12 ตุลาคม 2545 09:48 น.
cool-hearted
ตอนที่ยังเป็นเด็กน้อย
เทพนิยายเจ้าชาย เจ้าหญิง สร้างความฝัน และเป็นตำนาน
สำหรับเด็กหญิงตัวน้อยๆ อย่างฉัน
มีหลายครั้งที่เคยวาดไว้กับตัวเอง ว่าฉันเป็น .
เป็นเจ้าหญิงแสนสวย
เป็นที่รักของเจ้าชายที่สง่างาม
และมีนางฟ้าใจดีคอยปกป้อง
- - แต่แล้ว - -
เมื่อเวลาผ่านไป พร้อมๆ กับที่ฉันเติบโตขึ้น
ได้เรียนรู้ว่า สิ่งที่อยากได้ สิ่งที่อยากมี และสิ่งที่อยากเป็น
.............ฉันต้องไขว้คว้า.............
มาด้วยสองมือ ด้วยสมอง ด้วยพลังความคิด
ต้องต่อสู้ กับหลายๆ สิ่งที่วนเข้ามาในชีวิต
ฉันคิด เมื่อไร ฉันจะได้พบเจ้าชายของฉันสักที
บางที - - ฉันก็เหนื่อยเหลือเกิน เหนื่อยเกินจะคิดและหันกลับมาหาความจริง
ว่าโลกนี้ไม่มีหลอก เจ้าชายคนนั้น
ฉัน เหนื่อย - - เหนื่อยจนบางครั้ง น้ำตาที่ไหล
บอกกับฉันว่า จะมีสักครั้งไหม ที่เธอไม่ต้องการฉันเป็นเพื่อน
เวลา ผ่านไป ผ่านไป และ ผ่านไป
ฉันเติบโตขึ้น และค่อยๆ ลืมเลือนเรื่องราวที่ตัวเองเคยฝัน
แม้ว่าฉันผ่านพบเจอผู้คนมามากมาย
แต่หลายครั้ง - - ฉันก็คิด ฉันได้เจอเจ้าชายของฉันแล้ว
เจ้าชาย ที่ฉันเคยฝันถึง
ฉันได้เป็นเจ้าหญิงแสนสวยคนนั้นแล้ว
แต่มันไม่จริง
ไม่ !!! มันไม่ได้เป็นอย่างที่ฉันคิด
เขาผ่านเข้ามา และเขาก็ผ่านออกไป
ไม่มีนางฟ้า คอยประทานความหวัง
ไม่มีนางฟ้าคอยช่วยเหลือความรักของเรา
ฉันเคยคิด - - ว่า
อาจเพราะฉันไม่ใช่คนดี นางฟ้าเลยไม่มาหา และ ไม่ช่วยฉัน
แล้วเวลา ก็ผ่านไปอีกครั้ง พร้อมๆ กับความรักเดินทางจากไป
แล้วเวลา ก็ผ่านมาพร้อมๆ กับความรักเดินทางมา
วนเวียนอยู่อย่างนี้ จากวัน เป็น ปี
และทุกครั้ง ฉันก็คิดว่า ฉันเป็นเจ้าหญิงที่แสนสวยคนนั้นอีกทุกที
แต่เจ้าชายเหล่านั้น ก็ค่อยๆ หายไปจากชีวิตฉัน
เจ็บมั้ย - - มันก็มีบ้าง
ปวดมั้ย - - บางครั้งก็แสนทรมาน
อาจมีบ้าง ความเจ็บปวด เจือเจือ ไปกับความเสียดาย
แต่ฉันก็อยู่ได้
กำลังใจไงหล่ะ ที่สร้างพลังใจให้กับฉัน
เรื่อยๆ ของชีวิต
ผ่านเข้ามา และฉันก็พบ
คนหนึ่ง หนึ่งคน
คนที่ฉันคิด - - เขา - - คิดว่าใช่
คนนี้แหละ ที่ฉันกำลังตามหา
เขากำลังมา
ความอบอุ่น ที่ได้อยู่ด้วยกัน
ได้ใช้เวลาด้วยกัน แบ่งปันความคิด ความฝัน
สร้างความเข้าใจ รับรู้ส่วนลึกๆ ในใจ
หั ว ใ จ ฉั น เ ต้ น
เ ส้ น เ ลื อ ด แ ต่ ล ะ เ ส้ น ไ ห ล เ วี ย น
ทุกๆ ก้าว ที่ฉันเดินในวันนี้
ฉันรู้สึก มีเขาเป็นส่วนร่วม
ฉันรู้สึก ถึงสายลมที่อบอุ่น และ เหน็บหนาว
ฉันรู้สึก ถึงแดดอุ่นๆ ที่แผดเผาจนร้อนแรง
ฉันรู้สึก ถึงสายฝนที่โรยมาเบาๆ และโหมกระหน่ำ
ฉันรู้สึก ถึงความรัก ความโกรธ ความหึงหวง
น้ำตา เสียง หัวเราะ งอนง้อ ออดอ้อน
ทุกๆ อารมณ์ ผ่านเข้ามา มันเติมเต็ม
ทำให้ฉันรู้สึก นี่แหละ คือชีวิต คืออารมณ์
แล้วฉันก็พบ พบกับความจริงที่ว่า
ฉันไม่ได้ต้องการเป็นเจ้าหญิงแสนสวย
ฉันไม่ได้ต้องการเจ้าชายที่สง่างาม
เพียงแค่
คำเดียว คำเดียวเท่านั้น ที่เขาเรียกฉัน
ฉันรู้แล้วหล่ะว่า
นี่แหละคือเจ้าหญิงที่ฉันอยากเป็น
M y l i t t l e P r i n c e s s
เ จ้ า ห ญิ ง น้ อ ย ๆ ข อ ง ฉั น
เท่านี้แหละที่ฉันอยากเป็น
ไม่ใช่เจ้าหญิงที่ฉันเคยฝัน
ไม่ใช่เจ้าหญิงแสนสวย
ฉันอยากเป็นเจ้าหญิงน้อยๆ ของเขา ตลอดไป