20 มีนาคม 2548 03:38 น.
dark side of mind
๐๐เหนื่อยหน่ายใจเจ็บช้ำ ชินชา
หมองหม่นในอุรา หลั่งล้น
ก้าวย่างสู่มรรคา ธรรมผ่อง ใสเฮย
พลัดพรากเพื่อผ่านพ้น พิษร้อนโลกีย์
จิตเสรีกู่ก้อง กังวาน
สำนึกร่วมขับขาน ร่ำร้อง
เปลื้องปลดอุปาทาน ตรึงเหนี่ยว
ชาคระสติจดจ้อง ขัดล้างใจหมอง๐๐
17 มีนาคม 2548 15:06 น.
dark side of mind
จิตวิตกยกเข้า วิจาร
กายสั่นปีติซ่าน ชุ่มชื้น
ดำดิ่งสู่สุขฌาน ดื่มด่ำ ใจเฮย
กายนิ่งจิตแนบฟื้น สว่างจ้าอุเบกขา
ปฏิบัติชอบเสกสร้าง ปัญญา
ทนทุกข์สู้เวทนา ล่วงพ้น
ตัดห่วงโซ่อวิชชา กำราบ มอดเฮย
รู้เพราะพากเพียรล้น ใ ช่ ด้ ว ย นึ ก คิ ด
9 มีนาคม 2548 19:43 น.
dark side of mind
เมื่อความรัก ถูกความทุกข์ เข้ารุกไล่
ต้อนหัวใจ ให้จนมุม จนคลุ้มคลั่ง
บีบขยี้ บี้บด หมดกำลัง
จนความหวัง ความฝัน ต้องสั่นคลอน
ความกลัดกลุ้ม คลุมครอบ ใจบอบช้ำ
ความทรงจำ เลวร้าย เป็นพรายหลอน
ตกหลุมพราง กลางใจ ใยนิวรณ์
กรรมยอกย้อน ใจย่อยยับ ใกล้อับปาง
ความกลัดกลุ้ม กุมเกาะ จนเพาะเชื้อ
เกิดความเบื่อ หน่ายใจ ไร้สรรสร้าง
เป็นเชื้อร้าย กระจายซ่าน พล่านสรรพางค์
ผ่านเงาร่าง ความหลง คอยบงการ
...สงบนิ่ง สิ่งทั้งมวล ไม่หวนคิด
มิปล่อยจิต ลอยล่อง ท่องสถาน
สติเหนี่ยว เกี่ยวรัด คอยคัดคาน
ดับฟุ้งซ่าน ด้วยธรรมมะ พระพุทธองค์...
21 กุมภาพันธ์ 2548 16:30 น.
dark side of mind
มากำเนิด เกิดดับ อย่างซับซ้อน
ถึงบทตอน มรสุม รุมกระหน่ำ
ถูกตอกลิ่ม ทิ่มแทง ด้วยแรงกรรม
จนล้มคว่ำ ทอดกาย แทบตายไป
หัวใจพ่าย กายก็ล้า ไม่กล้าแกร่ง
ความกลัวแฝง บีบคั้น สุดหวั่นไหว
ความท้อแท้ ท่วมท้น หลั่งล้นใจ
จากยิ่งใหญ่ เป็นไร้ค่า หาจีรัง
วันปีเดือน เลื่อนไหล ไปเบื้องหน้า
แต่ชีวา ล่องลอย ถดถอยหลัง
ประหนึ่งนก หกเหิน เพลินหลงรัง
จึงไร้หวัง วังเวง ลอยเคว้งคว้าง
ใจระส่ำ ต่ำตก นรกทุกข์
ดั่งเพลิงลุก รุมเร้า แผดเผาร่าง
จิตวิญญาณ ผ่านแผ่ว แว่วเลือนราง
จงปล่อยวาง สรรพสิ่ง อย่างจริงจัง
กลไกใจ ต้องไขลาน ทำงานหนัก
ปลดเปลื้องปลัก ยึดมั่น อันเหนี่ยวรั้ง
ปลดปล่อยใจ ให้อิสระ คือพลัง
ปลุกความหวัง เพื่อตั้งต้น บนความจริง
11 กุมภาพันธ์ 2548 17:19 น.
dark side of mind
กรรมอดีต ขีดรัก ฉันหักเห
ไร้บุพเพ ร่วมจิต อธิษฐาน
รักสะดุด หยุดพลัน นิรันดร์กาล
จากลิ้มหวาน มาพาลขม ล่มกลางคัน
ฉับพลันเธอ เอ่ยมา ว่า..ลาก่อน
นี่คือตอน วิกฤต ชีวิตฉัน
เหมือนฟ้าสาป บาปลาม ติดตามทัน
ฉากสวรรค์ ก็ถล่ม จมกลางใจ
เราพบเพื่อ พลัดพราก จำจากร้าง
บนหนทาง รักเผื่อเลือก เธอเสือกไส
ฉันจึงเป็น แมลงเม่า บินเข้าไฟ
รักมอดไหม้ ฉากฝัน ก็อันตรธาน
วันเวลา ผ่านไป ไม่สิ้นสุด
แต่กลับหยุด ความรัก อย่างหักหาญ
ที่ไม่สุด คือโศกล้น เกินทนทาน
เป็นสายธาร รันทด หลั่งรดทรวง
รักร้างลา พร่าฝัน ฉันหมองคล้ำ
ถูกจองจำ ตรวนรัก อันหนักหน่วง
ขังใจเหงา เศร้าโศก ในโลกลวง
มิหาญทวง อิสรภาพ ตราบสิ้นลม...