19 มีนาคม 2551 10:26 น.
Darkness_Hero
เป็นข้อสอบข้อหนึ่งใน5ข้อของบททดสอบ Writing Skill ในการการสัมภาษณ์เข้าทำงานใน บริษัท G.
โดยให้เปรียบเทียบหรือโยงความสัมพันธ์ระหว่างของสองสิ่ง
*ผมค่อยๆเอาลงดีกว่า วันนี้ 2 กลอน จะได้ไม่ไปกินพื่นที่หน้าแรกมากนัก
[55กับ21]
กินอะไร กินอะไร ไปกินอะไรดี
55โภชนาสิพี่ยอดเยี่ยมยุทธ์
อาหารอร่อยร้อยเรียงมามิสะดุด
มิอยากหยุดลิ้มลองรสโอชา
ไม่ต้องไปถึงเอ็มโพเรี่ยมซอย21
ทองหล่อก็อร่อยเด็ดแล้วล่ะหนา
ในห้างนั้นมิอาจเทียบชั้นโอชา
55 โภชนานี่แหละยอดและไม่แพง
55โภชนา ตั้งอยู่ปากซอยทองหล่อ
ไม่ต้องถ่อไปไกลผมขอแถลง
เมนูเด็ดมีมายมายขอแจงแจง
มิหมายแย่งลูกค้าจากร้านใด
มีต้มยำขาหมูกับสเต็กรสดี
ปลาอีนทรีทอดและดอกขจรผัดไข่
เต้าหู้ทรงเครื่องก็รสชาติถึงใจ
อีกพร้อมใส้พะโล้ทอดเป็นอย่างดี
มาดูเอ็มโพเรี่ยม 21
ต้องระเห็จไปไกลเลยนะนี่
มีแต่ร้านหรูหราหน้าตาดี
อร่อยไหมอีกทีค่อยว่ากัน
เพียงราคาก็ต่างกันอยู่มากแล้ว
คงไม่แคล้วอร่อยกว่าใช่ไหมนั่น
กินๆแล้วผมก็ขอรับประกัน
เอ็มโพเรี่ยมนั้นสู่55มิได้เลย
------------------
**
ถึงวันนี้งานการฉันยังไม่มี
แต่คงมีสักที่ที่เห็นฉันยังมีค่า
ได้แต่ปลอบตัวเองตลอดมา
หรือว่าฉันจะไร้ค่าในตัวตน
19 มีนาคม 2551 10:19 น.
Darkness_Hero
เป็นข้อสอบข้อหนึ่งใน5ข้อของบททดสอบ Writing Skill ในการการสัมภาษณ์เข้าทำงานใน บริษัท G.
โดยให้เปรียบเทียบหรือโยงความสัมพันธ์ระหว่างของสองสิ่ง
*ผมค่อยๆเอาลงดีกว่า วันนี้ 2 กลอน จะได้ไม่ไปกินพื่นที่หน้าแรกมากนัก
[น้ำแข็งกับ นาฬิกาทราย]
จิตใจที่เยือกเย็นถึงติดลบ
ราวจะจบสิ้นชีวิต ณ.จุดนี้
บนโลกที่ไร้ซึ่งความปราณี
ทุกทิวาราตรีมิรู้คลาย
นาฬิกาทรายแห่งชีวิตที่บิดกลับ
จะล่วงลับไปเมื่อใดให้สงสัย
เหนื่อยเหลือเกินกับชีวิตที่เจียนตาย
เมื่อใดเราจากหายสิ้นจากโลกา
ดังน้ำแข็งที่ละลายไกลหมดสิ้น
ไฟชีวิตรวยริ้นหมดแล้วหนา
เพียงย่างก้าวก็สุดแสนพรรณนา
หมดเวลาแห่งการเดินทางที่ยาวไกล
จะมีไหมใครสักคนที่รับรู้
แล้วเติมไฟผู้สิ้นหวังคนนี้ได้
หยุดน้ำแข็งที่รินไหลไม่ละลาย
ไปบิดกลับนาฬิกาทรายคืนดังเดิม
คงไม่มีสินะคนคนนั้น
คิดแล้วพลันกระหน่ำซ้ำเสริม
น้ำแข็งยิ่งละลายเร็วกว่าเดิม
นาฬิกาทรายก็มิเพิ่มได้ด้วยตัวมัน
------------------
**
ถึงวันนี้งานการฉันยังไม่มี
แต่คงมีสักที่ที่เห็นฉันยังมีค่า
ได้แต่ปลอบตัวเองตลอดมา
หรือว่าฉันจะไร้ค่าในตัวตน
16 มีนาคม 2551 17:51 น.
Darkness_Hero
ร้อยคนล้านเส้นทางให้เลือกเดิน
ต้องเผชิญสิ่งใหนใครจะรู้
ที่ทำได้มีเพียงลองก้าวดู
ย่างก้าวสู่ความฝันที่แสนไกล
ทางไหนถึงจะดีที่สุดฉันไม่รู้
และผู้ไหนก็มิอาจล่วงรู้ได้
ประสพการณ์ร้อยหลายคนต่างออกไป
คว้าฝันได้หรือไม่มิรู้ที
ฉันก็แค่ออกก้าวเดินตามใจฝัน
เข้าประจันกับปัญหาไม่ถอยหนี
แม้เจ็บปวดรวดร้าวทุกเสี้ยววินาที
ความใฝ่ฝันนั้นยังมีอยู่ปลายทาง
บนเส้นทางแห่งขวากหนามแหลมคม
บนเส้นทางแสนระทมที่กั้นขวาง
บนเส้นทางแห่งอุปสรรค์มากหลุมพลาง
ฉันยังคงเห็นความฝันลางลางไกลแสนไกล
ฉันไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรในวันหน้า
รู้เพียงว่ายังมีแรงพอก้าวไหว
เพียงความหวังทำให้ฉันยังก้าวไป
สู่ความฝันแสนไกลที่หมายปอง
27 กุมภาพันธ์ 2551 13:41 น.
Darkness_Hero
เป็นเพียงสายลมพัดผ่านผิวหนัง
เพียงความดังของเกลี่ยวคลื่นที่โถมถา
เป็นเพียงสำเนียงร่ำร้องของเหล่าสกุณา
หรือเมฆาและแสงตะวันที่แสนไกล
ทำให้ฉันกลับหวนคิดถึงหนหลัง
ทั้งทั้งที่ห่างกันแล้วยังคิดได้
ฉันยังอยากจูงมือเธอนะคนไกล
เธออยู่ไหนเป็นอย่างไร....คิดถึงเธอ
เห็นวิหกผกผินบินเคียงคู่
เธอจะรู้ไหมว่ายังอยากคู่เธอเสมอ
คงนานแล้วสินะที่เราไม่ได้เจอะเจอ
แต่ยังรักคิดถึงเธอเหมือนวันวาน
25 กุมภาพันธ์ 2551 11:49 น.
Darkness_Hero
เมื่อโลกนี้หมุนเร็วจนเกินไป
ต้องทำใจรีบเร่งหมุนวิ่งตาม
มากล้นความว่นุวายล้นหลาม
การคุมคามของโลกที่แปรปรวน
มากมายปัญหาสารพัด
จะได้ดีก็กลับแย่แสนผกผวน
สิ่งต่างๆรอบตัวที่ไม่ควร
มันก็ล้วนมีมากขึ้นอยู่ทุกวัน
ความแตกต่างของคนก็ช่างต่าง
คนถูกแบ่งบนล่างจนน่าขัน
เจอแต่เพียงความไร้สาระอยู่ทุกวัน
คนร้อยพันวิ่งตามโลกที่เปลี่ยนไป
ใครนะกำหนดให้ถูกผิด
และนะคิดแบ่งคนให้ห่างกันได้
การดูถูกมีมากขึ้นเกินทำใจ
จะว่าไป...ก็ไม่รู้โทษใครดี
บางครั้งมองอะไรฉันก็ท้อ
แต่ก็ยังสู้ต่อไม่ถอยหนี
ถ้าโลกมันไร้ซึ่งความปราณี
จะทำดีก็ไร้ค่า...ทำทำไม
เสียเวลา..เสียเวลา...เสียเวลา
ไร้ค่า...เกินกว่าจะหาไหน
หนทางอีกกี่ก้าวไกลแสนไกล
เดินต่อไปบนโลกที่ห่วยบรม
บัดซบ โลกเอ๋ย แสนบัดซบ
ทุกย่างก้าวมีแต่ความขื่นขม
ยิ่งเดินต่อยิ่งล้ายิ่งทุกข์ตรม
เพาะบ่มความเกลียดโลกต่อต่อไป
พอแล้วฉันอยากหยุดอยากพักบ้าง
อยากปล่อยวางแต่ก็ยังปล่อยไม่ได้
ฉันอ่อนล้าฉันเหนือยอ่อนไปทั้งใจ
บนโลกนี้ที่สิ้นไร้ความสวยงาม
ครั้งหนึ่งเคยคิดว่าโลกนี้แสนสุข
ตอนนี้ความทุกข์กลับทวงถาม
ความทุกข์ที่มีกลับลุกลาม
ในทุกเมื่อทุกยามสุขไม่มี
เบื่อแล้วโลกนี้ฉันแสนเบื่อ
ฉันบ่นไปเพื่ออะไรกันนี่
บ่นไปก็ไม่เห็นได้อะไรดี
จะบ่นไปล้านปีแล้วทำไม
เพราะโลกก็คือโลกก็เท่านั้น
คนอย่างฉันจะไปเปลี่ยนอะไรได้
จำต้องทนอยู่บนโลกนี่ต่อไป
สู้สุดใจบนโลก....แสนโสมม