8 สิงหาคม 2547 05:56 น.
Darkness_Hero
ฉันมันก็ทำได้เพียงแค่นี้
เท่าที่มีหัวใจรักใครได้
ให้หมดแล้วทั้งใจที่ให้ไป
มันคงไม่เพียงพอใช่ไหมเธอ
เธอไม่เคยบอกว่ามันไร้ค่า
แต่คงค่าไม่พออยู่เสมอ
ที่ฉันทำเธอคงหาไม่เจอ
แถมยังเผลอเหยียบย่ำให้ช้ำใจ
ฉันมันคงเหมือนกับแค่เศษขยะ
ที่เธอจะเหยียบย่ำและผลักใส
ไม่ถูกใจเธอก็ว่าเลิกกันไป
เพราะขยะอย่างใจฉันค่าไม่มี
ทำไมต้องเอาความรักที่มีค่าไปให้คนที่เห็น่าของมันด้วย.... ไม่น่าเลย
เสียใจที่สุด.... มันไร้ค่ามากเลยใช่ไหม
2 สิงหาคม 2547 21:57 น.
Darkness_Hero
ถ้าเธอไม่รักฉันฉันไม่ว่า
แต่อย่ามาทำเหมือนรักจะได้ไหม
ฉันก็รู้ว่าเธอไม่ได้ตั้งใจ
เธอทำไปทุกสิ่งไม่รักกัน
ทั้งแววตาจ้องตาสองเราสอง
ทั้งเราคล้องควนแขนสุขสัน
ทั้งเข้าใจสุขทุกข์แบ่งปัน
มาวันนี้ฉันได้รู้ค่าไม่มี
ขอบคุณที่ทำเป็นรักกัน
2 สิงหาคม 2547 03:45 น.
Darkness_Hero
oom Boom Boom ก็ขอตูมตามเพื่อเธอ
Boom Boom Boom ก็ขอเพ้อหาทุกคือวัน
Boom Boom Boom ก็ขอวันอาทิตย์ถึงวันจันทร์
Boom Boom Boom ก็ขอกันพัลวันให้ฉันรักเธอ
โย่ ใครอ่านอยู่ผมขอเสียงหน่อย
เอ้า ทางซ้ายหงอยๆขอเสียงบ้าง
โอ้ ทางขวาสาวหน้ารักจาง~O~
เอ้าพวกเรา ขอพลังร้องไปด้วยกัน
เอ้า!!!!!!
Boom Boom Boom ขอตูมตามเพื่อเธอ .... เพื่อเธอคนเดียว
Boom Boom Boom ขอเพ้อหาทุกทุกวัน .... ทุกวันเลย จริงๆ
Boom Boom Boom ขออาทิตย์ถึงวันจันทร์ .... วันจันทร์เลยน้า
Boom Boom Boom ขอกันพัลวันให้รักแต่เธอ ..... เชื่อสิ
เฮ้นี่เธอกำลังมองใครอยู่ เฮ้มามองลองมองฉันบ้างไหม
หรือว่าเธอมีใคร....มีใครอยู่หรือป่าว
แหมน้องเอ๋ย....น้องช่างผิดข้าวขาว
ผมน้องยาวดูน่ารักจัง
เอ้า Solo
เอ้า Boom Boom Boom โย่ Boom Boom Boom เย้
Boom Boom Boom ขอมอบให้เธอ
เอ้า Boom Boom Boom ให้เธอคนเดียว
เอ้า Boom Boom Boom ให้เธอแลเหลียว
โธ่ Boom Boom Boom.... เธอไม่เหลี่ยวแล ... เฮ้ออออ~~~
เอ้า...ไม่เป้นไร มามันกันต่อ
เอ้าBoom Boom Boom ขอมอบให้เธอ
เอ้า Boom Boom Boom ให้เธอคนเดียว
เอ้า Boom Boom Boom ฉันก็ตัวคนเดียว
เอ้า Boom Boom Boom ใครมาแลเหลี่ยวฉันบ้างคงดี
เอ้า..... Boom Boom~~~Boom Boom
Boom Boom~~~Boom Boom
Boom Boom~~~Boom Boom .....
เฮ้อออออ~~~~ ให้เธอ
2 สิงหาคม 2547 03:20 น.
Darkness_Hero
ทำก็ทำฉันก็ทำเพื่อชีวิต
อย่าลิขิตให้เดินตามจะได้ไหม
จะทำตัวแบบนี้จะทำไม
คุณเป็นใครใยต้องมารังควาน
ฉันทำแล้วฉันก็ใด้เงิน
ไม่ต้องการคำเยินยอที่แสนหวาน
แค่ต้องการให้ผ่านพ้นทุกวันวาน
ด้วยรากฐานความเป็นคนคงรู้ดี
จะว่าไปแค่อยู่รอดก็ลำบาก
จำต้องฝากทอ้งไว้แบบนี้
เงินทุกบาทยากเย็นใช่ได้ฟรี
ทำแบบนี้หนักหัวคุณหรืออย่างไร
ยุ่งอยู่ได้นี่มันเรื่องของฉัน
ทุกๆวันใช่ว่าจะสดใส
สื่อก็เล่นประโคมข่าวทุกวันไป
ไม่สนใจถ้าโดนบ้างคงรู้ตัว
ถ้าวันนี้ในข่าวไม่ใช่ฉัน
เรื่องแบบนี้คงไม่มาให้เห็นหัว
ใครจะทำไม่ลงข่าวให้หมองมัว
ฉันทำชั่วทำเลวร้ายหรืออย่างไร
ถ้าวันนี้คนในข่าวเป็นญาติคุณ
คำสถุลต่างๆจะลงไหม
พวกนักข่าวปากหมาไร้หัวใจ
เพราะไม่ใช่ญาติคุณจึงไม่ลง
ใช่ไม่รู้ว่าทำหนังสือพิมพ์
คุณคงยิ้มได้เงินอนิสงค์
แต่ฉันเสียชื่อเสียตระกูลวงศ์
หวังว่าคงรู้ตัวบ้างสักครา
บนน้ำตาและความทุกข์ของตัวฉัน
นับเงินกันมันมากใช่ไหมหา?
แต่ตัวฉันร้องไห้หมดหยดน้ำตา
ขอตราหน้าพวกคุณสถลจริง
2 สิงหาคม 2547 02:40 น.
Darkness_Hero
แม้ปีกดำแต่ข้ายังเป็นเทพ
แม้ไม่ได้เสพสุขบนสรววณค์
แต่ข้ายังคงมีสุขได้ทุกวัน
อยู่ด้วยกันข้ากับนางตลอดมา
วันหนึ่งกองทัพแทพนับหมื่นแสน
ราวกับแค้นอะไรข้านักหนา
บุกทำลายมากมายศาตรา
แม้นเมฆาสีแดงเลือดราวเป็นใจ
ข้าจึงขอน้องนางหลบไปก่อน
อันตัวข้าแน่นอนไม่หวั่นไหว
ขอน้องจงหลบลี้และมั่นใจ
ข้าไปทิ้งน้องไปอย่างแน่นอน
คณะเทพาปีกขาวกางตาข่าย
แต่ข้าหายตัวหนีพร้อมแพรงศร
ฤทธิ์ของข้าแม้ปีกดำไป่ริดรอน
เทพองค์ใดต้องศรข้าแน่นิ่งไป
เพียงเท่านั้นเหล่าเทวาเข้าโรมรุก
แสงวงเวทย์ทุกวงวาดสว่างไสว
อันตัวข้าแม้คนเดียวแต่สู้ด้วยใจ
วิชาใดไม่อาจแตะต้องกายา
พลังข้าได้จากเทพาอโพรไดท์
ตราบหัวใจของข้าดังหินผา
พลังของข้าจะมากกว่าเทพนานา
อันเทพาอย่างข้าไร้ลนลาน
พลังแห่งข้าได้มาจากความรัก
ตราบใดมนุษย์ยังจักสมัครสมาน
ตราบใดที่หัวใจยังเบ่งบาน
ยังอีกนานที่ข้าจะหมดลม
เหล่าเทพาเห็นดังนั้นพากันหลบ
แล้วพานพบน้องนางข้าในอาศรม
พลันเรียกใช้ศาสตร์วายุสายลม
พัดตาคมของข้าจรจากไป
ปีกสีดำของข้าปรากฏขึ้นทันที
แล้วจรลีบินตามนางใจสั่นไหว
เหล่าเทพไท่เจ้าบังอาจทำร้ายใจ
น้ำใสๆไหลจากตาหลั่งลงดิน
พลังข้าแม้ว่าจะใหญ่ยิ่ง
แต่เหตุใดตัวข้าหนักราวหิน
ข้าไม่รู้แต่ตัวข้าพยายามบิน
จนยินเสี่ยงโซ่พลังถ่วงข้าลง
หรือที่สุดความรักก็พ่ายแพ้
แต่รักแท้ของข้าไม่สิ้นหวัง
แม้ตอนนี้ตัวข้าไร้พลัง
แต่ก็ยังมิวายสู้ต่อไป
เทพองค์อื่นยังคงเข้าตะลุมบอน
ข้ายิงศรของข้าแทบไม่ไหว
ศาตราควบคมได้ไม่ดังใจ
เพราะพลังถูกทำลายไปด้วยโช่ตรวน
สายน้ำตาปิดกันการมองเห็น
เลือดกระเส็นเทพทิ้มแทงข้าฟันสวน
พลังข้าขึ้นลงแสนเรรวน
จนจวนเจียนสิ้นจิตเทพา
ทันใดนั้นมหาเทพีอโพรไดท์
ปรากฎให้เทพทุกองค์ก้มเกศา
เทพแห่งรักลูบหัวข้าด้วยน้ำตา
ร่ายวาจาแจ่มชัดถนัดฟัง
"ว่าเจ้าเทพปิกดำจงฟังข้า
ในแววตาของเจ้ายังสดใส
พลังของเจ้าที่เกิดจากหัวใจ
ไม่ว่าใครหน้าไหนใยต้องเกรง
มาวันนี้ข้ามองเห็นซึ่งความรัก
เห็นประจักษ์เจ้ารักนางไม่หวั่นไหว
ข้าให้เจ้ามีทางเลือกแห่งหัวใจ
สิ้นอาลัยหรือสิ้นสูญพลังเทพา
เพราะตัวข้าเป็นเทพแห่งความรัก
คงต้องจักโคนคนความคิดครหา
ข้าไม่เหมือนเหล่าเทพที่ยกทัพมา
เพื่อเข่นฆ่าเทพนอกคอกปีกมนทิน"
ข้ามองหน้าแล้วตอบดังใจข้า
ข้าได้ลั่นวาจาสัตย์ดังผาหิน
ว่าจะไม่ทิ้งนวลน้องดังได้ยิน
ปีกมณทินแห่งข้าจงเป็นพยาน
ทันใดนั้นพลังข้าก็สูญสิ้น
เหมือนเสียงพิณหมดสิ้นความแหววหวาน
เหล่าเทพาปีกขาวเป็นพยาน
อย่าขับขานเรียกข้าเทพอีกต่อไป
ปิกสีดำของข้าถูกเด็ดออก
ร่างภายนอกของข้าสว่างใส
แสงสาดออกจากทั่วร่างราวสิ้นใจ
ตกลงไปจากนภาลงเบื้องล่าง.....
ข้าตื่นขึ้นพร้อมร่างที่มากบาดแผล
แต่นางดูแลรักษาข้าจนรุ่งสาง
ครันรู้ตัวข้าโผกอดตัวน้องนาง
แล้วพลางขอน้องนางฟังข้าที
ข้าไถ่ถามเมื่อคืนเจ้าเจ็บไหม
นางถาม"ใยข้าถึงถามนางอย่างนี้
เมื่อคืนเพียงฟ้าผ่าทั้งราตรี
ช่วยบอกทีว่าขอถามทำไม"
ช่างสับสน เมื่อคืน...หรือข้าฝัน
แล้วข้าพลันสยายปีกแก้สงสัย
ปีกแห่งข้ายังอยู่แต่ทำไม
เพราะอะไรปีกข้าขาวดังเดิม
พลังเทพาแห่งข้ายังอยู่ครบ
แถมสมทบมีพลังกำลังเสริม
พลันพานพบความรู้สึกแบบเดิมๆ
หรือข้าเคลิ้มดังนางบอกข้าฝันไป
แต่ปีกข้าเหตุใดใยกลับขาว
ขนเรียวยาวงดงามสว่างใส
มือของข้ากำกระดาษอยู่หนึ่งใบ
สารอันใดฝากถึงข้าหรือเทพา?
คือบันทึกจากเทพีอโพรไดท์
"ด้วยหัวใจของเจ้าไร้ครหา
ด้วยเจ้าเลือกที่จะทิ้งกายา
ข้าจึงพาร่างเจ้ากลับคงเดิม
นับจากนี้เจ้าไม่ต้องหวาดไหวหวั่น
ทุกคืนวันเจ้าและข้าจะคอยเสริม
ความรักของมนุษย์ควรเพิ่มเติม
เจ้าและข้าจะคอยเสริมเติมหัวใจ"
ในที่สุดปีกข้าข้าก็กลับมา
ข้างกายามีน้องนางที่สดใส
หน้าที่เทพแห่งข้าคือเยียวยาใจ
ไม่ให้ใครต้องเจ็บปวดเพราะรักกัน
และนี่คือบทสุปแห่งตัวข้า
ข้ามปัญหาน้อยใหญ่ถึงฝั่งฝัน
ด้วยความรักทำให้ข้าหมดโทษทัน
หมดคืนวันที่ทวยเทพจักราวี
เธอคือคน ข้าคือเทพ แต่เสพสุข
แม้มีทุกข์เจ้ามีข้าอย่าถอยหนี
งานของข้าคือช่วยคนทั้งปฐพี
เธอคนเดียวคนนี้คือหัวใจ
เรื่องเมื่อคืนนี้ข้าขอขอบพระทัยองค์มหาเทพอโพร์ไดท์ที่ให้นางลืมสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนเพื่อไม่ให้นางต้องเจ็บปวดในความเป็นข้า