5 พฤศจิกายน 2550 01:09 น.
Darkness_Hero
คำว่ารัก เอ่ยได้เพียง วินาที
แต่ความรัก ที่มีให้ มหาศาล
เพียงวิเดียว ความผูกพัน นั้นเนินนาน
ร่วมผสาน สองใจ เป็นหนึ่งเดียว
คำว่าเกลียด เอ่ยได้เพียง วินาที
คือไม่รัก ไม่มีสน ไม่แลเหลียว
เพียงหนึ่งวิ มิใช่เพียง ประเดี๋ยวเดียว
นานจริงเชียว ที่ต้องมา อยู่ร่วมกัน
รักหรือเกลียด จึงไม่ควร มาพูดเล่น
รักหรือเกลียด ใช่ทำเป็น เพียงขบขัน
รักหรือเกลียด ใช่เพียงพร่ำ ไปวันวัน
คำพูดนั้น รักหรือเกลียด ผลนั้นมี
25 ตุลาคม 2550 03:16 น.
Darkness_Hero
ข้าขอร่าย มนตรา คาถาสวด
สบัดจอก เร็วรวด ปานสายฟ้า
เวลานี้ ข้าดังเหยียบ เมฆา
พสุธา จะเลือนลั่น สนั่นวิญญาณ
รินสุรา สี่จอก กำหนดวาง
ทั้งสี่ทิศ แปดทาง ร่วมประสาน
วิชานี้ เพื่อเพิ่ม พลังปราณ
มิช้านาน จงยกจอก ร่ำสุรา
25 ตุลาคม 2550 00:07 น.
Darkness_Hero
หินก้อนหนึ่ง อยู่อยู่คน ก็ให้ค่า
อ้างราคา ให้สูงส่ง น่าสงสัย
แค่ก้อนหิน จะเวอร์กัน ไปทำไม
โปรดจงได้ คิดให้ดี หินก้อนเดียว
เขาขุดเจาะ พื้นโลก เป็นรูใหญ่
โรยตัวลงไป ขุดหาหิน น่าหวาดเสียว
ไขว่คว้า ร่อนหา ตัวเป็นเกรียว
หินเม็ดเดียว แค่ได้เจอ ก็ดีใจ
เจียรไน เจียรไน ก้อนหิน
ล้างคราบดิน ตัดแต่งหิน ให้สดใส
ใส่ค่า ใส่ราคา เพิ่มเข้าไป
ใครซื้อไป ก็ได้หน้า ใส่หินเดิน
15 ตุลาคม 2550 22:45 น.
Darkness_Hero
ราตรี...ราตรี...ราตรี...
ราตรี...ราตรี...ราตรี...
ราตรี...ราตรี...ราตรี...
ราตรี...ราตรี...ราตรี...
ราตรี...ราตรี...ราตรี...
ราตรี...ราตรี...ราตรี...
ราตรี...ราตรี...ราตรี...
ราตรี...ราตรี...ราตรี...
ราตรี...ราตรี...ราตรี...
ราตรี...ราตรี...ราตรี...
ราตรี...ราตรี...ราตรี...
ราตรี...ราตรี...ราตรี...
ราตรี...ราตรี...ราตรี...
ราตรี...ราตรี...ราตรี...
ราตรี...ราตรี...ราตรี...
ราตรี...ราตรี...ราตรี...
ราตรี...ราตรี...ราตรี...
ราตรี...ราตรี...ราตรี...
ราตรี...ราตรี...ราตรี...
ราตรี...ราตรี...ราตรี...
ราตรี...ราตรี...ราตรี...
ราตรี...ราตรี...ราตรี...
ราตรี...ราตรี...ราตรี...
ราตรี...ราตรี...ราตรี...
ดึกแล้วนะนี่นะ...ราตรี
มองฟ้าก็รู้ว่าใช่...ราตรี
ท่องไปท่องไปว่า...ราตรี
เออ......สงสัยผมต้องรีบหนี...ก่อนโดนท่านตี
15 ตุลาคม 2550 22:18 น.
Darkness_Hero
ไร้วิถี ไร้หนทาง ร้างที่พึ่ง
ตัวฉันจึง เดินหา ความหวัง
ย่างก้าว อย่างอ่อนล้า หมดพลัง
เมฆหมอกยัง ก้างกั้น ขอบฟ้าไกล
จะทางซ้าย หรือทางขวา ก็เควงคว้าง
สติจางจาง สับสน ไม่รู้ทางไหน
ก็ไม่รู้ว่า จะเดินต่อ ไปทำไม
แต่อยู่นี่ ต่อไป ก็ไร้ทาง
ทางข้างหน้า อาจเป็น ทะเลทราย
หรืออาจเป็น หมู่แมกไม้ ที่กั้นขวาง
อาจจะเป็น หมอกพิษ ที่เจือจาง
หรือจะเป็น ทะเลกว้าง ไร้ดินแดน
ฉันยังก้าว ต่อไป ไร้ความหวัง
ก้าวทุกครั้ง ความสับสน ก็สุดแสน
อ่อนล้า เกินสิ่งใด จะทดแทน
และไม่รู้ ดินแดนใด คือปลายทาง