.......................................................... ฟ้ายังคงเป็นฟ้าที่ว้าเหว่ เมฆยังลอยร่อนเร่ไร้ที่หมาย ลมอ่อนล้าระโหยเพียงโชยชาย โลกยังคงเดียวดายอยู่เช่นเดิม เท้าที่ย่างทางที่เดินยิ่งเหินห่าง เมื่อรักมีช่องว่างที่กว้างเพิ่ม แสงศรัทธาวับแวมที่แต้มเติม ก็กลับเริ่มหรี่ร้าง..จางจากใจ.. .........................................................