27 สิงหาคม 2554 00:30 น.
dark side of mind
...
เธองดงามผ่องใสเหนือใครอื่น
พร้อมหยิบยื่นเวิ้งฝันอันวาบหวาม
เป็นเปลวเพลิงลุกโพลงทุกโมงยาม
อบอวลความอบอุ่นละมุนละไม
เธอทอดกายนั่งลงอยู่ตรงหน้า
ฉันโอบคว้าร่างระหงอย่างหลงใหล
เธอเชื้อเชิญเต้นรำสำราญใจ
จนฉันเหนื่อยหลับไปนานแสนนาน
ฉันตื่นเมื่อหัวใจเริ่มไหวสั่น
เธอหายไปกับวันอันพลุ่งพล่าน
บนโลกแห่งความฝันแล้งกันดาร
แห้งเหือดหายสายธารไหลผ่านทาง
กลับมาเถิด...เธอที่รัก
ฉันจะคอยปกปักอยู่เคียงข้าง
ห้วงเวลานาทีที่บอบบาง
โลกฝ้าฟางแห่งนี้...ต้องมีเธอ
2 สิงหาคม 2553 12:52 น.
dark side of mind
...
เผชิญร้อนผ่านหนาวกี่คราวครั้ง
น้ำตาหลั่งแพ้พ่ายก็หลายหน
ชีพไม่สิ้นดิ้นไปไม่จำนน
จะทรหดอดทน ดั่งต้นไม้...
...ที่หยัดเหยียดเสียดฟ้าต้านพายุ
แสงระอุสุริยันมิหวั่นไหว
ยิ่งเจ็บปวดทรมานสักปานใด
ยิ่งเติบใหญ่มั่นคงทรงพลัง
ลุกขึ้นมา อย่าหวั่นกับฝันร้าย
ด้วยจิตหมายไม่สิ้นถวิลหวัง
ฝ่าม่านหมอกรันทดที่บดบัง
แม้ฟ้ายังมืดมัว...ไม่กลัวเกรง
สวมวิญญาณนักสู้ผู้หาญกล้า
ไม่ก้มหัวให้ชะตามาข่มเหง
ไม่ระรานหาญหักมาดนักเลง
แค่ชนะ...ใจตนเอง...นั่นเก่งจริง//
25 สิงหาคม 2552 09:59 น.
dark side of mind
...
ปีกหักยับกลับมาเจ็บสาหัส
ลมแผ่วพัดลูบไล้ปลอบใจฉัน
ไอแดดอุ่นละมุนแสงแต้มแต่งวัน
ร่วมปลอบขวัญบรรเลงเพลงแห่งกาล
มีดวงดาวเป็นดวงตานำพาจิต
แทนเพลิงพิษร้อนเร่าที่เผาผลาญ
...อีกเมื่อใดบุปผาจะผลิบาน
เต็มสุสานความรักที่ปรักพัง...
เสียงลมแผ่วพลิ้วผ่านข้ามม่านหมอก
ไหลซอนซอกแผ่ซ่านผ่านเนื้อหนัง
ปลุกวิญญาณที่หลับไหลในภวังค์
ขณะฉันนั่ง...เดียวดายดูสายลม
...
7 สิงหาคม 2552 10:03 น.
dark side of mind
...
คิดถึงเธอแค่ไหน...ใครเล่ารู้
ทุกอณูวาบไหวใจหวิวสั่น
คืนที่หนาวเย็นเยียบและเงียบงัน
มีเพียงไออุ่นฝันช่วยบรรเทา
รักยังชูช่อสล้างมิจางกลิ่น
จวบฟ้าสิ้นดาวดับฤาอับเฉา
เพ้อว่าค่ำคืนนี้...ยังมีเรา
ครางกระซิกคุยกระเซ้าคลายเหงาใจ
คราบไคลเขรอะเกรอะกรังฝังดวงจิต
จึงมืดมิดผิดพลั้งกว่าครั้งไหน
มือปีศาจแห่งรักมันชักใย
ต้องพลัดพรากเธอไปในบัดนั้น
จะโปรยปรายดอกไม้ให้เต็มฟ้า
วอนฟ้าส่งจันทรามาคืนฉัน
ดาวอย่าด่วนมืดดับไปกับวัน
มาเติมฝัน...พรุ่งนี้ให้มีเธอ
...
24 เมษายน 2551 14:10 น.
dark side of mind
...
ตราบที่ลมหายใจยังไม่สิ้น
จักโผผินบินโบกสู่โลกฝัน
ไกลสุดหล้าสุดฟ้าจะฝ่าฟัน
เพราะที่นั้นมีเธอเสมอไป
ฝ่าม่านหมอกมายาล่วงมาถึง
ห้วงคำนึงเร้นซ่อนความอ่อนไหว
ที่ซีกส่วนมืดมัวของหัวใจ
ยังกรุ่นไฟฝันอยู่มิรู้วาย
ถึงตะวันจากฟ้าอำลาร้าง
รักมิเคยจืดจางยามห่างหาย
ฝันยังไม่เลือนลับดับมลาย
ดาวยังพรายพราวแสงร่วมแบ่งปัน
ตราบที่ลมหายใจยังไม่สิ้น
จักโผผินบินไปด้วยไฟฝัน
ด้วยพลังแห่งรักแรงผลักดัน
ศรัทธามั่นแน่วแน่...มอบแด่เธอ
.........