22 เมษายน 2545 17:16 น.
cool-hearted
หนึ่งใจจะรออย่างเข้มแข็ง
หนึ่งใจกำลังหมดแรงและอ่อนล้า
หนึ่งใจปล่อยทุกอย่างล่องลอยตามวันเวลา
หนึ่งใจตามหาอีกหนึ่งใจ
ทำไมหัวใจทำงานหนักอย่างนี้
หนึ่งใจที่มีต้องเก็บกดเกินทนไหว
จากวันนั้นถึงวันนี้และวันต่อต่อไป
จะมีสิ่งใดเติมเต็มใจให้ผ่อนคลาย
แค่สี่ห้องของใจจะเอาอะไรกันนักหนา
อย่าทำเหมือนหนึ่งใจที่มีค่าไร้ความหมาย
บอกตัวเองแค่ได้คิดถึงคนหนึ่งให้มากมาย
แต่ไม่ต้องทุรนทุรายได้ไหม - - เพื่อหนึ่งใจที่มี
21 เมษายน 2545 18:28 น.
cool-hearted
ความจริงฉันเจ็บปวดและทรมาน
ไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนจะหาย
ต้องอยู่อย่างอดทน - - แต่ - - เดียวดาย
หัวใจแหลกสลายและเหมือนไร้ตัวตน
รู้สึกเหมือนตายทั้งเป็น
ทั้งที่ดวงตามองเห็น - - แต่ - - ดวงใจสับสน
เมฆหมอกสีเทาเหมือนใจที่ทุกข์ทน
ได้ยินเสียงฝนสาดซัดพัดใจไหวระรัว
เมื่อไหร่เมฆหมอกสีดำจะผ่านพ้น
เมื่อไหร่เมฆฝนจะเลิกมัวซัว
อยู่กับความเหงา และ ใกล้กับกลัว
ฉันได้แต่ห่อตัว...ห่อใจ...พิงหัวไว้กับเสา...เฝ้ารอเธอ
21 เมษายน 2545 15:07 น.
cool-hearted
อยู่เงียบ - - เงียบในห่วงแห่งความทรงจำ
นึกถึงลำนำเพลงโปรดที่ - - โหยหา
นึกถึงอ้อมกอดไอรักของเธอตลอดเวลา
แล้วนั่งยิ้มเหมือนกับว่า - - ที่ผ่านมา ยังไม่ผ่านไป
ความรักที่เธอเคยให้ยังละมุนละไม
ความรักของเธอยังอบอุ่นในใจ - - หวานไหว
อยากบอกเธอจริงจริง ความรักที่เธอเคยให้
จะถักทอเป็นสายใย ผูกใจโยงใยสายสัมพันธ์ - - บอกฉันรักเธอ
20 เมษายน 2545 11:31 น.
cool-hearted
ถ้าฉันแต่งกลอนได้สิบล้านบท
เธอจะจดจำสักบทได้มั้ย
เพราะที่จริงทุกบทออกมาจากใจ
ใส่เติมความรู้สึกไว้ แรงบันดาลใจจากเธอ
บางบทเศร้าคละเคล้ากับความเหงา
บางบทสุขของสองเรา มั่นเสมอ
และบางบทเป็นตอนที่ฉันพร่ำเพ้อ
รอคอยเธอกลับมา เพื่อค้นหา ความสุขบทสิบล้านหนึ่ง
19 เมษายน 2545 17:02 น.
cool-hearted
วันนี้ไม่มีอารมณ์จะเขียนกลอน
ทุกบททุกตอนมันก็แค่ฝัน
ขีดเขียนไปว่าเรายังมีกัน
แต่ความจริง ฉันฝัน อยากเป็นอย่างนั้น
....อย่างในบทกลอน....
อาการนี้ไม่มีที่มา - - และ - - ที่ไป
อารมณ์หวั่นไหว อย่างในละคร
แต่ความจริงของฉันไม่มีใครเลยที่จะมาเว้าวอน
ไม่มีเธอสักตอนในบทละคร - - ของความเป็นจริง - -