31 พฤษภาคม 2545 22:14 น.
cool-hearted
บทกลอนที่เขียนเหมือนเป็นสื่อ
วาดออกมาเป็นตัวหนังสือบอกเล่าความอ่อนไหว
บางบทกลอนเขียนออกมาเพราะคิดถึงเธอเกินกว่าใคร
บางบทกลอนก็น้อยใจเกินทนไหวใจพิงพัง
ค่อยๆ วาดลายอักษรซ่อนคำรัก
เริ่มต้นใหม่กรอกใบสมัครรักเสมออย่างมีหวัง
จะเริ่มต้นใหม่รักเธอข้างเดียวอย่างระวัง
และจะไม่ลังเลทุกครั้งที่ทุ่มเทไป จะทำด้วยใจจริงๆ
จะเริ่มเขียนกลอนบทใหม่ใหม่
พยายามให้สดใส เหมือนเก็บความรักไว้ให้แอบอิง
อยากบอกเธอเหลือเกินที่ทำไปในทุกสิ่ง
มันคือความสุขของผู้หญิงคนหนึ่งที่รักเธอ
30 พฤษภาคม 2545 20:06 น.
cool-hearted
มีกลอนที่ฉันขึ้นต้นไว้หลายบท
แต่เหมือนมีอะไรกักกดความคิดต่อไม่ไหว
ฉันไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุผลอะไร
ที่ฉันแต่งต่อไม่ได้ จบไม่ลง
หรือเป็นเพราะหนทางที่ฉันเดิน
อ้างว้างเหลือเกิน - - และกลัวที่จะหลง
จิตใจฉันไม่มีเธอแล้วขาดความมั่นใจ และ ความมั่งคง
บทกลอนที่ฉันเขียนจึงมึนงง จบไม่ลง ไม่เข้าใจ
29 พฤษภาคม 2545 16:10 น.
cool-hearted
ไม่จริงหรอกที่เธอว่าไม่แตกต่าง
คนรักกับคนพิเศษห่างกันนิดหนึ่ง - - รู้มั้ย
คนรักมักคิดถึงกัน - - สัมผัสกันด้วยใจ
แต่คนพิเศษก็แค่ห่วงใย ทำทุกอย่างให้ด้วยความยินดี
คนรักมันมีอะไรที่มากกว่านั้น
คือคนสองคนผูกพันธ์ไปไหนก็มีกันในทุกที่
คนพิเศษข้ามไปไม่ถึงจุดนั้นหรอกคนดี
มีเส้นใยบางบางขั้นตรงนี้ - - ที่หัวใจ
ยอมรับหล่ะว่า - - ฉันโลภ
ฉันละโมบอยากเป็นทั้งสองอย่าง...ถ้าเธอจะให้
แต่ฉันก็รู้ดี...ว่าอาจไม่ได้เป็นคนดีเหมือนๆ ใคร
แต่ก็อยากเป็นคนรักที่ใกล้ เป็นคนพิเศษที่เธอสามารถไว้ใจ
และถ้าเป็นสองอย่างได้...จะเชื่อใจในเธอคนเดียว
28 พฤษภาคม 2545 19:30 น.
cool-hearted
แอบเก็บความสุขเอาไว้ในใจคนเดียว
ในทุกเศษเสี้ยว - - ที่เธอข้องเกี่ยว - - แม้ในฝัน
มีความสุขในทุกๆ คืนก่อนนอนของแต่ละวัน
คิดถึงแต่เธอเท่านั้นทุกๆ วันก่อนนอน
แม้จะเป็นแค่ฝัน
แต่ในความสุขนั้น ก็มีฉันคนเดียวที่ได้ออดอ้อน
ถ้าในทุกความฝันมีแต่เธอและฉัน นั้นคือวันและเวลาที่ฉันได้พักผ่อน
และไม่ได้ทำให้ใครเดือนร้อน
เพราะเป็นสิทธิของฉันที่จะนอนและหลับฝันของฉันคนเดียว
28 พฤษภาคม 2545 19:12 น.
cool-hearted
ถึงแม้จะกลัวที่จะต้องอยู่ใกล้
แต่ก็ไม่อยากจากไปไหนไกล - - กลัวคิดถึง
ถึงแม้ว่าต้องเจ็บเจียนตาย - - ในสักวันหนึ่ง
แต่ก็อยากให้เธอได้ซึ้ง - - ว่ามีคนหนึ่งนึกถึงเธอ - - ตลอดเวลา
ก็รู้อยู่ว่า - - ยิ่งใกล้ยิ่งเจ็บ
แต่มันเก็บความคิดถึง ไม่ได้ มันโหยหา
รู้ตัวว่าเป็นเหมือน - - บูมเมอแรง - - ที่ต้องวกกลับมา
ต่อให้อยู่ในดงป่าเขาไพรพนา ก็จะวนต้นไม้กลับมา - - รักเธอ