9 พฤศจิกายน 2555 15:43 น.
din
แว่วแว่วเสียงหัวใจใครสะอื้น
ต้องขมขื่นรอคอยอย่างหงอยเหงา
อ้างดินฟ้าให้เห็นเป็นเลาเลา
ดุจความเศร้าเคล้าคลุกมันรุกราน
ยังคงหวนทวนคนึงถึงวันเก่า
ครั้งที่เราเชยชื่นระรื่นหวาน
เป็นความรักความหลังครั้งวันวาน
ดอกแก้วบานเบ่งในหัวใจเรา
วันนี้แก้วร่วงโรยแล้วโปรยหล่น
หัวใจคนหม่นหมองต้องอับเฉา
สักนิดคนปลอบใจไม่เห็นเงา
จึงโศกเศร้ารอคอยอย่างน้อยใจ
กลีบแก้วพราวขาวโพลนอยู่โคนต้น
หัวใจคนหม่นหมองถึงร้องไห้
เพียงสายลมพรมพลิ้วแก้วปลิวไป
กลีบ,ดอก,ใบ...พลัดหาย...จากสายตา
เปรียบหัวใจไหววับไปกับแก้ว
ไมมีแล้วไมตรีที่โหยหา
จบสิ้นทั้งคำมั่นคำสัญญา
แม้ศรัทธาจากใจก็ไม่มี
2 พฤศจิกายน 2555 17:14 น.
din
ความดายเดียวเปลี่ยวคว้างและว่างเปล่า
อาจรุมเร้าทุกทีที่จินต์เหงา
อย่าปล่อยมันให้เป็นเหมือนเช่นเงา
ที่ตามเร้าตามรุกให้ทุกข์ตรม
อาจมีบ้างบางทีที่ว้าเหว่
ดุจเรือเร่เห่คลื่นอย่างขื่นขม
เมื่อไร้มิตรเคียงใจไว้ชื่นชม
เพียงเกลียวคลื่นพัดถมก็จมธาร
อย่าปล่อยใจไปตามความว่างเปล่า
ให้ความเหงา...รุมอุรา...อย่างกล้าหาญ
เผชิญหน้ากับทุกข์ที่รุกราน
ถึงซมซานไปบ้างก็ช่างมัน
ขอบฟ้ากว้างทางไกลถ้าใจท้อ
คนที่รอมีได้แค่ในฝัน
ความจนยากไม่ใช่สิ่งสำคัญ
หากใจมั่น...คิดว่า...เขาเข้าใจ
ในโลกฝันออนไลน์มากมายเพื่อน
มาเยี่ยมเยือน...เตือนเธอ...จะได้ไหม
เป็นแค่ลมเย็นรื่นชื่นหทัย
เป็นเพื่อนในโลกฝันเท่านั้นเอง
Calendar
Lovers
28 คน เลิฟdin
หน้าส่วนตัว
3893
