25 พฤศจิกายน 2554 13:39 น.
din
ใครเฝ้ารอกรองกานท์บรรสารสร้อย
ใครถักถ้อยคอยรักจนหักเห
ใครฝากคำพร่ำบ่นคนรวนเร
ใครที่เทรักทิ้งไม่จริงจัง
ใครที่เคยอาทรเคยอ่อนหวาน
เคยขับขานร้องเพลงบรรเลงหวัง
เคยกล่อมเจ้าให้หลับกับภวังค์
เคยอินังวอนเจ้าเพื่อเข้าใจ
เหตุที่ก่นหม่นไหม้ก็ใครเล่า
ที่งอนเง้าตัดญาติจะขาดไหม?
คนที่คิดตัดเยื่อไม่เหลือใย
เหมือนจะรอนหัวใจไปจากกัน
เจ้าควรรู้ว่าใครอาลัยเจ้า
ใครคอยเฝ้าถนอมกล่อมจอมขวัญ
คอยปัดเรือด...ลิ้น ไร...ไม่เว้นวัน
เพลงพระจันทร์ร้องขับให้หลับนอน
มาวันนี้เหน็บหนาวร้าวรวดจิต
เข็มชีวิตมันรวนแล้วทวนศร
เมื่อถึงคราวต้องพรากเพื่อจากจร
มิอาจทอนหัวใจไปได้เลย
17 พฤศจิกายน 2554 16:21 น.
din
เธอดื่มความขมขื่นกี่หมื่นครั้ง
เธอผิดหวังทบทวีกี่พันหน
เธอทนเจ็บอย่างนี้แล้วกี่ทน
เห็นว่ายวนวุ่นเวียนเขียนแต่กลอน
หากเธอเป็นนกน้อยที่คอยรัก
มีใจภักดิ์กลับกลอกไว้หลอกหลอน
ระเริงหลงพงป่าพนาดอน
จนร้าวรอน...จรจรด...แทบหมดใจ
เมื่ออกหักรักลาน้ำตาตก
หากโผผินบินผกจะตกไหม?
เมื่อรักอันยอกแสยงแทงทรวงใน
นานเท่าใดจะหายคลายระบม
ไยปล่อยให้เจ็บป่วยด้วยรักปลิด
รานชีวิตอกไหม้จนไส้ขม
กี่คำปลอบ...ไม่อาจปลด.....ให้หมดตรม
แล้วจะซม...อยู่อย่างนี้...หรือแก้วตา
ลองลุกขึ้นฮึดสู้ดูหน่อยไหม
มีหนึ่งใครคอยหวงและห่วงหา
มีรอยยิ้มพริ้มรื่นชื่นชีวา
ปลอบอุราคนเศร้าให้เหงาจาง
2 พฤศจิกายน 2554 14:02 น.
din
กลบทถอยหลังเข้าคลองมีลักษณะการสัมผัส ดังนี้
ให้วรรคสองเป็นการย้อนคำของวรรคแรก วรรคสี่เป็นการย้อนคำของวรรคสาม
ส่วนกฏอื่น ๆ ก็จะเหมือนกับการแต่งกลอนสุภาพโดยทั่วไป
ว่ากันว่ากลบทถอยหลังเข้าคลอง
ถือเป็นกลบทที่ยากมาก กลบทหนึ่ง
เมื่อได้ลองแต่งดูแล้ว ก็เห็นจริงตามนั้น
.......................................
หวานความรักปักทรวงห่วงไห้หา
หาไห้ห่วงทรวงปักความรักหวาน
วันคืนผ่านซ่านใจหาใดปาน
ปานใดหาใจซ่านผ่านคืนวัน
ผันเปลี่ยนแปรแดเปลี่ยวไม่เกี่ยวรัก
รักไม่เกี่ยวเปลี่ยวแดแปรเปลี่ยนผัน
ใจระทดหมดหมายสายสัมพันธ์
สัมพันธ์สายหมายหมดระทดใจ
ไหม้หมองตรมขมขื่นเป็นหมื่นหน
หนหมื่นเป็นขื่นขมตรมหมองไหม้
มีขอบเขตเศษเสี้ยวเหนี่ยวดวงใจ
ดวงใจเหนี่ยวเสี้ยวเศษเขตขอบมี
พี่จากไปไกลห่างจางจืดรัก
รักจืดจางห่างไกลไปจากพี่
น้ำตาหนาวร้าวหมองครองฤดี
ฤดีครองหมองร้าวหนาวน้ำตา