17 กันยายน 2547 17:47 น.
cool-hearted
ถ้าไม่เคยเจ็บจนเจียนบ้า
ก็คงไม่รับรู้ได้ว่า ... ความสุขดีแค่ไหน
คงไม่สามารถเก็บเกี่ยวความรู้สึกดีดีที่มีให้กับใคร
มาเป็นเรื่องราวที่บันทึกไว้ในความทรงจำ
ที่พอ...ในวันเหงาๆ
ได้หยิบเอาเรื่องราวเก่าๆ มาเล่าซ้ำๆ
บอกกับตัวเองว่าทุกๆอย่าง...ในทุกๆ การกระทำ
มีค่าให้จดจำ...กับเส้นทางที่เดินผ่านมา ...
...........ที่ควรเก็บไว้ในใจตลอดไป..........
13 กันยายน 2547 14:24 น.
cool-hearted
ในวันที่ท้องฟ้าหม่น - - หม่น
อยากให้เธออยู่กับคนซน - - ซน อย่างฉัน
หาอะไรเล่น หาอะไรทำ เหมือนเคยเคย อย่างวันนั้น
ที่มีแต่ความมัน - - มัน ให้วันฟ้าหม่นผ่านไป
แต่วันนี้ทั้งเธอและฉัน
ต่างเติมโตขึ้นในแต่ละวัน - - เหมือนสายน้ำไหล
คงไม่สามารถย้อนความทรงจำที่ผ่านไป
คงเหลือแต่ความอาลัยในวันวาน
ภาระหน้าที่การงานเธอหนักมากไหม
งานยุ่งยุ่ง คงทำให้หน้าใสใส ไม่หวาน
งอแงอย่างเคยใช่ไหมหล่ะ แล้วก็คงเริ่มพาล
เอะอะโวยวายที่ไม่สามารถบันดาลอะไรได้ดังใจ
ฉันก็คิดถึงเธอนะในวันแบบนี้
และความรู้สึกดีดีระหว่างเรายังเต็มที่...ไม่หายไปไหน
ไม่ว่าวันเวลาจะผ่านไปนานเท่าไร
เธอคงรู้ใช่ไหมว่าระหว่างเรายังเป็นเหมือนเดิม ... ฉันคิดถึงเธอเหมือนเดิม
31 กรกฎาคม 2547 17:36 น.
cool-hearted
ถ้าหากฉันมีพรวิเศษสักข้อ
อยากเพียงขอหยุดเวลา - - วันนี้
เพิ่มเวลาให้เธออยู่กับฉันอีกหลายๆ นาที
อยากให้เวลายาวนานกว่านี้ - - กว่าที่มันเป็น
ยังไม่อยากได้ยิน....
เสียงเรียกให้เธอบิน หายจากสายตา มองหาไม่เห็น
แต่..เธอเพียงเกาะแขน แล้วบอกว่าอย่าทะเล้น
ไปทำงานไม่ได้ไปเล่น เดียวเย็น เย็น ก็กลับมา
6 พฤษภาคม 2547 16:55 น.
cool-hearted
เพราะ...เสียงหัวใจใช่ไหม
ที่เรียกร้องฉันมาใกล้เธอเช่นนี้
มารัก อาทร ผูกพัน ล้นทวี
ทุกทุกวันเช่นนี้ เมื่อพบกัน
เพราะ...เสียงหัวใจเธอใช่ไหม
ที่เรียกร้องเธอให้มาใกล้กับฉัน
ตั้งแต่แรกพบใจเราก็ผูกพัน
ไม่ใช่แค่รักกัน...แต่มันคืออาทร
เพราะเสียงเรียกร้องของหัวใจ เราใช่ไหม
ที่ยามเลิกร้างห่างไกล...รู้สึกได้...ลึกลึกถึงความอาวรณ์
ไม่สามารถตัดกัน...ความสัมพันธ์ของเราเก่าก่อน
ทำให้เธอและฉันยังโคจรมาพบเพื่อรักกัน...อย่างที่เป็นมา
23 กุมภาพันธ์ 2547 16:07 น.
cool-hearted
นานแล้วที่ฉันไม่ได้นั่งกอดเข่า
ตรงที่เก่าข้างหน้าต่างบานนั้น
ไม่ได้ซบหน้าเหมือนคืนผ่านนานวัน
แต่ไม่ได้ต้องการให้มันกลับมาอีกเลย
แล้ววันนี้...มันกลับมาแล้วหัวใจช้ำช้ำ
ด้วยกระทำคล้ายเหยียบย่ำอย่างที่ไม่เคย
หรือเป็นเพราะเธอจำเป็นต้องเฉลย
ถึงความเฉยเมยที่บางคราเธอเปลี่ยนไป
ยอมรับแล้วใช่มั้ยว่าไม่ใช่แค่ฉัน
ที่เธอหมั่นเติมรักอันอ่อนหวานและอ่อนไหว
เธอยังมีอีกคนที่เธอคิดจะจริงใจ
ไม่ใช่ฉันที่เธอบอกว่าให้ความสำคัญมั่นเสมอ
อย่าบอกฉันเลยว่ามันยังคงเป็นอย่างนั้น
เพราะเธอไม่อาจสัญญาว่าต่อไปจะไม่พลั้งเผลอ
หากเธอไม่รักเค้าเธอคงสามารถเลิกได้เลย...ใช่ไหมหล่ะเธอ
แต่พอฉันถามเธอกลับเหม่อและบอกขอเวลา