21 มกราคม 2548 17:20 น.
cutter
เธอบอกว่าต้องไปจากฉัน
ด้วยเหตุผลร้อยพันอันพร่ำเพ้อ
หนึ่งในนั้นเธอบอกเธอมีคนของเธอ
และถ้าขาดเธอเขาจะขาดใจ
เธอบอกว่าฉันคงอยู่ได้
เธอมั่นใจว่าฉันเข้มแข็งเสมอ
เธอบอกเขาจำเป็นต้องมีเธอ
เธอบอกว่าฉันคงเจอคนที่ดี
เธอบอกอย่าใส่ใจกับคนไร้ค่า
เธอบอกว่าที่ผ่านมาแค่เผลอ
เธอบอกอย่าจริงจังกับคนอย่างเธอ
และเธอย้ำว่าเธอต้องไป
เข้าใจทุกเหตุผลของเธอคนดี
เข้าใจทุกความหวังดีที่มีให้
แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันอยากให้เธอเข้าใจ
ฉันไม่ได้เข้มแข็งมากไปกว่าคนของเธอ
และสุดท้ายก่อนเธอจะลา
คนที่เธอบอกไร้ค่าคือเธอใช่ไหม
แต่ฉันอยากให้เธอเข้าใจ
ว่าคนที่ไม่มีค่าอะไรคือฉันเอง
20 มกราคม 2548 19:50 น.
cutter
ขอบคุณที่ผ่านเข้ามาในชีวิต
ขอบคุณที่ให้แง่คิดในการเดินต่อ
ขอบคุณเมื่อฉันล้มเธอหยุดรอ
ขอบคุณที่ทำให้ไม่ท้อเพราะมีเธอ
ขอบคุณที่ทำให้ทุกก้าวฉันมีค่า
ขอบคุณที่ทำให้ทุกช่วงเวลามีความหมาย
ขอบคุณความรู้สึกดีดีที่มากมาย
ขอบคุณทุกกำลังใจที่ได้จากเธอ
ขอบคุณที่ผ่านเข้ามาให้ได้รัก
ขอบคุณที่ให้โอกาสได้รู้จักจนวันนี้
ขอบคุณเธอที่รักกันนะคนดี
ขอบคุณที่วันนี้ฉันมีเธอ
19 มกราคม 2548 13:43 น.
cutter
ฟ้าเป็นสีหม่น
ใครบางคนเศร้าหนักหนา
น้ำใยไม่มีปลา
หมู่มวลมัจฉาอยู่แห่งใด
เสียงร่ำไห้จากที่ใดเล่า
เสียงแห่งความเศร้าจากหนไหน
เสียงหัวเราะหายไปที่ใด
เหตุไรความยากไร้จึงเข้ามา
ลับแล้วหรือพี่น้องผองเพื่อน
กี่วันเดือนจะถวิลหา
คนเคยรักมาจากลา
บ้านเคยอยู่มากลับพายพัง
น้ำที่เคยใสสด
หาดหมดจดแต่หนหลัง
วันนี้ไม่มีแม้ป่ายัง
คลื่นประดังซัดฝั่งมา
หยุดร่ำไห้เถิดผองเพื่อน
รำลึกไว้เพียงย้ำเตือนเท่านั้นหนา
เมื่อมีภัยร้ายพัดผ่านมา
ขอซับน้ำตาด้วยน้ำใจ
19 มกราคม 2548 13:29 น.
cutter
ฟ้าเอ๋ยมีไว้เพื่อใครเล่า
ไว้เพื่อคนเศร้าอย่างเราใช่ไหม
ถนนเอยใยจึงกว้างไกล
แล้วคนอ่อนแรงใจจะเดินไปอย่างไรกัน
น้ำเอ๋ยมีไว้ให้ปลาอยู่
ปลาเคียงคู่ร่วมทางฝัน
แล้วฉันคนนี้อยู่คู่ใครกัน
เมื่อบนทางฝันฉันอยู่เดียว
ดินเอยมีไว้ให้ป่ายัง
คนรุ่นหลังยังอยู่ได้
แต่ฉันวันนี้ไม่มีใคร
ถึงมีดินไว้ก็ไร้เธอ
17 มกราคม 2548 19:45 น.
cutter
ที่ท้องฟ้า..ไม่เห็นเป็นสีฟ้า
น้ำก็ไม่..มีปลา..มาแหวกว่าย
ธรรมชาติ..หมู่ไม้..มาล้มตาย
สัตว์ทั้งหลาย..หายสิ้นจากแผ่นดิน
พายุฟาด..สาดซัด..ช่างบัดซบ
วันสงบ.. มลาย..ลบหายสิ้น
ทั้งซากสัตว์..ศพคนล้นแดนดิน
น้ำตาเหือดแต่เลือดริน..ทั่วถิ่นไทย
มองท้องฟ้า..ข้าไม่เห็นเป็นสีฟ้า
เห็นแต่คราบน้ำตา..ให้หวั่นไหว
ในวันรุ่ง..พรุ่งนี้..มีอะไร
ถ้าทิ้งความใส่ใจ..ไม่ใยดี
ลดลงเถิด ปลายปืนที่ยืนจ้อง
ให้หลากนอง ด้วยน้ำ สักกี่สี
หยุดนองเลือดที่หลั่งท่วมทั้งธานี
ซับน้ำตา พ่อแม่พี่ ร่มแผ่นดิน
หน้าส่วนตัว
1617
