20 ตุลาคม 2554 13:51 น.
din
แม้ว่าคำปลอบใดไม่อาจช่วย
แต่อย่าม้วยมอดดับกับรักขม
ในนิรันดร์...หนาวเหน็บ...เจ็บระบม
มันซ่อนคมพิศวาทมิคลาดคลาย
ยังหวงห่วงอาลัยแม้ไกลห่าง
จวบเดือนจางลางลับกับฟ้าสาย
หากหนาวเหน็บเจ็บปวดรวดร้าวกาย
แม้ความตายมิอาจพรากเราจากกัน
ให้นิรันดร์ยาวนานที่พานพบ
จงเลือนลบปวดเจ็บที่เหน็บขวัญ
ณ จุดที่...คำปลอบใด...ไม่สำคัญ
แต่มันกลั่นจากห้วงดวงหทัย
ยังคงหวงห่วงแท้แม้อยู่ห่าง
จะอ้างว้างร้าวรานสักปานไหน
แผ่วระรวยโรยรินเหมือนสิ้นใจ
แต่คิดถึงห่วงใยไม่เคยจาง
14 ตุลาคม 2554 16:28 น.
din
เสียงผู้คนครางครวญหวนสะอื้น
เหมือนกายฟื้นตื่นพลันขวัญมันหาย
เมื่อฝนหยาดจากฟ้ามากลับกลาย
เป็นเช่นสายธาราที่บ่านอง
เมื่อสายน้ำเชี่ยวกรากมิอาจยื้อ
หลายหลายมือร่วมช่วยด้วยทั้งผอง
มิอาจกั้นสกัดน้ำตามลำคลอง
ที่เจิ่งนองท่วมท้นล้นธานินทร์
หลายชีวิตสูญดับกับสายน้ำ
ที่คราคร่ำท่วมทบมิจบสิ้น
ทั้งบ้านช่องของข้าวถึงคราวภินทร์
สูญชีวิน...มิเว้นแม้...แต่สุกร
ถึงอยู่ห่างแสนไกลใจเป็นห่วง
ฤดีดวงทอถักปักอักษร
แทนความหวงห่วงมากจากบ้านกลอน
เป็นคำพรปลอบปลุกยามทุกข์ทน
7 ตุลาคม 2554 13:53 น.
din
เรื่องอะไรเย้ยหยันฉันว่าแก่
แล้วตัวเธอล่ะแน่สักแค่ไหน
แค่เกิดก่อนอยู่นานกาลตามวัย
แล้วเหตุใดค่อนฉันว่าอยู่ทน
ว่าฉันแก่...ยอมรับ...ว่าฉันแก่
อายุแค่ตัวเลขอย่าไปสน
ฉันจึงยลยิ้มให้ใครทุกคน
ด้วยกมลเบิกบานสำราญใจ
ถึงฉันแก่...ก็แก่...อย่างมีหลัก
มีความรักเปี่ยมท้นล้นรู้ไหม?
รักท้องฟ้า...ป่าเขา...ลำเนาไพร
ความรักปันบางใครที่ใจมี
ทุกฝีเท้าก้าวย่างอย่างคนแก่
ที่มีแต่มั่นคงตรงวิถี
พร้อมเดินก้าว...ในสนาม...ของความดี
สมกับที่ก่อเกิดกำเนิดกาย
หน้าส่วนตัว
2854
Calendar
Lovers
28 คน เลิฟdin
