31 พฤษภาคม 2547 00:28 น.
Completely
ขอลาก่อน ... คืนนี้
ลาที ... ไปหลับใหล
เอนกายนอนบนหมอนนุ่มซุกอุ่นไอ
หอมละไมกลิ่นผ้าห่มอารมณ์คุณ
หวานซึ้งซึมซาบวาบหวามจิต
ดุจความคิดหมุนไปให้ว้าวุ่น
หลับตา ... คราใด ... ใฝ่เพียงคุณ
กอดกรุ่นอุ่นรักสลักตรา
ลาก่อน ... บัดนี้แล้ว
ดาวพราวแพรวส่งประกายบนเวหา
แล้วพบกัน ... ในความฝัน ... เมื่อหลับตา
เพียงอิงแอบแนบอุรา ... เวลาใจ
30 พฤษภาคม 2547 01:00 น.
Completely
มัวหดหัวอยู่ทำไม
หลบอยู่ได้ ... เรื่องแค่นี้
จะเอากระดองครอบหัว ... อีกกี่ที
หรือจะปล่อยให้เป็นแบบนี้ ... เรื่อยๆไป
ออกมาเจอกันดีกว่า
มาประจันหน้ากับฉัน ... กล้าไหม
ตาต่อตาฟันต่อฟัน ... มันส์สะใจ
เรื่องเล็ก ... อย่าทำให้เป็นเรื่องใหญ่ ... ไม่เข้าทาง
มา ... ออกมาเคลียร์กับฉัน
คุยให้รู้กัน ... อย่าปล่อยให้เป็นรอยบาดหมาง
อย่าปล่อยให้เรื่องมันจบลง ... อย่างเลือนลาง
ดีกว่าปล่อยให้เป็นรอยร้าง ... แห่งคืนวัน
ปัญหาของเธอคืออะไร
เธอเปลี่ยนไป ... อะไรอย่างนั้น?
บอกมาคำเดียว ... แล้วเรา ... จบกัน
อย่าทำตัวเป็นเด็กกับฉัน ... มันรำคาญ
30 พฤษภาคม 2547 00:14 น.
Completely
คิดว่าถือไพ่เหนือกว่า ... ว่างั้นเถอะ
คงคิดว่าฉัน ... ง่าย ... เหมือนคนที่เธอเคยเจอะ ... มาใช่ไหม
เอาเงินฟาดหัว ... หว่านด้วยวาจา ... หวานบาดใจ
แล้วลูกแกะจะเดินเข้าปากหมาป่าง่ายๆ ... อย่างเคยมา
รวบรัดตัดความคิด ... ผิดหรือเปล่า
บังอาจฉวยโอกาสตอนฉันหนาว ... ฉันอ่อนล้า
เข้ามาโอบกอด ... ค่อยๆปาดน้ำตา
แล้วบอกกับฉันว่า ... ไม่เป็นไร
ขอโทษที ... ที่ฉันรู้ทัน
เธอจึงรีบหุนหัน ... จากไปใช่ไหม
หมาป่า ... กลัวแกะน้อย ... หรือไง
จึงทิ้งรอยเท้าต่างหน้าไว้ ... เช่นนี้
ทุกคำพูด ... ทุกข้อความ
ยืนยันกับฉัน ... โจ่งแจ้งเต็มที่
ความจริงก็คือ ... ความจริงใจ ... เธอไม่มี
เรื่องของเราจึงจบลงเช่นนี้ ... ดีเหมือนกัน
29 พฤษภาคม 2547 16:25 น.
Completely
อยากหันไปมอง ... ไปทักทาย
หันไปดูหน้าคนใจร้าย ... คนนั้น
ใครบางคน ... ที่เข้ามาสร้างความสัมพันธ์
แล้วก็จบลงไว้แค่นั้น ... ให้คาใจ
แต่ฉันหยิ่งเกินกว่าที่จะทำ
ทั้งที่รอยช้ำ ... มันเรียกร้องให้หวั่นไหว
อยากเข้าไปหา ... ทำเหมือนว่า ... ไม่มีอะไร
แต่ก็ทำไม่ได้ ... ต้องทำหน้าเหมือนไม่ใส่ใจ ... อย่างชาเย็น
เกิดอะไรขึ้น ... ระหว่างเรา
ความเหงา ... ความเศร้า ... มันแอบเร้น
แต่คงเป็นเพียงฉัน ... เพียงคนเดียว ... ที่เป็น
เมื่อเหมือนว่าเธอไม่เห็น ... ฉัน ... ในสายตา
อธิบายหน่อยได้ไหม
เกิดอะไร ... ระหว่างที่เราไม่พบหน้า
กลับมาคุยกันเหมือนเดิม ... แม้จะกลับมาเอ่ย ... คำลา
มันก็ยังดีกว่า ... ปล่อยไว้ค้างคา ... แล้วหายไป
28 พฤษภาคม 2547 03:06 น.
Completely
ฉันมันบ้า
มัวเสียเวลา ... อ่านจดหมายซ้ำๆ
อ่านวนไปเวียนมา ... อ่านทุกหน้า ... จนจดจำ
ทุกถ้อยคำ ... ทุกข้อความ ... ที่ส่งมา
หวังลมๆแล้งๆ
ว่าเธอจะแกล้ง ... ไม่มาหา
ที่เธอทำอยู่ ... แค่แกล้งให้ฉัน ... อยากเจอหน้า
เธอจึงไม่ส่งข่าวมา ... เธอหายไป
มาทำให้คุ้นเคย
แกล้งเอื้อนเอ่ย ... แถลงไข
เธอมาแกล้ง ... เฉลยใจ
แล้วกลับจากไป ... ไม่ร่ำลา
ฉันเหงา ... ฉันเสียใจ
สะใจแล้วใช่ไหม ... คนบ้า
ที่วันนี้ ... ทำให้ผู้หญิงอวดดี ... มีน้ำตา
ทำให้ฉันรู้สึกไร้ค่า ... ยิ่งกว่า ... เศษดิน
หน้าส่วนตัว
679
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟCompletely
