27 มีนาคม 2548 21:43 น.
Completely
แดดทอแสงส่องประกายระยิบยับ
งามประดับยอแสงประกายเขียว
ร่มเงาไม้ประกายงามตามโค้งเลี้ยว
สะท้อนเงาจันทร์เสี้ยวอีกวันเพ็ญ
บนผืนน้ำผืนไหนๆในแหล่งหล้า
บนเวหาวิหคเหินเที่ยวบินเล่น
บนแผ่นดินขวานทองอันร่มเย็น
ทุกแห่งเห็นปวงประชาสามัคคี
ทั้งใกล้ไกลแดนใดที่ในป่า
ปวงประชาเป็นสุขตามวิถี
ทั้งริมหาดกลางกรุงผดุงดี
คุณพ่อหลวงของไทยนี้ที่แผ่ไกล
อยู่ใต้ร่มบรมโพธิสมภาร
ทุกศาสน์ร่วมสืบสานใจสดใส
ผืนแผ่นฉ่ำชุ่มชอุ่มได้
ด้วยฝนหลวงของพ่อไทยแห่งธานี
ขอน้อมคุณพระศรีรัตนตรัย
อีกทั้งคุณใดๆในโลกนี้
ขอปกปักให้พ่อหลวงสวัสดี
อยู่ครองถิ่นแผ่นดินนี้ตราบนิรันดร์
ขอจงทรงพระเจริญค่ะ
21.22 น. 27 มีนาคม 2548
พิมพ์สด ณ ร้านเอเชียเนต
ตรงข้าม มหาวิทยาลัยศิลปากร วิทยาเขตพระราชวังสนามจันทร์
จ. นครปฐม ประเทศไทย
15 มีนาคม 2548 23:18 น.
Completely
ถามว่าเราเป็นอะไรกัน
คำถามสั้นๆแค่นั้น ... เธอกลับเงียบงัน ... ตอบไม่ได้
หรือฉันเป็นเพียงคู่นอน ... ไม่มีค่าอะไร
ไม่ใช่คนที่อยู่ในใจ ... เป็นได้แค่ใครที่เธอเอาไว้แก้เซ็ง
เธอให้เพียงสัมพันธ์ของร่างกาย
หรือคิดว่าฉันง่าย ... ที่ใครๆก็ข่มเหง
เอาไว้คุย เอาไว้เที่ยว ... เป็นแค่คนกันเอง
เป็นได้แค่คนคั่นเวลา ... อย่างเก่ง ... ฉันเป็นแค่นั้นเอง ... หรือไร
ทำไมจึงไม่เคยเห็นความรัก
ที่ฉันมีให้อย่างแน่นหนัก ... รู้ใช่ไหม
ทั้งๆที่เธอก็เห็นอยู่ ... ว่าฉันรักเธอหมดใจ
แล้วเธอจะเอายังไง ... ฉันเป็นใคร ... เป็นอะไรของเธอ
คืนนี้ ... คงเป็นคืนสุดท้าย
มันยากเกินทำได้ ... แต่ฉันต้องไป ... แม้น้ำตายังคงเอ่อ
หมดหวังกับการรอคอย ... เมื่อมีแต่ฉันที่รักละเมอ
พอกันทีกับการคอยเก้อ ... เมื่อเธอไม่เคยมีใจ
12 มีนาคม 2548 21:37 น.
Completely
ฟังเครื่องบินกระหึ่มเหนือหลังคาบ้าน
มองทะลุรอยแตกจากเพดาน
ทอดตาหวานให้หนุ่มน้อยที่คอยมอง
... ... ...
คืนนี้ ... อีกไม่นานก็รุ่งเช้า
อีกไม่นาน ... คืนนี้ ... ขออีกสอง
แขกสามคนเวียนมาตามครรลอง
ไร้เสียงร้อง ... หน้าเงยจ้อง ... อยากลองบิน
... ... ...
ฟังเครื่องบินกระหึ่มเหนือหลังคาบ้าน
นอนกระดานเงินสามร้อยรอยทรัพย์สิน
เธอยิ้มย่องผ่องอำไพในชีวิน
พลางดื่มกินความฝันอันงดงาม
2 มีนาคม 2548 17:18 น.
Completely
เช้าวันนี้ ... นาฬิกาไม่ปลุก
ใบหน้ายังคงซุก ... อยู่กับหมอน
แว่วเสียงคนบางคน ... แว่ว ... แว่ว ... ร้าวรอน
เสียงกระซิบทอดสะท้อนจากหัวใจ
ลืมตาตื่น ... เพื่อพบ ความว่างเปล่า
ตู้เสื้อผ้าตู้เก่า ... โซฟาของเรา ... ยังดูใหม่
ใหม่เหลือเกินในความรู้สึก ... ใหม่จนบาดลึก บาด ... ข้างใน
บ้านหลังนี้ดูใหม่ ...ใหม่จนฉัน ... ไม่ --- ฉันไม่รู้จักมัน
ไม่อยากอยู่ ... แต่ก็ลุกไม่ขึ้น
สมองยังชามึน ... กล้ามเนื้อมันดื้อรั้น
ดวงตายังปวดแปลบ ... น้ำตายังแสบ ... แสงตะวัน
จากค่ำคืนในวันนั้น ... เช้าวันนี้ ... ฉันก็ยัง ... ยัง ... เสียใจ
บ้านที่อิ่มภาพเราสอง
ห้องที่ยังสะท้อนความอ่อนไหว
เพดาน ข้างฝา ... เธอจ๋า ... เธออยู่แห่งใด
กลับมาทีได้ไหม กลับมาครั้งสุดท้าย ... มาปล่อยฉันออกไปที
ดวงวิญญาณยังเวียนวน
ความรักยังสับสน ... วันเวลาหยุดอยู่ที่
ที่บ้านของฉัน ... บ้านของเธอ ... บ้านที่เธอทิ้งไป ... คนดี
ปล่อยให้ฉันตายอยู่ในนี้
ปลดปล่อยฉันออกไปที
... ทรมาน ...
หน้าส่วนตัว
3330
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟCompletely
