24 เมษายน 2549 00:37 น.
Completely
เฝ้าอิงแอบแนบหมอนถอดถอนจิต
ด้วยข้าคิดคะนึงรำพึงถึง
เจ้าคนดีอีกฟากฟ้าที่ตราตรึง
ยังซาบซึ้งยังซาบซ่านหวานในทรวง
จอมยาใจไกลสุดฟ้านภาภัส
วายุพัดฝากวานบอกความข้าห่วง
ให้คนดีนอนห่มผ้าอุ่นแดดวง
ข้าคงหวงแม้เจ้าไกลเกินได้ยล
ขอคนดีสุขสันต์ทุกวันวี่
มั่นฤดีในข้าไม่สับสน
มิปันใจให้ใครอื่นแม้เพียงคน
มั่นจวบจนเจ้าคืนสู่อ้อมใจ
17 เมษายน 2549 18:17 น.
Completely
หรือเพราะความห่างไกล
หรือเพราะอะไรๆ ... ไม่เหมือนเก่า
เพราะระยะทาง หรือเวลา ... นั้นเปลี่ยนเรา
เพราะความทรงจำ ... หรือความเหงา ... เราเปลี่ยนไป
หรือเพราะเรานั้นมองคนละอย่าง
หรือเพราะเดินคนละทาง ... จึงหวั่นไหว
ฉันหรือเธอไม่เหมือนเก่า ... แล้วหรือไร
ความผูกพันจึงจางไป ... ใครทำพัง
หรือเพราะฉันเคยชินจึงชาเฉย
หรือเพราะเธอยังคุ้นเคยกับความหลัง
หรือเพราะฉันอ่อนแอ ... ไม่แลรั้ง
เมื่อน้ำตาได้ไหลหลั่ง ... เมื่อความฝันพังทลาย
จนเราผันผ่าน ณ ความรัก
จนอ่อนล้าอย่างแน่นหนัก ... และแพ้พ่าย
เราเหนื่อย ... เราเบื่อ ... รักกลับกลาย
กับเหตุผลง่ายๆ ... ไม่รักกัน
เพราะฉัน ... เพราะเธอ ... หรือเพราะใคร
เมื่อสุดท้ายจึงเหลือเพียงความไหวหวั่น
ลาก่อนคนรัก ... จบแล้วความรัก ... แห่งวารวัน
ลาทีความฝัน ... เรื่องของคนเคยรักกัน ... ฉันและเธอ
17 เมษายน 2549 02:09 น.
Completely
เดินเดี่ยวโดดโดดไม่เดียวดาย
เดินกลางสายฝนไม่เหน็บหนาว
เดินใต้ท้องฟ้ากลางทุ่งดาว
ก็ไม่เจ็บไม่ร้าวแม้เปล่าดาย
เพราะฉันยังคิดและรู้สึก
แม้รอยร้าวรอยลึกยังสดใหม่
ยังยิ้มร่าบนปีกฝันแห่งวันไกล
ทิ้งหยดน้ำจากตาไว้หลังพิรุณ
ฉันจะเดินเดี่ยวโดดบนโขดกว้าง
อุ้มขอนไม้รายทางเป็นหมอนหนุน
ห่มใบไม้สีเขียวสดยังกลิ่นกรุ่น
ยิ้มสดใสสีฝุ่นบนยอดดิน
และฉันจะแข็งแรง ... จะแข็งแรง
และไปต่อบนทางร้างที่ผกผิน
ผิดไปจากวันแรกที่เริ่มบิน
ปีกของฉันแม้แรงสิ้นจะยังโบย
เดินเปลี่ยนบินสลาบนดาวร้าง
บางคราฉันอาจครางร้องระโหย
แต่กำลังแห่งหัวใจไม่ร่วงโรย
กุหลาบโปรยทางสายเก่า ... ร้างเงาเดิม
หน้าส่วนตัว
1778
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟCompletely
