26 กันยายน 2546 15:40 น.
cool-hearted
ฉันรักท้องฟ้าเวลาค่ำคืน
ยามหิ้งห้อยน้อยตื่นล้อแสงสว่างไสว
เหมือนความฝันล่องลอย ณ ขอบฟ้าไกล
เหมือนแพรไหมประดับพลอยให้คล้อยตาม
ฉันรักสายลมที่โชยอ่อน
ที่บางครั้ง - - เหน็บหนาวจนสั่นคลอนใจเกินห้าม
ที่บางครั้ง - - อบอุ่นปลอบโยนทุกโมงยาม
ฉันรักสายลมที่คอยถาม คอยติดตามยามอ่อนแอ
ฉันรักเธอน้อยกว่าท้องฟ้ายามค่ำคืน
แต่ไม่ว่ายามหลับหรือยามตื่นจะมีเธอมาวอแว
และท่ามกลางสายลมก็มีหน้าเธอมารังแก
ฉันเลยไม่ค่อยแน่ใจว่าฉันรักเธอน้อยกว่าหรือยังไง
15 กันยายน 2546 17:01 น.
cool-hearted
อาจจะไม่ใช่ครั้งสุดท้าย
ที่ทำผิดพลาดไปให้หม่นเศร้า
ไม่รับรองใดใดเพียงทำใจให้ว่างเปล่า
ครั้งนี้อาจถึงคราว - - ที่เธอจะ ไม่ไยดี
จะไม่โกรธ ไม่โทษ ที่ดุว่า
ไม่แค้นเคืองวาจาไม่ปราณี
ฉันทำผิดฉันยอมรับไม่ถอยหนี
หากครั้งนี้ไม่อภัยไม่เป็นไร
หากแต่ขอเวลาเพียงสักนิด
ไม่แก้ตัวในสิ่งผิดให้สงสัย
เพียงอยากบอก - - ทุกอย่างที่ทำไป
อาจจะผิดต่อใคร แต่จะไม่ทำร้ายเธอ
13 กันยายน 2546 11:29 น.
cool-hearted
หลาย หลายครั้งที่เริ่มจรดปากกา
ลังเลตลอดว่าควรเริ่มตรงไหน
บันทึกที่ห่างหายจากกันนานไกล
กลับมาด้วยใจที่โหยหาเต็มเปี่ยมและยินดี
เรื่องราวต่างๆ พรั่งพรู
สับสนวนเวียนอยู่ตรงนี้
หนึ่งสมอง หนึ่งหัวใจคั่งค้างมานานปี
ร่ำร่ำมารอรีให้เรียบเรียงเคียงเคียงกัน
ให้เริ่มเรื่องแรกแรกก็น่าแปลก
ความรู้สึกสุขสุขสอดแทรก- - ห่างหายมานานวัน
ตอนที่หนึ่ง เพียงเริ่มต้นมันก็ให้ใจสั่นสั่น
อย่างนี้แล้วกันเพียงกล่าวทักกัน - - สวัสดี