12 สิงหาคม 2547 23:33 น.
Darkness_Hero
ไม่เคยคิดอยากเป็นของเล่น
ไม่เคยคิดอยากเป็นสิ่งไหน
ไม่เคยหวังให้จบอย่างเสียใจ
ไม่เคยได้สิ่งดีๆกลับคืนมา
ฉันรักฉันหวงฉันห่วง
ฉันทำแบบนี้ตลอดมา
เธอบอกรักบอกฉันว่าห่วงหา
เธอบอกว่ารักฉันไม่ต่างกัน
แล้วทำไมถึงทำกันแบบนี้
ฉันเป็นคนมีหัวใจมีความฝัน
ฝันของฉันคือเราเข้าใจกัน
แต่ความฝันดูราวไม่เป็นจริง
ความเข้าใจเร่มจากการพูดคุย
ใช่จะลุยเข้าฉะกันดังผีสิง
แต่ต้องค่อยพูดจาและแอบอิง
ให้ทุกสิ่งสบายๆค่อยพูดจา
แต่เธอกลับไม่สนจะวีนฉัน
ประชดประชัดมากมายช่างสรรหา
คำทุกคำเวลาโกรธด่าออกมา
แล้วค่อยมาง้อทีหลังทุกทีไป
ฉันน่ะรักเธออยู่เธอก็รู้
เชื่อว่าเธอดูฉันออกราวโปร่งใส
สิ่งที่ทำล้วนแล้วแต่ทำร้ายใจ
แต่ยังไงฉันก็ต้องยอมเธอ...
ถ้าไรฉันจะยอมเธอไหม
ก็หัวใจมีแต่เธออยู่เสมอ
แต่ไม่น่าจริงๆเลยนะเธอ
เพราะทุกครั้งเจอแบบนี้ก็เหมือนเดิม
ฉันไม่ใช่ตุ๊กตาของเธอนะ
ที่เธอจะทิ้งขว้างหรือส่งเสริม
ยามเธอโกรธเขวี้ยงทิ้งลงถึงเดิม
ยามเธอเพิ่มความสงบจึงเก็บมา
เสียใจที่ตัวเองเป็นแบบนี้
เสียใจที่ตัวเองต้องห่วงหา
เสียใจที่เป็นลูกไก่ตลอดมา
เสียใจที่อาญาอยุ่ที่เธอ
ยามเธอโกรธเธอก็บอกว่าจะทิ้ง
น้ำตาวิ่งออกจากตาให้หลั่งเสมอ
ยามเธอหายก็ขอให้กลับหาเธอ
จะให้เจอแบบนี้กี่ครั้งกัน
10 สิงหาคม 2547 05:13 น.
Darkness_Hero
เคยสงสัยหรือไม่ทำไมหรอ
ทำไมพอฝนตกใจจึงเหงา
ดังโลกนี้เหลือเพียงแค่ตัวเรา
คิดแล้วเศร้าฝนพรำๆหนาวทั้งทรวง
-------------------------
มีตำนานบทหนึ่งในเรื่องนี้
ว่าเคยมีเทพสององค์อันใหญ่หลวง
ปกครองโลกทั้งใบสิ่งทั้งปวง
ได้เคียงคู่รักกันแต่นานมา
เทพองค์หนึ่งพระนามว่าเคออส
ผู้เป็นยอดมหาเทพค้ำจุณฟ้า
เทพอีกองค์คนถือเทพมารดา
พระนามว่ากีอาครองผืนดิน
เทพทั้งสองครองรักอยู่เคียงดู
ช่างแลดูงดงามยามโผผิน
แต่ทั้งสองกลับโหดร้ายเขี้ยวลากดิน
นกที่บินยังไม่กล้าต้องหลีกทาง
ครั้นทั้งสองมีโอรสและธิดา
สิ่งนาๆบุตรธิดาก็ขัดขวาง
เคออสเห็นดูท่าจะเป็นลาง
จึงใช้อ้างกีอากินลูกตน
เทพกีอาเศร้าใจตรงตรมจิต
แต่ชีวิตสามีเธอต้องสน
แต่อีกหนึ่งก็ลูกน้อยทุกตัวตน
คิดเวียนวนแต่ต้องตอบ ว่าโอเค
ในครานั้นน้ำตาที่เอ่อล้น
ก็รวมจนเป็นแหล่งน้ำที่ไขวเขว
น้ำรวมกันหลายที่ประดังประเด
จนเกิดเป็นทะเลดังเห็นกัน
เทพเคออสเห็นเช่นนั้นจึงเศร้าจิต
แล้วจึงคิดได้ว่าทำร้ายจอมขวัญ
อยากให้รู้ว่าสำนึกทุกสิ่งอัน
ในทุกวันจึงทำน้ำให้เป็นไอ
แต่กีอาเจ็บซ้ำระกำจิต
เกินจะคิดเยียวยาอย่างไรไหว
บอกก็แล้วระเหยแล้วยังเสียใจ
จึงร้องไห้ออกไปเป็นฝนลง
ทุกน้ำฝนเกิดจากทุกข์ของกีอา
เทพมารดาโดนทำร้ายใจเป็นผง
ทั้งที่แกร่งดังหินผาที่ยืนยง
แต่เพราะปลงกิริยาของสามี
ลูกทั้งหลายตายจากให้เหงาจิต
ทั้งชีวิตยามมีลูกต้องพาหนี
ปาดน้ำตาล่วงหล่นไหลเป็นวารี
สายนทีมากมายจึงเกิดมา
---
ทุกหยาดหยดแห่งน้ำฝนจึงแฝงเศร้า
แฝงความเหงาทุกอณูแน่นหนักหนา
เพราะทุกหยดเกิดจากเศร้าทุกเวลา
ท้องนภาแค่เอาไปแล้วคืนดิน
10 สิงหาคม 2547 03:06 น.
Darkness_Hero
งานก็เยอะยุ่งก็ยุ่งเครียดอิบอาย
จะบ้าตายยังให้เครืยดเรื่องเธออีก
ขอเถอะฉันขอเธอเพียง one week
แล้วจะปลีกตัวไปเพื่อเจอเธอ
ฉันก็รู้เธอน่ะคิดถึงฉัน
เออ...คิดถึงเธอเหมือนกันคิดถึงเสมอ
แต่ขอบอกตรงนี้ไว้นะเออ
ทำเพื่อเธองานหนักก็ทำไป
เอาเหอะ ก็รู้อยู่ เธอไม่ชอบ
แต่เธอตอบฉันหน่อยจะได้ไหม
ไม่รู้หรอ ที่ทำไป เพื่ออะไร
ก็เพื่อขอเธอไง รู้ไว้เธอ
ก็ขอโทษที่ทำให้เธอเหงา
ก็เพื่อเราฉันจึงยุ่งอยู่เสมอ
ฉันคิดถึงจนกระทั้งฉันละเมอ
ฟังนะเธอ ฉันขอโทษ แต่เพื่อเรา
8 สิงหาคม 2547 06:36 น.
Darkness_Hero
แด่ความรัก รักแท้ ที่ยิ่งใหญ่
แด่หัวใจของคน คนทั้งสอง
แด่ความรัก อันหอมหวาน น่าลิ้มลอง
แด่การครอง เคียงคู่ ด้วยหัวใจ
แด่ความรัก มากมาย ที่มีให้
แด่หัวใจ ของสองเรา อันสดใส
แด่ความรัก ที่ทั้งคู่ต่างจับจอง
แด่การครอง หัวใจ กันและกัน
ครามรัก คือสิ่งที่ยิงใหญ่
ความรัก คือหัวใจที่สุขสัน
ความรัก คือสิ่งดีๆมอบให้กัน
ความรัก คือเธอและฉันตลอดไป
8 สิงหาคม 2547 05:58 น.
Darkness_Hero
ถ้า...ทุกความรักที่ให้มันไร้ค่า
ถ้า...ทุกความหวงหามันงี่เง่า
ถ้า...ทุกความคิดถึงมันดูเยาว์
ถ้า....ทุกความเป็นเรามันสิ้นดี
แล้วจะเอาอะไรกับตัวฉัน
แต่ละวันฉันก็ให้เธอเท่านี้
รักห่วงหวงเธอเป็นแรมปี
สุดท้ายมีแค่เมินเฉยและทิ้งกัน
ฉันเคบบอกกับเธอในวันแรก
ว่าอย่าแปลกใจเลยกับตัวฉัน
รักห่วงหวงฉันมีให้ทุกสิ่งอัน
ขอแค่แต่ละวันได้รักเธอ
มาวันนี้เธอบ่นว่างี่เง่า
ว่าฉันเอาความรักอ้างเสมอ
ห่วงหรือไม่เพียงทำเป็นออเออ
ว่าฉันเวอร์เกินไปมันไม่ดี
ฉันก็เป็นอย่างนี้และตัวฉัน
ไม่ได้รั้นดื้อดึงและถอยหนี
ความรักก็มีมานานเต็มที
แต่ไม่มีวันไหนจะเปลี่ยนไป
ฉันทำตัวเหมือนกับในวันแรก
เธอว่าแปลกและยังจะผลักไส
ฉันเป็นคนนะเธอใช่ไร้ใจ
ที่ทำไปทุกอย่างเพราะรักเธอ
ที่ถามไถ่เป็นห่วงผิดตรงไหน
แต่ทำไมเธอถึงว่าฉันเสมอ
ถ้าไม่รักจะไม่ถามถึงตัวเธอ
แต่เสมอๆจบที่ฉันเสียน้ำตา
ที่บอกรักทุกทีว่าฉันรัก
งี่เง่านักที่พูดช่างกังขา
ที่หวงห่วงฉันมีทุกเวลา
แต่วาจาเธอช่างทำร้ายใจ
งี่เง่าบ้างรำคาญบ้างเลิกกันบ้าง
รู้ไหมฟางเส้นสุดท้ายรับไม่ไหว
ต่อให้เป็นไม้ใม้ใหญ่สักเท่าใด
แต่วันนี้เท่าใดไม่ต่างกัน
ทนทานความเจ็บช้ำระกำจิต
ใยชีวิตของฉันต้องแสบสัน
ใยความรักอันมีค่าต้องโทษทัน
นี่ฉันผิดมหันต์หรืออย่างไร
พูดว่ารักเธอก็ว่าน่ารำคาญ
พอจะหวานเธอก็ว่าน่าผลักใส
พอจะห่วงเธอก็ว่าอย่าสนใจ
พอจะหวงเธอก็ไร้ความยินดี
นี่ฉันเป็นเพียงอากาศนั้นใข่ไหม
หรือว่าเพียงขยะน่าถอยหนี
หรือว่าเพียงเครื่องจักรใจไม่มี
หรือว่าเพียงคนไม่ดีเพียงหนึ่งคน
เธอถึงได้ไม่สนใจไม่แคร์ฉัน
ทุกสิ่งอันเธอด่าทอไม่เคยสน
เธอจะรู้บ้างไหมฉันเป็นคน
ไม่ใช่เครื่องยนต์ไร้หัวใจ
ทุกคำพูดของเธอใช่ไม่เจ็บ
ทุกคำพูดที่เหน็บแนมและผลักใส
ทุกคำพูดประชดเจ็บถึงใจ
ทุกคำพูดว่าจะไปให้หลีกทาง
ในวันนี้ฉันยังคงเป็นตัวฉัน
แต่คงถึงวันที่ฉันควรสะสาง
รู้สึกว่าจุดหมายรักช่างเลือนลาง
แม้แต่ฝางเส้นสุดท้ายยังขาดลง
ฉันจะไม่ทนต่อไปต่อจากนี้
ขอสักวันที่ฉันจะไม่เดินหลง
รู้ว่าเจ็บจะไม่เดินให้มึนงง
และก็คงจะจากเธออย่างไร้ใจ
เสียเวลากับเธอตลอดมา
เสียเวลากับน้ำตาที่หลั่งไหล
เสียเวลากับความรักมากเกินไป
เสียเวลากับหัวใจของตัวเอง
แม้จะมีแผลในใจที่ขาดวิ้น
แม้จะสิ้นความบ้าบิ่นและสดใส
แม้จะไร้รอยยิ้มให้สิ่งใด
แต่ว่าฉันไม่เคยเข็ดกลัวความรักเลย
วันพรุ่งนี้เป็นอย่างไรฉันไม่รู้
แต่ที่รู้คือฉันคงทำเฉย
คงแหลิอแค่คำว่าคนคุ้นเคย
อย่างห่วงเลยฉันแค่ขยะของหัวใจ
น้ำตาฉันมันก็ไม่มีค่า
ต่อให้ท่วมโลกาก็ยังไหว
ร้องไห้หรือ...ฉันเก่งจะตายไป
เอาเลยให้ฉันตายต่อหน้าเธอ
ให้เธอรู้ว่าขยะมันยังรัก
แต่มันหนักเสียจนรับไม่ไหว
เธอไม่สนไม่แคร์ไม่ใส่ใจ
แล้วจะให้เทียบกับอะไร....ค่าไม่มี
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟDarkness_Hero
หน้าส่วนตัว
1079
