9 ตุลาคม 2550 22:40 น.
Darkness_Hero
ที่แห่งนี่ เธอคงไม่ อยากจะอยู่
ดูก็รู้ เธอคงหลง มาใช่ไหม
เอาเถอะ... พักสักพัก ไม่เป็นไร
นมอุ่นอุ่น สักแก้วไหม ก่อนนิทรา
ที่แห่งนี้ ไร้ซึ่ง แสงตะวัน
ราตรีนั้น นั่นคือ ทุกเวลา
จันทร์สีจาง ยังลอยเด่น กลางนภา
สายวายุ ก็พาพัด หนาวจับใจ
ทุกสายธาร ที่หลั่งไหล คือน้ำตา
ทุกเส้นทาง นำพา ความอ่อนไหว
ทุกชีวิต คือจินตนา อันก้าวไกล
ทั้งหมดไซร้ ในจิตเธอ ยามปวดใจ
ที่นี่คง ก็คือหนึ่ง ที่ของเธอ
ขอเธอเพ้อ ระบายมา จะได้ไหม
เรืองราว มากมายที่ ทำร้ายใจ
ตอนนี้ เธอคงตก ในภวังค์
ตัวฉัน ผู้อยู่ใน ความมืดมิด
ในดวงจิต เกินหยั่ง ของความสิ้นหวัง
เธอพักแล้ว หวังว่าเธอ จะมีพลัง
ทิ้งความหลัง แล้วก้าวไป สู่แสงตะวัน
6 ตุลาคม 2550 20:34 น.
Darkness_Hero
เจ้ามนุษย์เอ๋ย จงเตรียมตัว ให้ดีดี
ในบัดนี้ ข้ายกทัพ ทหารกล้า
บุกตะลุย ถ้วนทั่ว ทั้งโลกา
มันผู้ใคร คิดขวางข้า จักต้องตาย
เหล่าทหารเอก แห่งข้า ผู้ซื่อสัตย์
เรามักคุ้น เฉกเช่น มิตรสหาย
ยามออกรบ เหล่าศัตรู จักวอดวาย
เหล่ามนุษย์ ต้องตาย ด้วยวิชาเรา
"โกรธานิจ" เจ้าจงคุม ซึ่งทัพหน้า
ถึงเวลา เจ้าจง ร่ายมนต์เข้า
สะกดใจ พวกมนุษย์ ผู้โง่เขล่า
ใช้กำลัง เข้ากระจัน จนหมดไป
"โมหะราช" เจ้าจงคุม ทัพฝ่ายขวา
จงทำให้ เหล่าประชา หลงไหล
จงควบคุม มนุษย์ทุกผู้ ให้เดินไป
เข้าสู่ทาง ที่ไร้ซึ่ง แสงตะวัน
"โลภกร" ทัพซ้าย หน้าที่เจ้า
จงมัวเมา เหล่ามนุษย์ ให้แสบสัน
จงบันดาล ความอยาก นับหมื่นพัน
เหล่าหมนุษย์ จะไหวหวั่น สิ้นกระบวน
อันตัวข้า พญามาร แห่งความชั่ว
เก่งกาจทั่ว ทุกวิชามาร ครบถี่ถ้วน
เจ้าปีศาจ ทั้งหลาย เตรียมตั้งขบวน
เห็นสมควร แล้วข้าจะ ให้สัญญาณ
ศึกครั้งนี้ เราจะครอง โลกาทั่ว
แพร่กระจาย ซึ่งความชั่ว ทุกถิ่นฐาน
โลภโกรธหลง เจ้าจงใช้ วิชามาร
จงขับขาน ร่ายมนต์ ให้หน่ำใจ
ปล....
ความหมายของชื่อนักรบ
1 โกรธานิจ แปลว่า โกรธโมโหเป็นนิจ
2 โมหะราช แปลว่า ราชาแห่งความหลง/ ความหลงจนสามารถควบคุมชักจูงไปตามใจได้ ดังเป็นราชา
3 โลภกร แปลว่า มือแห่งความโลภที่ไขว่คว้าทุกสิ่ง
6 ตุลาคม 2550 18:59 น.
Darkness_Hero
ปริญญา เป็นเพียง เศษกระดาษ
ลายหมึกนั้น เป็นเพียงวาด ตัวอักษร
การันตี แค่เรียนจบ แล้วแน่นอน
แต่มิได้ มีสอน ความเป็นคน
ปริญญา ได้มา น่าภาคภูมิ
ที่ได้ทุ่ม ร่ำเรียน และฝึกฝน
วันแล้ว วันเล่า ผ่านผจญ
หลากผู้คน รวมตัว มหา'ลัย
บางคนซุ่ม เรียนคนเดียว หวงความรู้
บางคนย่ำ หมู่ผองเพื่อน ไม่ว่าคนไหน
บางคนก็ พึ่งแต่เพื่อน แถเรียนไป
บางคนไซร้ ร่างกายแลก คะแนนคน
คนดีดี ก็มิใช่ ไม่มีอยู่
แต่ที่รู้ เด็กเรียน เพื่อนไม่สน
ยามตอนสอบ เพี่อนเห็น ว่าเป็นคน
พอผ่านพ้น ช่วงสอบ กลับเพียงดิน
สังคม นักศึกษา ก็น่าเศร้า
ต่างมัวเมา ปริญญา ดังภาพศิลป์
แม้ด่าทอ ก็ราวกับ ไม่ได้ยิน
จนชาชิน หลากวิธีชั่ว แลกคะแนน
นี่หรือคือ ปริญญา อันสูงค่า
นี่หรือคือ หลักวิชา ที่หวงแหน
นี่หรือคือ ปัญญาชน ในดินแดน
หาได้แทน คุณค่า ความเป็นคน
ปริญญาสามารถบอกวัดระดับความรู้ได้
แต่ไม่สามารถบอกได้ว่าเป็นคนดีหรือไม่ดี
1 ตุลาคม 2550 09:45 น.
Darkness_Hero
กลับไป เปิดกล่องสวย ใบเก่า
เรื่องของเรา ในอดีต ที่เก็บไว้
มากเรื่องราว ตำนาน แห่งหัวใจ
ที่จบไป ผ่านมานาน หลายขวบปี
นั่งมอง กล่องใบนี้ ที่เธอให้
เธอให้ไว้ เก็บใจเธอ ข้างในนี้
แค่คิดถึง คำเก่าๆ เพียงวินาที
น้ำตามี เอ่อล้น กลางหัวใจ
ก็นานแล้ว สินะ จากวันนั้น
วันที่ฝัน จบลง แตกสลาย
วันนี้ ไม่รู้เธอ เป็นอย่างไร
หัวใจเธอ อยู่กับเขา คงสบายดี
อ่านจดหมาย เก่าๆ เธอเคยให้
พร่ำบอกไว้ ว่าจะรัก ไม่หน่ายหนี
ลายมือนั้น ฉันจำได้ เป็นอย่างดี
นาทีนี้ ไม่มีแล้ว รักของเรา
ยิ่งอ่านไป น้ำตา ยิ่งเอ่อไหล
ในหัวใจ รู้สึกได้ ถึงความเหงา
พลางคิดถึง วันก่อนนั้น วันของเรา
ที่เคยเอา หัวใจ มาแลกกัน
ข้อความ ในจดหมาย ดังเล่าขาน
ถึงตำนาน ที่สองเรา ร่วมสร้างสรร
ร่วมฟันฝ่า อุปสรรค์ ที่ขว้างกั้น
ในวันนั้น วันเก่าเก่า ของสองเรา
รูปถ่ายคู่ ที่เราเคย ถ่ายด้วยกัน
เพียงฉัน ชำเลืองมอง ก็สุดเศร้า
ในอดีต ครั้งนั้น เคยมีเรา
แต่วันนี้ แม้เงา ยังไม่มี
รูปที่เรา เคยถ่ายกัน ด้วยรอยยิ้ม
แต่ช่างทิ่ม แทงหัวใจ ในวันนี้
มองภาพเพียง เศษเสี้ยว วินาที
ใจที่มี ราวหมดลม กลางหัวใจ
สร้อยเส้นนี้ ที่เธอเคย มอบให้กัน
แหวนวงนั้น แทนใจเธอ เธอมอบให้
อีกทั้ง ของหลายอย่าง แทนหัวใจ
วันนี้ไซร้ ปวดร้าว เพียงเมียงมอง....
ไม่ไหวแล้ว ฉันขอ ปิดกลองสวย
ไม่เอาด้วย ไม่เอาแล้ว ครั้งที่สอง
เก็บเอาไว้ กลางใจที่ เธอเคยครอง
น้ำตานอง ทุกครั้งไป ยามเปิดดู
30 กันยายน 2550 00:43 น.
Darkness_Hero
เรียนจบมา มีความรู้ มหาศาล
แต่ลืมครู ลืมอาจารย์ ลืมศาสนา
ลืมประเทศ ลืมชาติ ลืมธรรมา
ลืมบิดา ลืมมารดร.... จบทำไม
วันที่เจ้า ศึกษาจบ เจ้ามาดมั่น
เจ้าลืมวัน ที่พ่อแม่ ส่งเงินให้
เจ้ารู้ไหม เงินทุกบาท ส่งให้ไป
แลกด้วยเหงื่อ ด้วยแรงใจ ของครอบครัว
วันที่เจ้า ศึกษาจบ เจ้าลำพอง
เจ้าจองหอง ใส่ครูบา ไม่เห็นหัว
เจ้าลืมแล้ว เสียงไม้หวาย ที่เคยกลัว
จะดีชั่ว ก็ครูสอน ในวัยเยาว์
วันที่เจ้า ศึกษาจบ เจ้าทรนง
เจ้าประสงค์ จะโก้เหมือน คนอื่นเขา
จึงหลงทาง เข้าหา สิ่งมัวเมา
ศีลธรรมนั่น ว่าหลังเขา ไม่ใส่ใจ
วันที่เจ้า ศึกษาจบ เจ้ายโส
อยากจะโก้ อยากอินเตอร์ ตามชาติไหน
เจ้าปล่อยปละ เจ้าละเลย ในชาติไทย
ที่ทำไป คิดว่าดี แล้วหรืออย่างไร?
ขอเถอะ ปัญญาชน ผู้เป็นที่รัก
ขอเจ้าพัก เลิกลืมตัว จะได้ไหม
ดูพ่อแม่ แลครูบา เป็นอย่างไร
และท่องไว้ พัฒนาไทย ให้เจริญ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟDarkness_Hero
หน้าส่วนตัว
1110
