น...ไม่อยากคิด