8 พฤศจิกายน 2547 03:45 น.
Darkness_Hero
แล้ววันนี้เธอมาถามฉัน
ว่าฉันยังรักเธออยู่บ้างไหม
ว่าฉันยังมีไหมรักในใจ
ฤว่าใครสักคนได้ไปครอง
จะขอตอบ ณ.ที่แห่งนี้
ขออย่าราวีฉันครั้งที่สอง
แม้ใจฉันจะไม่มีใครครอบครอง
แต่จะไม่ลองเสี่ยงกับใจเธอ
ครั้งหนึ่งเธอทำร้ายเจ็บยิ่งนัก
บอกว่ารัก รักฉัน รักฉันเสมอ
แต่เธอกลับ ผิดคำ ของตัวเธอ
พอฉันเผลอเธอมีเขาให้เศร้าใจ
เธอบอกเลิก ฉันเจ็บ ฉันร้อง
เธอก็มอง ฉันศิลปิน นี่ไหน
ร้องอยู่ได้ ร้องไปได้อะไร
ก็ในใจ มันเจ็บ จริงนะเธอ
บอกอ่อนแอ ปวกเปียกไร้สาระ
ทำไมล่ะ เธอไม่เคย เจ็บเลยเหรอ
หรือว่าฉัน มันงี่เง่าสำหรับเธอ
แค่ปรนเปรอ ให้ความรัก มากเกินไป
ยิ่งรักมาก เวลาเจ็บ ก็เจ็บมาก
รักเธอมาก พอเจ็บ ฤทนไหว
เธอกลับทำราวกับไร้หัวใจ
ฉันใช่ไหมงี่เง่าในสายตาเธอ
มาวันนี้ถามทำไมไร้สาระ
เอาล่ะว่ะ ฟังกูจะเสนอ
มึงอ่ะรีบ รีบไป เลยนะเออ
อย่ามาเง้อเง่างอนเสียเวลา
เวลารักกลับไม่สนใจฉัน
ครั้งที่แล้ที่ผ่านมา ฉันถือสา
บอกแล้วไง ถ้าไป อย่ากลับมา
น้ำตานอง หน้าใสใส ก็ช่างเธอ
เวลารัก รักมากไป เธอไม่สน
บอกฉันคน น่าเบื่ออยู่เสมอ
เอาสิ ชอบด่านักใหมเธอ
ก็อย่าเผลอ รักฉันอีก คงเข้าใจ
คนงี่เง่าอย่างฉันใช่โง่เง่า
ใช่หูเบาเชื่อเธอง่ายดังคนไหน
เธอด่าด่า ด่าเข้า ด่าเข้าไป
แล้วทำไม ไหงวันนี้ อยากคืนดี
จะบอกให้เธอเอ๋ย ไม่ต้องหวัง
ความรักพังไปหมดแล้วในตอนนี้
ฟังไปแล้วกับความรักที่เคยมี
เธอตอนนี้ ค่าไม่พอ ให้ไว้ใจ
เมื่อก่อนนี้ ด่าฉัน ไร้สาระ
ไรอีกนะ มีแต่เรื่อง ไร้ราศี
ทำอะไร ก็ไม่ เคยได้ดี
ไม่มีดีอย่างฉัน รักทำไม
ไปซะไป... คนไร้ค่าอย่ามารัก
ฤจะรักก็รักไป ฉันทนไหว
รักข้างเดียวถ้าต้องการก็ทำไป
ก็หัวใจของฉันไม่รักเธอ
อย่ามารัก อย่ามายุ่ง กับฉันอีก
ขอให้ปลีกตัวไป อย่าเสนอ
ไปซะไปอย่าได้มาพบเจอ
ค่าของเธอต่ำไป บอกตามตรง
คำว่ารักฉันจะให้คนควรได้
คนไร้ใจ ฉันไม่เคยต้องประสงค์
แม้ครั้งหนึ่งฉันเคยหวังว่าเธอคง
แต่ฉันปลงไปเล้ว เชิญกลับไป
........
....
..
.
.
.
กลับไปซะ.... อย่ามายุ่งกับคนอย่างฉัน
8 พฤศจิกายน 2547 03:26 น.
Darkness_Hero
ในบางครั้ง... ความรักก็ไร้ค่า
ในบางครั้ง... เวลาไร้ความหมาย
ในบางครั้ง... ไม่สำคัญเป็นหรือตาย
ในบางครั้ง... สบายหรือไม่ ไม่สำคัญ
ในบางครั้ง... ฉันมองชีวิตที่เป็นอยู่
ในบางครั้ง... ฉันก็รู้ว่าสุขสัน
ในบางครั้ง... ก็โฮกเศร้านับอนันต์
ในบางครั้ง... บางวันไร้อารมณ์
ในบางครั้ง... ก็เหมือนอยู่คนเดียว
ในบางครั้ง... แลเหลียวไร้ใครสน
ในบางครั้ง... ก็เหมือนเป็นคนละคน
ในบางครั้ง... มันจะสนทำไมให้มากมาย
ในบางครั้ง... ฉันก็เหมือนจะเข้าใจ
ในบางครั้ง... ก็โปร่งใสดังที่หมาย
ในบางครั้ง.... ฉันก็งง งงเทบตาย
ในบางครั้ง... ก็สบายเหมือนรู้ทัน
ในบางครั้ง... ที่ฉันเซ็งชีวิต
ในบางครั้ง... ใจน้อยนิดของตัวฉัน
ในบางครั้ง... เบื่อไปหมดทุกสิ่งอัน
ในบางครั้ง... บางวันน่าเบื่อจริง
........
....
..
.
.
.
เช่นวันนี้ไง
30 ตุลาคม 2547 13:17 น.
Darkness_Hero
ที่หายไปเนินนานอย่าสงสัย
แค่หายไปเที่ยวมาสุขสัน
แค่หายไปสิงค์โปร์หลายวัน
ทุกท่านยังจำผมได้ไหมเออ
---------------------------------------
ก็วันนั้นวันหนึ่งก็วันนั้น
วันที่ฉันนอนนิ่งอยู่ที่บ้าน
พ่อโทรมาบอกว่าลืมบอกเมื่อวาน
ว่านานๆจะได้ไป เที่ยวกันที
ได้ไปสิงค์โปร์เมืองสิงค์น้ำ
เหมือนจะอำอยู่อยู่ก็ได้เที่ยวซะนี่
เอาน่า...นานนานได้ไปเที่ยวที
อะไรนี่รู้ทีหลังไปหลายวัน
ไปอยู่บ้านญาติโยมที่เมืองสิงค์ฯ
อยู่นิ่งนิ่งนานนานเที่ยวได้สุขสัน
ได้ตื่นตาตื่นใจอยู่ทุกวัน
ได้มันส์มันส์ หนุกหนุกตามเรื่องราว
ไปที่Sentosaเกาะคนสร้าง
ต้องไปเช้า แหกขี้ตา แล้วนั่งหาว
ดีนะนี่รถราไม่ติดยาว
พอถึงคราวไปถืง ตื่นทันที
ขึ้นกระเช้าข้ามไปเกาะ sentosa
เหินเวลาห้ามไปช่างสุขขี
มองลงมาเบื้องล่างเป็นนที
สายวารีตัดกับถนนสวยดีจัง
ใช้เวลาหนึ่งวันอยู่ที่นั่น
อะไรกัน ช่างจับฉ่าย ไม่เหมือนหวัง
ที่หวังไว้ สวนสนุก... ความหวังพัง
อะไรมั่งมากมายรวมๆไป
คล้ายกับว่าจะเป็น พิพิธพัณฑ์
อีกครึ่งวันเดินไปไหนต่อไหน
ไม่ใช่แค่พิพิธภัณฑ์ดังในใจ
มีอะไรๆรวมๆกัน มึนสิ้นดี
พอตกดึกไปดูน้ำพุเต้น
น้ำใสเย็นยิงขึ้นฟ้าพร้อมแสงสี
ก็เฉยเฉยไอ้เนี่ยหรอที่พาที
ว่ามีดีนักหนา อะไรกัน
ไปจูล่ง สวนนก ก็สนุก
ไปสวนสัตว์ สนุกมันส์หฤหรร
เสียอย่างเดียวไปนานตั้งหลายวัน
อะไรกันพักเดียวที่เที่ยวไม่มี
เอาน่าอย่างไรซะอาหารอร่อย
เรื่องนี่พลอยทำให้ไม่หน่ายหนี
เอาน่าไม่ได้เที่ยวก็ยังดี
อ้วนพีกินแต่ข้าวสบายใจ
ข้าวมันไก่อร่อยมากไม่มีตบ
ดันที่พบในไทยวิญญาณหนี
แล่บางบาง ตบตบตบ ไม่ใยดี
ทำอย่างนี่คงอีกนานตามเขาทัน
ข้าวมันไก่สิงค์โปร์อร่อยมาก
ปูผัดเขาก็ว่าจะไม่แสบสรร
มีแต่ กินกินกิน อร่อยทุกวัน
ก็เป็นอันอ้วนกว่าเดิม...อีกที
....
กลับมาแล้วก็ขอโทษที่หายหน้า
จะไปมาที่ไหนพึ่งรู้นี่
ไม่ได้บอกไม่ได้เล่าอะไรที
ก็พอดีได้เล่าตอนกลับมา
14 กันยายน 2547 19:17 น.
Darkness_Hero
ไม่รักไม่สนไม่ว่า
แต่อย่าผลักรักกลับมาจะได้ไหม
แค่ขอเพียงใด้ระบายความข้างใน
บอกเธอไปใยเธอกลับรังเกียจกัน
คงเพราะฉันไม่ดีพอเลยใช่ไหม
หรือเพราะใจที่ไร้ค่าของตัวฉัน
หรือเพราะว่าเพียงแค่ลองใจกัน
หรือเพราะฉันไม่คู่ควรเคียงข้างเธอ
ฉันรักหมดใจเธอก็รู้
ฉันรักเธออยู่รู้ใช่ไหม
ฉันรักจึงบอกเธอไป
ฉันเสียใจที่เธอกลับรังเกียจกัน
(กลับไป บท1)
(อ่านวนไปเรื่อยๆจนกว่าจะเบื่อแล้วกันครับ)
พอแล้วไม่รักเธอก็ได้
ฉันจะไปให้เธอได้สุขสัน
ฉันจะไม่โทรหาแม้สักวัน
ให้ห่างกันจนวันชีพมลาย
ลาที
14 กันยายน 2547 18:47 น.
Darkness_Hero
ไม่เคยคิดอยากเป็นคนๆนั้น
แต่และวันคิดเพียงแค่เป็นคนอื่น
โทรหาเธอทุกทีทุกวันคืน
เพื่อเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่แค่พี่ชาย
เธอก็รู้ที่ผ่านๆที่บอกเธอ
บอกเสมอว่ารักเธอไม่จางหาย
ไหงวันนี้ดูราวกับพังทลาย
จาบ้าตายเรือรักกลับอับปาง
ในตอนนี้ที่ทำได้ก็แค่นี้
ทุกนาทีแม้คิดถึงต้องออกห่าง
แม้จะรักมากมายต้องปล่อยวาง
เพราะหวังที่เลือนลางกลับเปลี่ยนไป
เคยคิดเคยหวังเคียงคู่รัก
ตั้งแต่แรกรู้จักจำได้ไหม
เซ็งเหลือเกินทำไมนะหัวใจ
ต้องรักใครที่เขาไม่รักกัน
เคยได้รักความหวังให้กล้าสู้
จนได้รู้ความหวังที่สุขสัน
ได้แปรปลี่ยนเปลี่ยนแปรทุกสิ่งอัน
จนวันนี้รู้แล้ว...จะหลีกไป
เลิกแล้วรู้แล้วก็แค่นี้
หัวใจมีให้ไปก็ผลักใส
โอเคได้ ฉันรู้แล้วฉันจะไป
เอาให้ไกลตัวเธอจนเพียงพอ
คำว่ารักจะไม่ให้ได้ยินอีก
ฉันจะหลีกห่างจากเธอตามที่ขอ
เป็นเพียงน้องใช่ไหม.. โอเค..พอ
จะไม่ขอฝากหัวใจอีกต่อไป
อยากจะเป็นคนๆอื่นที่เธอรัก
ใช่ว่าจักเป็นพี่ชายดังเธอให้
อยากจะเดินเคียงคู่ตามหัวใจ
ใช่ว่าอยากเป็นพี่ชายที่แสนดี
ขอขอบคุณทุกความหวังที่เธอให้
ขอขอบคุณที่หัวใจเป็นอย่างนี้
ขอขอบคุณที่ให้คิดถึงทุกนาที
มาวันนี้ ขอเป็นเพียง ใครสักคน
----
Note : แก้ไขวันที่ 17 / 09 / 2004
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟDarkness_Hero
หน้าส่วนตัว
1004
