19 ธันวาคม 2555 07:51 น.
Derrida
... ยามห่างไกลใจรำพึงคะนึงรู้
ว่าคำพูดที่เขาพล่ามหลายความหมาย
อาจตีความต่างๆไปได้มากมาย
แต่สุดท้ายรวมความคือ หลอกลวง
... ยามเจ็บหนักได้ยากได้หวนคิด
คะนึงจิตคะนึงหาไม่ห่างหาย
ใครบอกห่วงใครพร่ำหวงเจียนคลั่งตาย
แต่สุดท้ายยามเกือบตาย แลใครเจอ?
... ยามพักกาย พักใจ เพื่อพักฟื้น
คิดตื้นตื้นเขาจะมาให้ความหวัง
กำลังใจสักนิดเสริมพลัง
แต่ทุกครั้งกลับเป็นเพียง ภาพมายา
...เคยมีคำถามที่อยากถาม
แต่ปิดความพรางไว้ไม่เปิดเผย
เพราะเกรงกลัวคำตอบจากจำเลย
คำเฉลยอาจแปรปรวนราว สายลม
... และวันนี้ฉันได้คิดฉันจึงรู้
ได้มองดูสิ่งต่างๆที่หลากหลาย
อยากขอบคุณความเจ็บจวนเจียนตาย
เพราะเดียวดายจึงกระจ่างใน ความจริง.
22 เมษายน 2555 00:53 น.
Derrida
สุดคิด สุดยั้ง สุดแสน
สุดเขต สุดแดน สุดฝัน
สุดทน สุดกลั้น สุดรำพัน
สุดแล้ว สุดกัน อย่าหวนคืน..
19 พฤศจิกายน 2554 00:47 น.
Derrida
นานนะ กว่าเราได้รู้จัก
นานนะ ที่ผูกพันไม่ห่างหาย
นานนะ ที่ได้เดินอยู่ข้างกาย
นานนะ ที่จะลาและหนีหาย... ชั่วนิรันดร์
*กลอนนี้เขียนจากใจแด่... คนๆหนึ่ง
ดูเหมือนจะมีเพียง กาลเวลาและโชคชะตา เท่านั้น
ที่จะทำให้เขาได้... อ่านเจอ
18 พฤศจิกายน 2554 01:12 น.
Derrida
I feel so much pain
I cry till I don't know how to cry
I ask myself everytime... what should I do?
There has been no replied...
As I keep trying and trying
My heart aches and stains
It diggs deeper and deeper
Till I don't know how to stay...
หน้าส่วนตัว
1857
