28 มกราคม 2553 07:12 น.
daydream~แมงหวี่น้อย~
บางทีนิยามความรักในตอนนี้ของเราอาจเปลี่ยนไป
แค่การได้เฝ้ามองคนที่เรารัก
เดินไปบนเส้นทางที่เขามีความสุขเราก็ยิ้มได้
แม้อาจเป็นรอยยิ้มที่เปื้อนน้ำตาก็ตามที
...เพราะว่าทางสายนั้นที่เขาเดินไปอาจไม่มีเราอยู่ที่นั่น
จริงๆแล้ว เมื่อก่อนนี้เคยรู้สึกให้ความสำคัญในการครอบครองความรัก...
แต่พอผ่านเวลามาถึงวันนี้ สิ่งเหล่านั้นไม่ใช่ความจริงเลย
ไม่มีใครครอบครองใครได้ แม้แต่ใจเราเองเราก็ไม่สามารถครอบครองได้
เพราะมันพร้อมที่จะเตลิดไปได้ทุกเมื่อ
สุดท้ายอยากบอกใครคนหนึ่ง ...วรากรณ์ ศรีสถาน...
ชายพเนจรที่เราเคยเขียนเรื่องสั้นชีวิตของเขา
ชายที่เป็นความรักครั้งแรกและสิ่งที่เป็นเขายังตามติดเรามาจนถึงทุกวันนี้
และมันก็จะคงอยู่ตลอดไปจนหมดลมหายใจ
หากเขาได้ผ่านเข้ามาอ่าน หรือใครที่รู้จักกับคนๆนี้ได้ผ่านเข้ามาเห็นเข้า
อยากบอกว่าจนวันนี้ก็ยังรักเขา...รักอย่างสุดหัวใจ
และเขาจะเป็นความทรงจำ...ตลอดไป
26 มกราคม 2553 01:25 น.
daydream~แมงหวี่น้อย~
เท่าที่คนๆนี้จะมีชีวิตอยู่
แม้ไม่รู้ว่าจะอยู่จนถึงเมื่อไหร่
แค่ตราบชีวิตสิ้นลมหายใจ
วันที่กลีบดอกไม้ร่วงโรยรา
อะไรบนโลกนี้จะเปลี่ยนไป
ความรู้สึกของหัวใจที่ห่วงหา
ไม่มีวันร่วงโรยไปตามกาลเวลา
แม้อยู่ไกลตาแต่ไม่เคยไกลหัวใจ
เพราะเธอเป็นความรักครั้งแรก
และไม่แปลกถ้าหัวใจจะอ่อนไหว
เธอเป็นดังเสียงเพลงที่นุ่มละไม
อบอุ่นหัวใจทุกทีที่ได้คิดถึงเธอ
หน้าส่วนตัว
1036
