17 กุมภาพันธ์ 2547 11:39 น.
cool-hearted
กลางคืนที่เหน็บหนาว
กลางวันที่ยาวนาน
ฉันค่อยๆ ก้าวผ่านอย่างช้าช้า
เดินตรงไปข้างหน้า...ที่ไม่รู้จุดหมาย
ทางเดินเริ่มแคบลง
เพียงเพื่อให้ตัดสินใจ
จะก้าวผ่านไปทางไหน
ตรงทางแยก...ที่จะร้างไร้หัวใจตลอดกาล
ไม่ว่าหนทางใด
แสงสว่างเริ่มจางหาย
บัดนี้หัวใจคล้ายจะวางวาย
ความทุรนทุรายเริ่มเข้าแทรกแซง
ไม่ว่าจะทางใด
อย่างไรหัวใจก็ยังเจ็บ
ความมั่นใจคล้ายจะมลายหายไป
หัวใจไม่มีความมั่นคง
แล้วจะทำฉันใด
นั่งลงตรงทางแยกที่มีแต่ความว่างเปล่า
ต่อไปนี้หัวใจคงจะเปลี่ยวเหงา
หัวใจคงจะเศร้าไม่ว่ารักหรือเลิกไป
13 กุมภาพันธ์ 2547 22:53 น.
cool-hearted
ตอนนี้หัวใจฉันยังเจ็บ
ยังเก็บความร้าวรานเอาไว้
อยากหาทางระบายมันออกไป
แต่ดวงตาช่างร้างไร้หนทาง
ได้แต่นิ่งจมในความคิด
ยังยึดติดแต่คำรักที่ชักเลือนลาง
เพราะคำเดียวจริงๆ ที่คอยขัดขวาง
ไม่ยอมให้ฉันเลือกทางที่ร้างลา
อยากเดินออกไปเสียที
เผื่อจะพบที่ที่ดีกว่า
แต่ทำไมใจยังอยากจะพบพา
อยากถามเธออีกคำว่า เพราะอะไร
12 กุมภาพันธ์ 2547 23:31 น.
cool-hearted
มันยังคงเป็นความไม่เข้าใจ
ว่าอะไรเธอทำได้ถึงขนาดนี้
เธอมีฉันเคียงกายอยู่ดีดี
กลับวันหนึ่งเธอบอกว่าเธอมีอีกคน ที่คบกัน
เธอว่าเธอให้ฉันสำคัญที่สุด
แล้วทำไมไม่หยุดแค่ที่ตรงมีฉัน
ทั้งทีเค้าคนนั้นก็มีอีกคนที่สำคัญ
เธอสองคนนั้นร่วมกันหักหลังคนที่พวกเธอว่า ... รัก
10 กุมภาพันธ์ 2547 17:20 น.
cool-hearted
หากเปรียบหัวใจเป็นกระดาษ
ตอนนี้คงโดนฉีกขาด ป่นปี้
หากเป็นดังแก้วใสเนื้อดี
ตอนนี้คงแหลกคล้ายเศษธุลี ไม่มีราคา
แต่หัวใจก็ไม่ใช่กระดาษ
ที่เมื่อขาดก็ไม่ทำให้น้ำตานองหน้า
และยิ่งไม่ใช่แก้วเนื้อใสละลองตา
ที่ตกแตกลงมาก็แค่เสียดาย
แต่หัวใจมีความรู้สึก
ละเอียดอ่อนที่ไม่อาจหยั่งลึกโดยง่าย
ประกอบด้วยเลือกเนื้อที่หล่อเลี้ยงร่างกาย
คิดดูเถอะว่าเมื่อโดนทำลายจะเป็นเช่นไร
คิดออกไหมว่าถ้าเป็นฉัน
ที่หัวใจดวงนั้นแหลกสลาย
เมื่อคนหนึ่งคนที่รักมากมาทำลาย
จะเจ็บปวดเจียนตาย ยังน้อยไป
27 ธันวาคม 2546 16:27 น.
cool-hearted
ไม่มีเหตุผลเพียงพอ
ที่จะขอโทรไปหา
ไม่รู้ว่าจะอ้างอะไรดีไปกว่า
คิดถึงนะ จะได้ไหม
ไม่มีเหตุผลมากพอ
ที่จะเป็นฝ่ายเฝ้ารอ เธอเอาใจใส่
อยากเป็นฝ่ายที่จะทำอะไรอะไรให้
ก็ทำไปตามใจ ที่ต้องการ
เพราะหัวใจมีเหตุผลมากพอ
ที่จะต่อรองกับความรักหวานๆ
ไม่อายที่จะบอกอย่างที่ใจต้องการ
และจะไม่ยอมร้าวรานโดยที่ไม่ได้ทำอะไร