14 กันยายน 2547 19:17 น.
Darkness_Hero
ไม่รักไม่สนไม่ว่า
แต่อย่าผลักรักกลับมาจะได้ไหม
แค่ขอเพียงใด้ระบายความข้างใน
บอกเธอไปใยเธอกลับรังเกียจกัน
คงเพราะฉันไม่ดีพอเลยใช่ไหม
หรือเพราะใจที่ไร้ค่าของตัวฉัน
หรือเพราะว่าเพียงแค่ลองใจกัน
หรือเพราะฉันไม่คู่ควรเคียงข้างเธอ
ฉันรักหมดใจเธอก็รู้
ฉันรักเธออยู่รู้ใช่ไหม
ฉันรักจึงบอกเธอไป
ฉันเสียใจที่เธอกลับรังเกียจกัน
(กลับไป บท1)
(อ่านวนไปเรื่อยๆจนกว่าจะเบื่อแล้วกันครับ)
พอแล้วไม่รักเธอก็ได้
ฉันจะไปให้เธอได้สุขสัน
ฉันจะไม่โทรหาแม้สักวัน
ให้ห่างกันจนวันชีพมลาย
ลาที
14 กันยายน 2547 18:47 น.
Darkness_Hero
ไม่เคยคิดอยากเป็นคนๆนั้น
แต่และวันคิดเพียงแค่เป็นคนอื่น
โทรหาเธอทุกทีทุกวันคืน
เพื่อเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่แค่พี่ชาย
เธอก็รู้ที่ผ่านๆที่บอกเธอ
บอกเสมอว่ารักเธอไม่จางหาย
ไหงวันนี้ดูราวกับพังทลาย
จาบ้าตายเรือรักกลับอับปาง
ในตอนนี้ที่ทำได้ก็แค่นี้
ทุกนาทีแม้คิดถึงต้องออกห่าง
แม้จะรักมากมายต้องปล่อยวาง
เพราะหวังที่เลือนลางกลับเปลี่ยนไป
เคยคิดเคยหวังเคียงคู่รัก
ตั้งแต่แรกรู้จักจำได้ไหม
เซ็งเหลือเกินทำไมนะหัวใจ
ต้องรักใครที่เขาไม่รักกัน
เคยได้รักความหวังให้กล้าสู้
จนได้รู้ความหวังที่สุขสัน
ได้แปรปลี่ยนเปลี่ยนแปรทุกสิ่งอัน
จนวันนี้รู้แล้ว...จะหลีกไป
เลิกแล้วรู้แล้วก็แค่นี้
หัวใจมีให้ไปก็ผลักใส
โอเคได้ ฉันรู้แล้วฉันจะไป
เอาให้ไกลตัวเธอจนเพียงพอ
คำว่ารักจะไม่ให้ได้ยินอีก
ฉันจะหลีกห่างจากเธอตามที่ขอ
เป็นเพียงน้องใช่ไหม.. โอเค..พอ
จะไม่ขอฝากหัวใจอีกต่อไป
อยากจะเป็นคนๆอื่นที่เธอรัก
ใช่ว่าจักเป็นพี่ชายดังเธอให้
อยากจะเดินเคียงคู่ตามหัวใจ
ใช่ว่าอยากเป็นพี่ชายที่แสนดี
ขอขอบคุณทุกความหวังที่เธอให้
ขอขอบคุณที่หัวใจเป็นอย่างนี้
ขอขอบคุณที่ให้คิดถึงทุกนาที
มาวันนี้ ขอเป็นเพียง ใครสักคน
----
Note : แก้ไขวันที่ 17 / 09 / 2004
13 กันยายน 2547 22:19 น.
Darkness_Hero
เรื่องจริง....ของผม เชื่อหรือไม่แล้วแต่คิดครับ
ครั้งหนึ่ง....
คนๆหนึ่งทุ่มเทสุดชีวิต
เพียงเพราะคิดให้เธอได้ดังใจหวัง
ทำทุกอย่างให้เธอสุดกำลัง
เพื่อความหวังเห็นรอยยิ้มบนหน้าเธอ
ทำงานไป 6 โมงเช้ายัน5ทุ่ม
เครียดและกลุ้มมีตลอดแม้ยามเผลอ
ข้าวไม่กินเก็บเงินให้แด่เธอ
เพียงเธออิ่มแค่นี้ฉันพอใจ
นอนแสบท้องเพราะอดข้าวให้เธออิ่ม
ให้เธอยิ้มให้เธอสุขและสดใส
ไม่เคยบอกเธอสักครั้งว่าข้างใน
ท้องยังแสบแอบกลืนซึ่งน้ำตา
แล้ววันหนึ่งก็รู้จักความไร้ค่า
ตลอดเวลาเธอหลอกเธอมุสา
ไหน..เธอว่ารักฉันตลอดมา
แต่เธอกลับเขี้ยฉันทิ้งจากหัวใจ
เหมือนทำดีทำไปมันไร้ค่า
เสียเวลาเสียน้ำตาที่รินไหล
เสียเพียนพ้องเสียหยาดเหงื่อฉันเสียใจ
ที่เสียไปไร้ค่า.... บ้าจริงจริง
คนตักเตือนมากมายไม่เคยสน
จนเสียคนทำไปดังใจสิงห์
จนสุดท้ายก็ไร้ที่พักพิง
ต้องแอบอิงความเหงาเพียงเดียวดาย
แต่หากถามผมว่า ณ.วันนี้ผมเข็ดไหม
คำตอบของผม..คือ ไม่เข็ด ผมก็ยังเป็นผมอยู่วันยังค่ำแหละครับ... เฮ้อ
13 กันยายน 2547 02:33 น.
Darkness_Hero
อืม...จะว่าไงดี
งานก็ยังมีอยู่ไม่ห่างหาย
ทำแต่งานวันๆจะบ้าตาย
สุดท้ายพักบ้างมาแต่งกลอน
หายไปนานหลายคนคงรู้อยู่
และคงรู้งานฉันตามหลอกหลอน
วันวันทำแต่งานไม่ได้นอน
และริดรอนแรงกายกับกำลัง
ทำแต่งานwebนี้ไม่ค่อยเข้า
รองานเบาหวังจะเข้าได้แต่หวัง
พอจะเข้าก็มีงานมาบดบัง
เอาพลังทั้งหมดไปสู้งาน
ขอโทษทุกทุกคนที่หายไป
แต่ในใจยังคงคิดจะขับขาน
ใจยังคิดจะ Postกลอนมาเนินนาน
ในวันวานแต่งๆมาอยู่มากมาย
เขียนไปมากมายหายไปหมด
ที่จดๆเขียนๆมันปลิวหาย
เวรแล้วอุตส่าห์แต่งจะบ้าตาย
เลยแต่งสดให้หายบ้า...สักครั้งหนึ่ง
------
สวัสดีครับทุกๆคน... ผมไม่รู้จะว่างช่วงไหนเหมือนกัน... คงจะมาไม่ค่อยบ่อย
คิดถึงทุกคนนะครับ