..ความฝัน..

Derrida

เคยฝันหลายอย่างว่าอยากเป็นนู้น เป็นนี่
แต่ก็ไม่เคยทำอะไรให้ไปถึงจุดหมาย
ไม่ใช่เพราะไม่พยายาม 
แต่เพราะรู้ว่าเส้นทางที่ต้องทำนั้น เป็นทางที่ไม่อยากทำต่างหาก
จะแปลกไหม ถ้าทางไปสู่ความฝัน และความฝัน ไม่ได้อยู่ในระนาบเดียวกัน?

หลายเดือนมานี้ เพิ่งมีความฝันแบบหนึ่งผุดขึ้นในใจ
เป็นฝันที่นึกแล้วรู้สึกเป็นสุข จนบางทีอาจเรียกว่าเป็น ฝันเฟื่อง
บางที่ ฝัน ก็คงเหมือนน้ำ ที่หล่อเลี้ยงชีวิต 
แต่ก็อีก สำหรับบางคนฝัน เป็นน้ำมัน ให้ชีวิตลื่นไปได้ 
บางคนเป็นน้ำมะนาว บางคนเป็นน้ำพุ น้ำแร่ น้ำขวด 
หรือแม้กระทั่งน้ำตาลปี๊บ ที่เหนียวติดเท้าจนยากเดินต่อ

บางทีก็รู้สึกว่า พวกเราให้ความสำคัญกับการเรียนจนกลายเป็น หน้าที่
ที่ต้องทำโดยไม่ต้องถาม เรียนเพราะคนอื่นเขาเรียน 
แต่ก็นั่นแหละ เรียนไปมันก็ดี ดีมากด้วย 
แต่ระหว่างเรา เรียน เรียน เรียน เราดึงบางสิ่งทิ้งไปจากชีวิต...

คุ้มไหมนะที่จะแลกสิ่งนั้น? เรากำลังเรียนเพื่อฝันขของคนอื่นหรือของตัวเรา
เราเรียนเพื่อเอาปริญญา หรือค่านิยม หรือความพอใจ หรือเพราะไม่รู้จะทำอะไร

เราฝัน เพราะรู้ว่า อะไรบางอย่างทุกวันนี้ เรายังเอื้อมไม่ถึง
เราฝันเพระาเราไม่เคยได้ในสิ่งนั้น
จะมีใครไหมนะ ฝันอยากทำในสิ่งที่ตัวเองเคยทำแล้วและกำลังทำอยู่
ก็คงมีแหละ... โลกนี้อะไรก็เกิดขึ้นได้ จริงไหม

วนกลับมาเรื่องความฝันดีกว่า คือ 
อยากเป็นชาวเขา อยู่ป่า อยู่ดอย ปลูกผัก เลี้ยงแมว สุนัข เต่า 
มีหนังสืออ่าน สร้างห้องสมุดชุมชนดีกว่า ใครอยากอ่านก็มาหยิบไปได้
(อ้อ แต่ขอมีเครื่องซักผ้าสักเครื่องนะ)
เอ... ว่าแต่แมวจะอยู่ที่สูงได้ไหม? 

เฮ่อ...ฝันเฟื่องไหมละ?