28 มิถุนายน 2555 18:45 น.
din
ฟังความนัยเร้นซ่อนจากดอนเถื่อน
ในคืนเดือนจืดจางหว่างเวหน
ทุกพจน์ถ้อยร้อยร่ำน้ำคำคน
ดุจดังมนต์ล่ามพ่วงเป็นบ่วงใจ
ความขื่นขมตรมทุกข์รุกดวงจิต
ปานจะปลิดชีพตามความอ่อนไหว
หวาดวิตกอกรอนถอนหทัย
คนปราชัยเป็นฉันหรือว่าเธอ?
ทุกห้องใจไหม้หม่นเมื่อฝนหลั่ง
ดุจเสียงสั่งบอกลาน้ำตาเอ่อ
เหมือนเหมือนใจใกล้ดับกับภาพเบลอ
ที่พร่ำเพ้อยึดมั่นเป็นสัญญา
หากดวงใจใครหนึ่งคิดถึงอยู่
จงรับรู้รักเล่ห์เสน่หา
มันเยินยับอับด้อยน้อยราคา
สิ้นคุณค่าสำหรับประดับใจ
สายลมร่ำคำนึงเข้าตรึงจิต
จะยังคิดถึงกันทุกวันไหม
หรือใจลอยคอยผู้อยู่แดนไกล
จนลืมดอกไม้ไพรในดอนดง
เมื่อสายฝนถาโถมโหมกระหน่ำ
ใจชอกช้ำเปียกยุ่ยเป็นผุยผง
กระซิบถ้อยตอบคำย้ำจำนง
ว่ายังคงรักมั่นนิรันดร์กาล
แม้นสุดสิ้นดินฟ้ามหาสมุทร
ไม่อาจหยุดอาวรณ์ความอ่อนหวาน
เพราะสายใยดังบ่วงถ่วงดวงมาน
จนสายกาล...มิอาจพราก...ให้จากกัน
หนทางอีกยาวไกลไปจากนี้
ดอกไมตรีเบ่งบานเต็มลานฝัน
ตราบเพรงกาลร้อยบ่วงแล้วพ่วงพัน
ยังฝ่าฟันเพื่อพบประสบเธอ
ยังฝ่าฟันเพื่อพบได้สบตา
23 มิถุนายน 2555 16:28 น.
din
เมื่อพี่ห่างร้างไกลไปทำศึก
น้องนั่งนึกไหวหวั่นขวัญผวา
การต่อสู้ฮึกโหมโถมบีฑา
อยุธยา...ไม่สิ้น...ถิ่นคนดี
พี่เสมาทหารกล้าคราทำศึก
คงจะฮึกโรมรันมิพรั่นหนี
การต่อสู้นานยาวราวราวปี
เรไรนี้แสนเศร้าปวดร้าวใจ
อธิษฐานกับหมอนขอพรพระ
พี่เสมาจะชนะอย่าหวั่นไหว
หากดวงใจมอบแด่แม่เรไร
จะเตรียมใจรับขวัญวันกลับมา
6 มิถุนายน 2555 13:58 น.
din
เป็นเพียงเสียงไถ่ถามความรู้สึก
เป็นส่วนลึกในกมลของคนเขลา
เป็นอะไร...คิดถึงได้...ไม่บรรเทา
เป็นเพราะเราโง่งมจึงตรมใจ
เพราะรู้ตัวว่าเป็นเช่นปลายก้อย
จึงค่อยค่อยถามเขาว่าเหงาไหม
แต่สิ่งที่พบเห็นเป็นนัยนัย
เขามิมีเยื่อใยอาลัยเลย
จึงจำต้องกล้ำกลืนฝืนความเจ็บ
ที่หนาวเหน็บเก็บไว้ไม่กล้าเผย
ฟังถ้อยคำเขาพร่ำร่ำภิเปรย
เราแค่เคยคุ้นกันเท่านั้นเอง
Calendar
Lovers
28 คน เลิฟdin
หน้าส่วนตัว
1825
