20 พฤษภาคม 2548 00:15 น.
Completely
ไม่มีสิ่งสุดท้าย
เมื่อเปิดประตูหัวใจได้อีกหน
ไม่มีคนท้ายสุด ... ไม่ต้องทุกข์ ไม่ต้องทน
ฉันจะหยุด จะหลุดพ้น ... ไม่อยากยึดติดกับคนของใจ
เมื่อคนของใจเป็นของใครอีกคน
เกิดการสับสน เกินกว่าที่คนจะรับได้
เมื่อคนข้างฉัน เขาแอบปันใจ
เขามีสองใจ ... เขาไม่ธรรมดา
และเพราะฉันเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง
ฉันจึงยังไม่อยากจะเป็นบ้า
ด้วยการหวั่นไหว หวาดหวั่น ... กับเรื่องร้อยพันที่ประดังเข้ามา
ไม่อยากจะตายลงช้า --- ช้า ... จึงอยากจะขอทดเวลา ... เพื่อทำใจ
ฉันอาจไม่ใช่คนสุดท้ายของเธอ
และฉันก็ไม่บ้าเพ้อ ... ว่าเธอจะเป็นสุดท้าย
เราต่างไม่ใช่ตัวจริงของกัน ... ฉันเข้าใจ
ไม่มีสิ่งสุดท้าย ... ฉันไม่เสียใจ
... ยังมีวันใหม่ หนทางยังไกล ...
... ฉันก็ไปต่อได้เอง...
14 พฤษภาคม 2548 21:40 น.
Completely
ฉันจะรู้ได้ยังไง
ว่าคุณคิดยังไงกับฉัน
กับท่าทีอาทรแบบนั้น
คำพูดร้อยพัน ... ที่มิอาจบรรยาย
ยังคงสงสัย ... สงสัย
กับบางวันที่คุณใจร้าย
บางเวลาที่คุณห่างหาย
กลับมาพร้อมดอกไม้ ... ในบางที
บอกกันหน่อยได้ไหม ... ได้ไหม
สิ่งที่อยู่ในใจ อย่าแหนงหนี
รู้สึกยังไงกับฉัน บอกที
อย่าปล่อยให้คนๆนี้ ... ต้องเพ้อไป