29 มิถุนายน 2547 02:39 น.
Completely
หยุดคำสาบานเอาไว้ดีกว่า
เพราะฉันไม่อยากได้ยินคำร่ำลา ... ในทีหลัง
แรกๆก็ก็งี้ ... ยังเห่อรักเต็มพลัง
ทุกอย่างเป็นดั่ง ... วิมานบนดิน
เก็บคำสัญญานั่นเอาไว้เถอะ
ฉันไม่อยากเจอะกับวาจาร้อยลิ้น
พอก่อนเท่านี้ ... ฉันไม่อยากได้ยิน
คำที่กัดกร่อนใจให้แหว่งวิ่น ... ที่รินมา
ไม่ใช่ไม่เชื่อ
แต่ฉันเบื่อ ... กับคำที่เธอย้ำซ้ำๆว่า
จะรักฉันตลอดไป ... ไม่มีวันร้างลา
ประสบการณ์สอนฉันว่า ... ไม่มีวัน
ฉันไม่ได้มองโลกในแง่ร้าย
เพียงแค่ต้องรีบทำลาย ... สลายความฝัน
ปลุกเธอ ... เตือนตัวเอง ... ว่าสักวัน
เราก็ต้องจบกัน ... มันเป็นเรื่องธรรมดา
ความรักเริ่มต้น ... พร้อมกับจุดจบ
นับแต่วันที่เราได้พบ ... สบหน้า
วันที่เราต้องเลิกกันก็ถูกลิขิต ... นับจากครั้งแรกที่เราสบตา
รักเราเลอค่า ... พร้อมกับ ... ไร้ความจริง
ปล่อยให้มันเป็นไป ... เถอะนะ
ไม้ต้องไปนั่งคิด ... ว่าใครจะเป็นฝ่ายถูกทิ้ง
ไม่ต้องสัญญา ไม่ต้องสาบาน ... อยู่นิ่งๆ
ปล่อยให้โชคชะตา ... พารักเรา ... วิ่งต่อไป
เพื่อวันที่เราจบ ... ไม่มีน้ำตา
ไม่มีการบอกลา ... หรือร้องไห้
เพื่อที่เราคงความเป็นเพื่อน ... ตลอดไป
จะเลิกกันเมื่อไหร่ ... ไม่ต้องไปแคร์
27 มิถุนายน 2547 15:07 น.
Completely
จะกอดเก็บ เก็บรัก ในคืนหนาว
นอนแนบ แอบจันทร์ ข้างดาว
ฟ้าสกาว พราวแพรว ดังแก้วใจ
ห่มอุ่น กรุ่นกลิ่น สิ้นแสง
หมดแรง ไขว่คว้า หาไหน
จ้องดาว สะอื้นเดือน เป็นเพื่อนใจ
ดวงใจ ใยจาก พรากเรา
เหลือข้า เพียงข้า คืนไห้
คิดไป ร้องไป ใจเศร้า
คืนหนาว น้ำค้างลง ปลงเงา
คืนหนาว ไร้จันทร์ ... ฝันลอย
25 มิถุนายน 2547 00:53 น.
Completely
กับคำสัญญาที่บอกไว้
ยังจำได้ไหม ... ที่พูดไว้กับฉัน
ที่บอกว่าจะรอ ... จะไม่ท้อ ... เพื่อกันและกัน
ทว่า ... รอยอุ่นที่หัวใจวันนั้น ... มันหายไป
เมื่อกลับมาวันนี้เห็นบางสิ่ง
ว่ามันคือความจริงที่ฉันต้องรับให้ได้
คือภาพบาดตา ... ที่เธอจูงมือเขาเดินจากไป
ทิ้งคำสัญญาที่ให้ไว้ ... ไปกับตา
ไขว่คว้าไม่ไหว ... หัวใจมันร้าวราน
ลมหายใจเปื้อนรอยรักหวาน ... ที่ค่อยๆอ่อนล้า
แล้วฉันจะกลับมาทำไม ... เมื่อมันไม่เหลือ ... คนเคยตา
เหลือเพียงฉัน ... กับหยดน้ำตา ... ที่รินมา ... ไม่หยุดเลย
24 มิถุนายน 2547 00:46 น.
Completely
ถ้าเธอคลางแคลงใจ
ว่าฉันหมดรักเธอแล้ว
ก็ขอให้เธอลองเอนกายมาใกล้ๆ
อิงหูของเธอไว้แนบอกฉัน
ได้ยินไหม
ได้ยินใช่ไหม
เสียงหัวใจของฉันยังคงเต้นอยู่
กู่ก้องร้องดังท่ามกลางความเงียบงันแห่งความหวาดระแวงของเธอ
มองตาฉันสิ
แล้วเธอคงเห็น
แววตาของฉัน
ที่มันสะท้อนเงาของเธออยู่ในนั้น
จับมือของฉันไว้
รับความอบอุ่นแห่งจิตวิญญาณของฉันไป
แม้นบางครั้ง ... มันอาจเหน็บหนาว
แต่มันยังอุ่นอยู่เสมอ ... หากเธอยังคงจับจูงฉันเอาไว้
ฉันคงไม่อาจเอ่ยคำพูดใด
เพื่อเป็นบทพิสูจน์
หรือหนึ่งคำสัญญา
ร้อยล้านคำพูดใด
มันก็ไม่เท่า
ความเชื่อใจกัน
เชื่อฉันนะ ... คนดี
ความรัก ... ไม่มีมาตรวัด
แต่เธอตวงได้ ด้วยหัวใจของเธอเอง
ตักและเติมได้อย่างมิรู้จบ
...
และไม่มีวันหมด
22 มิถุนายน 2547 14:49 น.
Completely
กินข้าวคนเดียวแล้วกันนะ
วันนี้ ... ฉันจะอยู่ที่นี่
ขอตัดสินใจ ... แข็งข้อดูสักที
เมื่อที่ผ่านมา ... เธอนี้ ... ไม่เคยแคร์กัน
ฉันไม่เป็นตัวเลือกขอเธออีกต่อไป
เมื่อเธอไม่เคยใส่ใจ ... เราก็จบลงแค่นั้น
หมดเวลาโอนอ่อน ... คงต้องหัดตัดรอนความสัมพันธ์
ฉันเจ็บ ... อีกนิดเดียวเท่านั้น ... อีกไม่กี่วัน
... ก็ชินไปเอง ...
หน้าส่วนตัว
803
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟCompletely
